Πέερ Στάινμπρουκ: Ο φίλος του Χέλμουτ Σμιτ που ακούει Λου Ριντ και μιλάει δανικά

Δυτικογερμανός, μεγαλωμένος στο Αμβούργο. Το νεανικό όνειρο που πραγματοποίησε ήταν τρεις μήνες στο Παρίσι. Στα φοιτητικά του χρόνια πέρασε από κοινόβιο τη δεκαετία του 1970, που παραλίγο να του κοστίσει αργότερα τον διορισμό του στο Δημόσιο γιατί το κοινόβιο κατηγορήθηκε, αβάσιμα, για τρομοκρατία.

Σπούδασε Οικονομικά, πρωτοδιορίστηκε βοηθός τμηματάρχη στο υπουργείο Δημοσίων Εργων.

Μέλος του SPD από το 1969. Πολιτικό του πρότυπο είναι ο Χέλμουτ Σμιτ, με τον οποίο παίζει ακόμη σκάκι. Η βάση τον αντιμετωπίζει με δυσπιστία γιατί είχε στηρίξει τις περικοπές του Σρέντερ με την ατζέντα 2010.

Οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι τον περιμένουν στη γωνία να κάνει το επόμενο λάθος. Οι φίλοι του «φοβούνται» τις αναλύσεις του γεμάτες αριθμούς.

Πιθανότερη προοπτική ύστερα από μια εκλογική ήττα να ιδιωτεύσει. Στην άμεση σύγκριση με τη Μέρκελ το ποσοστό του είναι μόλις 21%.

Μέθοδος επίλυσης προβλημάτων την οποία συνηθίζει: βάζει συχνά τις φωνές, στις καθυστερήσεις βγάζει το μαστίγιο. Κατά τον βιογράφο του Φρίντριχ Ντάνιελ Στουρμ, «είναι ένας πολιτικός της προσφοράς, που υπηρετεί τη ζήτηση εκεί όπου εκτιμά ότι είναι το πολιτικό κέντρο».

Εχει τρεις κόρες, ο γάμος του κρατάει 37 χρόνια.

Αγαπημένο σπορ είναι το σκάκι. Είναι πιστός οπαδός της Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Προεκλογικό ζήτημα το οποίο αναδεικνύει είναι η ανακατανομή εισοδήματος.

Οι Φιλελεύθεροι είναι λύση ανάγκης αν δεν υπάρξει πλειοψηφία βουλευτών για κυβέρνηση SPD - Πρασίνων. Για την απερχόμενη κυβέρνηση είπε ότι «και το τελευταίο μικρομάγαζο έχει καλύτερο μάνατζμεντ».

Η προεκλογική υπόσχεση με το μεγαλύτερο κόστος είναι η διάσωση του ευρώ.

Πρώτη ξένη γλώσσα είναι τα δανικά. Η οικογένεια της μητέρας του προέρχεται από τη Δανία.

Τα πολεμικά καραβάκια ήταν το αγαπημένο του παιχνίδι, ως παιδί αξιωματικού του Ναυτικού.

Η βιογραφία του πούλησε 19.096 αντίτυπα, αναφέρει η λίστα της Amazon.

Ο αγαπημένος του μουσικός είναι ο Λου Ριντ. Το τραγούδι του είναι το «Walk on the wild side».

Αγαπημένο του φαγητό είναι η πάστα σε όλους τους συνδυασμούς. Πίνει ευχαρίστως Pinot Grigio. Δεν θα αγόραζε ποτέ μια φιάλη κάτω από οκτώ ευρώ.

Τα κέρδη από τις ομιλίες του από το 2009 μέχρι σήμερα είναι δύο εκατομμύρια ευρώ.

«Ως προς το δεύτερο κούρεμα του ελληνικού χρέους συμμερίζομαι τις επιφυλάξεις της Μέρκελ και του Σόιμπλε», είπε μόλις προχθές.

TA NEA
 

Ανγκελα Μερκελ: Το «κορίτσι του Χέλμουτ Κολ» που ακούει Beatles και μιλάει ρωσικά

Ανατολικογερμανίδα, γεννημένη όμως στο Αμβούργο ως Ανγκελα Δωροθέα Κάσνερ. Το νεανικό της όνειρο ήταν ένα ταξίδι τριών εβδομάδων στον Καύκασο, για το οποίο διέσχισε παράνομα τη Σοβιετική Ενωση. Η «αμαρτία» της νεότητάς της ήταν η συμμετοχή στη νεολαία του καθεστωτικού κόμματος FDJ.

Σπουδές. Εχει διδακτορικό στη Φυσική. Η πρώτη θέση εργασίας ήταν στην Ακαδημία Επιστημών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.

Μέλος της CDU από το 1990. Το βράδυ που έπεσε το Τείχος πήγε για σάουνα. Εγινε το πολιτικό «κορίτσι» του Χέλμουτ Κολ, αλλά τον εκθρόνισε από πρόεδρο του κόμματος. Για τα μέλη του κόμματός της CDU είναι πολύ Σοσιαλδημοκράτισσα. Αλλά ύστερα από δύο θητείες παραμένει η «υποψήφια της καρδιάς τους»: στο τελευταίο συνέδριο εγκρίθηκε με 98%.

Οι εχθροί της στο κόμμα καρατομήθηκαν ή πήραν μόνοι τους αποστάσεις. Οι φίλοι της «φοβούνται» τις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου.

Επαγγελματική προοπτική: να επανεκλεγεί Καγκελάριος. Οι δημοσκοπήσεις τής δίνουν στην απευθείας εκλογή 56%.

Μέθοδος επίλυσης προβλημάτων την οποία προτιμά: η αναβολή λήψης απόφασης. Ακούει όμως προσεκτικά τον συνομιλητή της. Ο βιογράφος της Βόλφγκανγκ Στοκ λέει ότι «προτιμά να κλείνει το στόμα παρά να πει μια κουβέντα παραπάνω που θα ανοίξει πληγές».

Ατεκνη, παντρεμένη σε δεύτερο γάμο εδώ και 14 χρόνια.

Αγαπημένο σπορ, η πεζοπορία. Αγαπημένη ομάδα, η Εθνική Γερμανίας.

Το προεκλογικό ζήτημα που αναδεικνύει: η πορεία

της Ευρώπης.

Οι Φιλελεύθεροι είναι η προτίμησή της και για τη μελλοντική κυβέρνηση. Θεωρεί ότι «η κεντροδεξιά κυβέρνηση ήταν η καλύτερη μετά την επανένωση».

Η προεκλογική υπόσχεση με το μεγαλύτερο κόστος είναι η διάσωση του ευρώ.

Πρώτη ξένη γλώσσα είναι τα ρωσικά. Τα έμαθε σε διακοπές στη Σοβιετική Ενωση.

Στον πόλεμο του Ιράκ, το 2002, ήταν αποφασισμένη να συμμετάσχει στο πλευρό του Μπους.

Η βιογραφία της πούλησε 33.095 αντίτυπα μέσω του Αmazon.

Στις μουσικές προτιμήσεις της δηλώνει φανατική του ανατολικογερμανικού ροκ συγκροτήματος Karat και των Beatles. Ακούει κλασική μουσική και όπερα.

Αγαπημένο της φαγητό είναι το ρολό με πατάτες. Της αρέσει να μαγειρεύει τις Κυριακές. Προτιμά φαγητά με πράσινο λάχανο ή πατατόσουπα Πομερανίας.

Τα έσοδά της είναι 250.000 ευρώ, όσο η ετήσια αποζημίωση της Καγκελαρίου.

«Κανένα σεντ για την Ελλάδα», είχε πει σε προεκλογική ομιλία της, λίγο πριν από το πρώτο Μνημόνιο τον Μάιο του 2010.

Ανιδιοτέλεια και ελπίδα (Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου)

Tης Ξενιας Κουναλακη / kathimerini.gr

Στο πένθος ο χρόνος βοηθάει να εγκαταλείπει κανείς τους συναισθηματισμούς και την αναπόφευκτη εξιδανίκευση εκείνου που έφυγε. Και να κρατάει τελικά τα ουσιώδη, τη χρήσιμη κληρονομιά για εκείνους που έμειναν. Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου, δεν έχει νόημα πλέον να θυμόμαστε μόνο τις γάτες, τη φυσαρμόνικα και τη σχέση του με την Καλή. Αλλά να αναλογιζόμαστε τι είναι αυτό που λείπει από την ελληνική πολιτική εν τη απουσία του.

Τώρα που η ελληνική Κεντροαριστερά πασχίζει να συσπειρωθεί, να βρει μία θέση ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που της λείπει κυρίως είναι ένα πρόσωπο που θα ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Ενα πρόσωπο-σύμβολο, ευρείας αποδοχής, που θα μπορούσε να επισκιάσει τα υπερμεγέθη «εγώ» των άφθονων ταλαντούχων στελεχών που δυσκολεύονται να παραμερίσουν τις φιλοδοξίες τους για χάρη της ενότητας.

Αν ζούσε ο Κύρκος, το πρόβλημα θα είχε λυθεί. Γιατί ήταν μια προσωπικότητα αδιαμφισβήτητου κύρους, χωρίς συμπλέγματα, όμως, που θα άνοιγε δρόμο για τους νεότερους, μόλις εκπλήρωνε τον συσπειρωτικό του ρόλο.

Ηταν, άλλωστε, ανέκαθεν υπέρμαχος της ενότητας της Αριστεράς και από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας του ενιαίου Συνασπισμού, φανατικός εχθρός του κατακερματισμού, της παιδικής ασθένειας του φραξιονισμού και της εσωστρέφειάς της. Τόλμησε τη συνεργασία με τη Δεξιά, επειδή θεωρούσε ότι οι συνθήκες το επιβάλλουν, και είναι βέβαιο ότι και σήμερα θα ενθάρρυνε γενναίες κυβερνητικές λύσεις για να διασφαλιστεί η ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας, την οποία πρώτος υποστήριξε, όταν όλη η υπόλοιπη Αριστερά αποκήρυσσε μετά βδελυγμίας.

Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία των πολιτικών του απόψεων ήταν η επιμονή του ότι Αριστερά και εξουσία δεν είναι ασύμβατες έννοιες. Θεωρούσε ότι η Αριστερά πρέπει να διεκδικήσει τη συμμετοχή της στη διακυβέρνηση της χώρας. Ο στείρος αντιεξουσιαστικός λόγος τον ενοχλούσε αφάνταστα.

Ταυτόχρονα, όμως, επειδή είχε μία απίστευτη ικανότητα επικοινωνίας με τον λαό, θα μπορούσε ίσως σήμερα να βοηθήσει στη δημιουργία μιας αριστερής αντι-πρότασης, με κοινωνικές ευαισθησίες στην ασκούμενη πολιτική. Και να προσφέρει, εκτός από τον εαυτό του ως ηγέτη-σύμβολο, την πείρα του αλλά και την έμπνευσή του για να διατυπωθεί ένα εναλλακτικό όραμα εκ μέρους της, ομολογουμένως, αμήχανης Κεντροαριστεράς.

Η ανιδιοτέλεια και η ελπίδα είναι που λείπουν σήμερα όχι μόνο από την Αριστερά, αλλά και από την ελληνική πολιτική συνολικά.

Ο Λεωνίδας Κύρκος είχε και τις δύο αυτές αρετές, το ήθος και την αισιοδοξία. Ερήμην του η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα θα ψάχνεται αρκετό καιρό ακόμη.

«Άρωμα Ελλάδας» στον γερμανικό προεκλογικό αγώνα

H σχεδιαζόμενη νέα βοήθεια προς την Ελλάδα και η επίδραση στην προεκλογική εκστρατεία είναι ένα θέμα που θα παίξει μεγάλο ρόλο στις σημερινές συνεδριάσεις των επιτελείων των γερμανικών κομμάτων

Θα γίνει τελικά «κούρεμα»; Θα δοθεί τρίτο πακέτο; Οι απαντήσεις αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και δίνουν δυναμική στον «κοιμισμένο» προεκλογικό αγώνα. Το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ζητά δεσμευτικές απαντήσεις από τη Μέρκελ, αναφέρει σημερινό δημοσίευμα της Deutsche Welle.

H σχεδιαζόμενη νέα βοήθεια προς την Ελλάδα και η επίδραση στην προεκλογική εκστρατεία είναι ένα θέμα που θα παίξει μεγάλο ρόλο στις σημερινές συνεδριάσεις των επιτελείων των κομμάτων. Το προεδρείο των Φιλελευθέρων συνεδριάζει το πρωί στο Βερολίνο (10.00 ώρα Γερμανίας), την ίδια ώρα συνέρχεται το προεδρείο σε ομοσπονδιακό επίπεδο του κόμματος των Πρασίνων στην πόλη Ελτβιλ του κρατιδίου του Έσσεν, ενώ το κόμμα Η Αριστερά συνεδριάζει στις 10.30 στο Βερολίνο.
Θα πιέσει τη Μέρκελ

Το τρίτο χρηματοδοτικό πακέτο και το πιθανό κούρεμα του χρέους έχουν προκαλέσει σοβαρές διαφωνίες στους κόλπους του κυβερνητικού συνασπισμού, στελέχη του οποίου δεν κρατούν ενιαία στάση. Η καγκελάριος Μέρκελ προσπαθεί να βγάλει το θέμα από την ημερήσια διάταξη του προεκλογικού αγώνα που επέβαλε με σχετικές δηλώσεις ο υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε χωρίς επιτυχία. Η συζήτηση έχει φουντώσει και η μείζων αντιπολίτευση προσπαθεί να κεφαλαιοποίησει τα όποια οφέλη μπορεί να αποκομίσει για να ανακάμψει κάπως δημοσκοπικά. Ο υποψήφιος πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Πεερ Στάινμπρουκ εξαγγέλλει σε συνέντευξη στη σημερινή Südwest Presse ότι πριν από τις εκλογές θα πιέσει την Μέρκελ να πάρει σαφή θέση για το ενδεχόμενο ενός τρίτου πακέτου για την Ελλάδα. Θα το κάνει και στο μοναδικό ντιμπέιτ του προεκλογικού αγώνα την Κυριακή (01.08), αλλά και στην τελευταία ολομέλεια της Βουλής λίγο πριν ολοκληρώσει τις εργασίες της σε αυτήν την κοινοβουλευτική περίοδο. Ο Στάινμπρουκ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι μέχρι τώρα «μοίρασε υπνωτικά χάπια στον προεκλογικό αγώνα και προσπάθησε να συγκαλύψει ότι η σταθεροποίηση της ευρωζώνης θα κοστίσει στη Γερμανία. «Τώρα που ο Σόιμπλε άφησε να εννοηθεί ότι θα υπάρξει και τρίτο πακέτο, η Μέρκελ θα πρέπει να πει την αλήθεια στους γερμανούς πολίτες».

«Κατά πάσα πιθανότητα» νέα βοήθεια

Στη χθεσινή Ημέρα του Ανοιχτού Διαλόγου στο Βερολίνο, όπου για ένα Σαββατοκύριακο το χρόνο η καγκελαρία και τα υπουργεία ανοίγουν τις πύλες τους για τους πολίτες, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε συνέντευξη τύπου ενώπιον γερμανών πολιτών επανέλαβε ότι «κατά πάσα πιθανότητα» θα υπάρξει νέα βοήθεια προς την Ελλάδα, η οποία όμως θα είναι σημαντικά μικρότερη. «Δεν υπάρξουν τεράστια ποσά» είπε. Έθεσε όμως προϋποθέσεις: να έχει υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της, να καταφέρει να παρουσιάσει πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το τέλος του χρόνου επιβεβαιωμένα, και μετά θα ληφθούν αποφάσεις. Ο Σόιμπλε δεν συμφωνεί με όσους υποστηρίζουν ότι η προοπτική νέας βοήθειας θα μειώσει τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες των Ελλήνων, ενώ επανέλαβε την κατηγορηματική του διαβεβαίωση ότι νέο κούρεμα δεν πρόκειται να υπάρξει, δεδομένου ότι μετά το πρώτο οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης «ορκίστηκαν ότι ήταν η μοναδική περίπτωση και ποτέ πια».

Αφήνει ανοιχτό ένα παραθυράκι;

Στη συζήτηση για το ενδεχόμενο νέου κουρέματος η καγκελάριος Μέρκελ τάχθηκε μεν κατηγορηματικά στο πλευρό του υπουργού της, άλλα όχι τόσο κατηγορηματικά, όπως το κάνει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Σύμφωνα με τη διαδικτυακή έκδοση του Spiegel φαίνεται να αφήνει κάποιο παράθυρο ανοιχτό σε περίπτωση που τελικά γίνει κούρεμα. Ο αρθρογράφος του εκτιμά ότι οι δηλώσεις της Μέρκελ στο περιοδικό Focus («προειδοποιώ κατηγορηματικά για το ενδεχόμενο κουρέματος») αφήνουν ανοιχτές όλες τις εκδοχές. Πρόκειται απλά για προειδοποίηση, εκεί που ο υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε το αποκλείει κατηγορηματικά. Ο αρθρογράφος εκτιμά ότι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος δεν αρκεί τη στιγμή που λόγω της συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας το χρέος αυξάνεται συνεχώς και σύμφωνα με εκτιμήσεις της ελληνική κυβέρνησης τέλος του 2013 θα φτάσει το 173% της ετήσιας οικονομική απόδοσης, δηλαδή τόσο υψηλό όσο πριν το πρώτο κούρεμα.

Συμβιβασμός λόγω… αξιοπιστίας

Η συζήτηση για το ελληνικό κούρεμα στην προεκλογική Γερμανία προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις, γιατί σε περίπτωση που γίνει, θα αναγκαστούν οι δημόσιοι πιστωτές, δηλαδή πρωτίστως οι χώρες της ευρωζώνης και η Γερμανία, να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις τους που θα σήμαινε ότι για πρώτη φορά στη διάρκεια της ευρωκρίσης θα πήγαιναν χαμένα δις ευρώ, χρήματα των φορολογουμένων. Και επειδή κανείς δεν θέλει κούρεμα χρέους που θα έπληττε ιδιώτες το περιοδικό κάνει λόγο για έναν ανεκτό συμβιβασμό που θα επιτρέψει σε όλους τους εμπλεκόμενους να μην χάσουν την αξιοπιστία τους. Δεν θα διαγράψουν επίσημα το ελληνικό χρέος, αλλά θα επιμηκύνουν σημαντικά το χρόνο αποπληρωμής των δανείων και θα μειώσουν σημαντικά τα επιτόκια ή θα θέσουν όρους για να μην χαλαρώσουν οι πιέσεις προς την Αθήνα για μεταρρυθμίσεις.

Πηγή: Deutsche Welle

Γκάμπριελ: Οι πλούσιοι Ελληνες δεν συμβάλλουν στη σωτηρία της Ελλάδας, αν και πολλοί από αυτούς την έχουν καταληστέψει

Ο προέδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Passauer Neuen Presse επαινεί την ειλικρίνεια του Σόιμπλε, ωστόσο την ερμηνεύει ως παραδοχή αποτυχίας της πολιτικής του Βερολίνου έναντι της Ελλάδας.

Μεταξύ άλλων εφιστά την προσοχή στην γερμανική κυβέρνηση να μην παίζει επιπόλαια με χρήματα γερμανών φορολογουμένων για τη διάσωση του ευρώ.

«Αντί να διατίθενται νέα κονδύλια από χρήματα γερμανών και ευρωπαίων φορολογουμένων η Ελλάδα χρειάζεται πρώτα μια εσωτερική κατανομή των βαρών», τόνισε ο Γκάμπριελ και πρόσθεσε ότι «δεν είναι δυνατόν οι σούπερ πλούσιοι Ελληνες να μην συμβάλουν καθόλου στη σωτηρία της χώρας, αν και πολλοί από αυτούς την έχουν καταληστέψει».

Την ίδια ώρα και ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε προειδοποίησε να μη δοθεί λευκή επιταγή στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Kieler Nachrichten, ο Βεστερβέλε αναφέρει ότι δεν πρέπει κανείς να αποκλείει εξ αρχής νέα βοήθεια προς την Ελλάδα, αλλά σημειώνει πως είναι σημαντικό να μη δοθεί άλλο χρηματοδοτικό πακέτο μέχρις ότου η Ελλάδα εφαρμόσει όλα τα μέτρα για τα οποία έχει δεσμευτεί.

«Εάν οι εξαγγελίες γίνονται νωρίτερα, τότε η ώθηση για μεταρρυθμίσεις χαλαρώνει» πιστεύει ο γερμανός υπουργός εξωτερικών.

In memoriam Λεωνίδας Κύρκος

του Σταύρου Τσακυράκη*

Με κάποια απόσταση από τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου θα ήθελα να εξηγήσω για ποιον λόγο τον εκτιμώ βαθιά, γιατί τον θεωρώ όχι απλώς ως τον σπουδαιότερο πολιτικό της Αριστεράς (αυτό δεν θέλει δα και πολύ ρώτημα) αλλά ως μία από τις πιο σημαντικές πολιτικές μορφές της σύγχρονης Ελλάδας. Δεν θα αναφερθώ στην προσωπικότητά του. Είναι γνωστό ότι διέθετε πολλά χαρίσματα τα οποία γοήτευσαν πολλούς ανθρώπους, πολύ περισσότερους από όσους κατά καιρούς τον ψήφισαν. Εδώ ο Λεωνίδας Κύρκος με ενδιαφέρει αποκλειστικά ως πολιτικός, με ενδιαφέρει να εξετάσω ποιες από τις πολιτικές ιδέες που πρότεινε στην κοινωνία παραμένουν ισχυρές και άξιες θαυμασμού.

Η πρώτη πηγαίνει πίσω στα χρόνια της δικτατορίας και αφορούσε τον προβληματισμό για το πώς μπορεί να πέσει η χούντα. Ο Κύρκος, πιστεύοντας ότι αυτό μπορούσε να γίνει αν οι πολίτες έβρισκαν διέξοδο για συλλογική πολιτική δράση, θεώρησε τη «φιλελευθεροποίηση» που επιχείρησε η δικτατορία ως μεγάλη ευκαιρία και πρότεινε να την εκμεταλλευθούν οι αντιδικτατορικές δυνάμεις παίρνοντας μέρος στις εκλογές που σχεδίαζε το καθεστώς. Η ορθή πολιτική σύλληψη μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: όταν ένα αυταρχικό καθεστώς υπό την πίεση των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει επιχειρεί να μπει σε μια διαδικασία φιλελευθεροποίησης, ανοίγει μια προοπτική που μετά είναι πολύ δύσκολο να ελέγξει. Οι δυνάμεις που έρχονται στο προσκήνιο αποκτούν μια τέτοια δυναμική που προδιαγράφει το τέλος του δικτατορικού καθεστώτος.

Στην Ελλάδα δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήρθε πολύ νωρίς και ανέκοψε αυτή την πορεία «φιλελευθεροποίησης» προτού προλάβουν οι πολίτες και οι πολιτικές δυνάμεις να οργανωθούν και να αποκτήσουν δύναμη. Το καθεστώς ξανάσφιξε τα λουριά μέχρι να καταρρεύσει, αργότερα, από την κρίση που δημιούργησε στην Κύπρο. Η ιδέα όμως του Κύρκου ήταν ορθή και επιβεβαιώθηκε με όσα συνέβησαν σε άλλες χώρες. Η φιλελευθεροποίηση, π.χ., των καθεστώτων του Χόνεκερ ή του Πινοτσέτ κατέληξαν στο σάρωμά τους.

Μετά την πτώση της δικτατορίας ο Λεωνίδας Κύρκος πρότεινε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Νέας Δημοκρατίας, συμφωνία πάνω στους γενικούς όρους διεξαγωγής του δημοκρατικού πολιτικού παιχνιδιού. Η πολιτική της εθνικής αντιδικτατορικής δημοκρατικής ενότητας («Στόχοι του Εθνους») αποτελούσε πρόταση ουσιαστικής επανίδρυσης της Ελληνικής Δημοκρατίας έπειτα από τους εμφύλιους σπαραγμούς και τις δικτατορίες. Εξέφραζε την ορθή ιδέα ότι το γενικό δημοκρατικό πλαίσιο χρειάζεται τη δεδηλωμένη συναίνεση των βασικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Ο συνειρμός με την έννοια της «επάλληλης συναίνεσης» του John Rawls (overlapping consensus) φωτίζει το βάθος αυτής της ιδέας.
Η τρίτη μεγάλη ιδέα, η ένταξη στην ευρωπαϊκή κοινότητα, μοιάζει σήμερα αυτονόητη. Με σύσσωμη, όμως, την αντιπολίτευση να κραυγάζει «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» η υποστήριξη της ένταξης από τον Λεωνίδα Κύρκο είχε ιδιαίτερη αξία. Μια μεγάλης σημασίας και ορθή εθνική επιλογή δεν αποφασίστηκε μόνο από τη συντηρητική παράταξη αλλά είχε τη συναίνεση ενός, έστω μικρού, τμήματος της Αριστεράς, που έτσι αποδείκνυε έμπρακτα τον ρόλο της ως εθνική δύναμη.

Τέλος, ο Λεωνίδας Κύρκος, με την ίδρυση της Ελληνικής Αριστεράς, εγκατέλειψε την κομμουνιστική ονομασία προτού ακόμη καταρρεύσει με πάταγο ο υπαρκτός κομμουνισμός. Σε αυτό πρόλαβε ακόμη και τον «μεγάλο αιρετικό του κομμουνιστικού κινήματος», το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο χρειάστηκε την πτώση του Τείχους για να αλλάξει το όνομά του. Κάποιοι υποστήριξαν ότι η αλλαγή ονόματος υπαγορεύθηκε από τη επιθυμία του να συνεργαστεί με το ΚΚΕ που, ως γνωστόν, απαιτούσε αποκλειστικότητα στα παραφερνάλια του κομμουνισμού. Αλλά ακόμη και αν αυτός ήταν ο λόγος, δεν αλλάζει η σημασία της εγκατάλειψης της μάχης για τα σφυροδρέπανα, η οποία εκ των πραγμάτων σήμαινε απόσταση από τον κομμουνισμό.

Βεβαίως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Λεωνίδας Κύρκος ανήκε στο κομμουνιστικό κίνημα. Δεν είναι οι φυλακές, οι εξορίες, η καταδίκη σε θάνατο που υποχρεωτικά τον τοποθετούν εκεί, αλλά το γεγονός ότι η όλη συγκρότησή του βασιζόταν πάνω στη μαρξιστική κοινωνική θεωρία. Είχε όμως την παιδεία που του επέτρεπε να αναπτύσσει την κριτική σκέψη, και έτσι ήταν απόλυτα φυσιολογικό να συνταχθεί με ό,τι καλύτερο είχε να παρουσιάσει το κομμουνιστικό κίνημα, τον ευρωκομμουνισμό. Αυτή η κριτική σκέψη τον έκανε να αντιληφθεί ότι η Ιστορία εξέδωσε την ετυμηγορία της και προς το τέλος της ζωής του παραδέχθηκε ότι τρόμαζε με τη σκέψη τού τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι κομμουνιστές κέρδιζαν τον Εμφύλιο.

Η λαϊκή σοφία αναγνωρίζει τον Λεωνίδα Κύρκο ως έναν συμπαθή και ακέραιο άνθρωπο αλλά τον θεωρεί αποτυχημένο πολιτικό, αφού οι ιδέες του δεν βρήκαν ποτέ μεγάλη απήχηση. Αντίθετα, ακόμη κι αυτές που ανέφερα αντιμετωπίζονταν με αναθέματα και αφορισμούς. Σήμερα, που τα πολιτικά αδιέξοδα είναι εμφανή, ίσως είναι καιρός να αναστοχαστούμε κάποιες από τις ιδέες του και να του αποδώσουμε τα πολιτικά εύσημα που του αξίζουν.

*Δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ στις 24.8.2013

CNBC: Αποκομμένη από την Ευρώπη, η Ελλάδα στρέφεται στη Σ. Αραβία

O πρωθυπουργός της Ελλάδας στρέφεται στον Πρίγκιπα της Σουηδικής Αραβίας, για επενδύσεις, γράφει το αμερικανικό δίκτυο 

«Καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες  διαφωνούν ανοιχτά στο ενδεχόμενο να λάβει η Ελλάδα νέο πακέτο βοήθειας, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας στρέφεται στον Πρίγκιπα της Σουηδικής Αραβίας, για επενδύσεις».

Με αυτό τον τρόπο σχολιάζει το αμερικανικό δίκτυο CNBC τη χθεσινή συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με τον Σαουδάραβα Πρίγκιπα Alwaleed bin Talal ο οποίος κατέχει μερίδια σε Citigroup και Apple και κατατάσσεται από το Forbes στην 26η θέση των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου.

Σύμφωνα με το  CNBC, η Ελλάδα θέλει να πουλήσει περιουσιακά της στοιχεία όπως το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και δύο μεγάλα λιμάνια της.

Ωστόσο, το δίκτυο επικαλείται δηλώσεις κυβερνητικού αξιωματούχου στο Reuters σύμφωνα με τον οποίο στην ατζέντα της χθεσινής συνάντησης δεν τέθηκε το θέμα των επενδύσεων.

Γερμανικός Τύπος: Ενα νέο δάνειο δεν αρκεί για να σωθεί η Ελλάδα

Για «ευρωδιάσωση που θυμίζει όλο και περισσότερο τραγωδία» κάνει λόγο η Frankfurter Allgemeine Zeitung

Οι δηλώσεις Σόιμπλε περί τρίτου πακέτου στήριξης εξακολουθούν να κυριαρχούν στο γερμανικό Τύπο, ο οποίος εκτιμά στο σύνολο του ότι ένα νέο δάνειο δεν είναι αρκετό για να εξέλθει η Ελλάδα από την κρίση.

Οπως μεταδίδει τη DW, για “ευρωδιάσωση που θυμίζει όλο και περισσότερο τραγωδία κάνει λόγο η Frankfurter Allgemeine Zeitung, ενώ η Stuttgarter Zeitung εκτιμά ότι ακόμη και ένα κούρεμα δεν θα μπορούσε να συμβάλει στην αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους.

«Αντί να αναβάλλεται περαιτέρω η πτώχευση, ένα κούρεμα θα ήταν η ενδεδειγμένη και αληθινή απάντηση. Θα έφερνε βέβαια τους διασώστες σε δυσάρεστη θέση. Από τη μια η Γερμανία θα έπρεπε να διαγράψει πιθανότατα 20 δισ. ευρώ, η Γαλλία σχεδόν τα ίδια.

Από την άλλη οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι θα ρωτούσαν γιατί να πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνουν τα χρέη τους, όταν οι Έλληνες απαλλάσσονται για δεύτερη φορά. Η ευρωδιάσωση θυμίζει όλο και περισσότερο τραγωδία. Ό,τι κι αν κάνει κανείς, οδηγεί σε ένα άσχημο τέλος», αναφέρει η Frankfurter Allgemeine Zeitung

Η Stuttgarter Zeitung εκτιμά ότι “η δημοσιονομική εξυγίανση είναι εκ των ων ουκ άνευ, αλλά δεν αρκεί από μόνη της. Μια νέα δανειακή βοήθεια, όπως την προαναγγέλλει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε έχει νόημα, μόνον εάν υπάρξει επιτέλους αλλαγή πορείας.

Η ΕΕ θα μπορούσε να δώσει αναπτυξιακή ώθηση στην Ελλάδα, αποδεσμεύοντας, για παράδειγμα, πρόωρα κοινοτικούς πόρους που προορίζονται ούτως ή άλλως για τη χώρα. Η ανάπτυξη είναι το κλειδί για την έξοδο της Ελλάδας από την παγίδα του χρέους».

Τρίτη, 20 Αυγούστου του 2013, μια καλή ημέρα για την πολιτική κουλτούρα στη Γερμανία», σχολιάζει το περιοδικό Der Spiegel, σημειώνοντας ότι την ημέρα εκείνη ο Β. Σόιμπλε εξέφρασε επιτέλους αυτό που γνωρίζουν εδώ και καιρό ειδικοί, πολίτες και πολιτικοί, ότι θα πρέπει να υπάρξει ένα νέο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα

«(…) Στην τελική του ευθεία λοιπόν ο προεκλογικός αγώνας βρήκε επιτέλους ένα μεγάλο θέμα: Ποια θα είναι η συνέχεια με το ευρώ; Πόσο αξίζει η ευρωζώνη και η Ευρώπη για τους Γερμανούς;

Είναι τώρα ευθύνη της αντιπολίτευσης να μην αφήσει τους Μέρκελ και Σόιμπλε να τη γλιτώσουν με μερικές άνευ σημασίας απαντήσεις, αλλά να ζητήσουν εξηγήσεις από την κυβέρνηση: ποια ακριβώς θα είναι η μορφή της νέας βοήθειας προς την Ελλάδα, από πού θα προέλθουν τα χρήματα; Και υπάρχει εναλλακτική επιλογή ως προς την πολιτική της κυβέρνησης στην ευρωκρίση;

Εντέλει δεν υπάρχει άλλο πολιτικό πεδίο όπου οι θέσεις των κομμάτων είναι τόσο διαφορετικές. (…)

Τα επόμενα τέσσερα χρόνια οι εξελίξεις στην ευρωζώνη θα επηρεάσουν το μέλλον της επόμενης γερμανικής κυβέρνησης όσο κανένα άλλο θέμα. Η συζήτηση άνοιξε. Ευχαριστούμε Βόλφγκανγκ Σόιμπλε!»

«Η μισή αλήθεια» είναι ο τίτλος του σχολίου της Welt. «Όντως, σε περίπτωση ενός τρίτου πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα δεν χρειάζονται καταρχήν ριζικές λύσεις, όπως το να παραιτηθούν οι δημόσιοι πιστωτές από τις αξιώσεις τους (…).

Σε αυτό έχει δίκιο ο Β. Σόιμπλε. Με την απλή διαπίστωση ωστόσο ότι η Ελλάδα χρειάζεται περαιτέρω στήριξη, πολλά ερωτήματα μένουν αναπάντητα.

Η αντιπολίτευση δεν θα έπρεπε να αφήσει τον Σόιμπλε να τη γλιτώσει έτσι απλά: ανοιχτό παραμένει, για παράδειγμα, ποια θα είναι τα επόμενα βήματα όταν θα καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό των Ελλήνων; Θα είναι όντως σε θέση να δανειστούν χρήματα από τις αγορές, ενδεχομένως ήδη από το 2015;», αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου.

WSJ: Οι Γερμανοί δεν είναι ανόητοι, ξέρουν ότι η Ελλάδα δεν θα αποπληρώσει

«Περίεργη» η επιμονή του Σόιμπλε ότι η Αθήνα θα καταφέρει εν τέλει να αποπληρώσει όλο το ποσό που δανείστηκε

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είπε μια μεγάλη αλήθεια όταν αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο ενός τρίτου πακέτου βοήθεια για την Ελλάδα, γράφει σήμερα η Wall Street Journal σε νέο δημοσίευμα της για την χώρα μας.

Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, η Ελλάδα χρειάζεται νέο δανεισμό, κάτι που οι αντίπαλοι της Άνγκελα Μέρκελ, δεν έχουν παραδεχτεί.

Όπως σημειώνει, οι περισσότεροι πίστευαν πως η κυβέρνηση της Μέρκελ δεν θα επέλεγαν να ανοίξει το «καυτό» αυτό θέμα αυτό ενόψει των κρίσιμων εκλογών στη Γερμανία και αυτό γιατί «οι Γερμανοί ψηφοφόροι δεν είναι ανόητοι».

Η Wall Street Journal σχολιάζει τα περί νέας βοήθειας στην Ελλάδα αναφέροντας ότι οι Γερμανοί  μπορούν να δουν ότι η Ελλάδα με ένα χρέος πάνω από 170% του ΑΕΠ και συνεχή συρρίκνωση της οικονομίας της, δεν είναι εφικτό να αποπληρώσει όσα την ανάγκασε το υπόλοιπο της Ευρωζώνης να δανειστεί από την πρώτη της διάσωση το 2010.

Μάλιστα, η  WSJ χαρακτηρίζει σε αυτό το σημείο ως «περίεργη» την επιμονή του Σόιμπλε ότι η Αθήνα θα καταφέρει εν τέλει να αποπληρώσει όλο το ποσό που δανείστηκε και ότι δεν θα υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους της προς τους εταίρους στην ΕΕ.

Κατηγορούν τον Κρούγκμαν για λογοκλοπή!

Στο στόχαστρο των αμερικανικών ΜΜΕ έχει βρεθεί ο διάσημος οικονομολόγος και...αρθρογράφος των New York Times, Πολ Κρούγκμαν (βραβευμένος με Νόμπελ το 2008) καθώς ένας καθηγητής τον κατηγορεί ότι του κλέβει τις ιδέες.

Τις κατηγορίες εκτοξεύει ο καθηγητής Οικονομικών του πανεπιστημίου UCLA Ρότζερ Φάρμερ μέσω μίας ανοιχτής επιστολής προς τον Κρούγκμαν στις 13 Αυγούστου όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Ισως να έχετε διαβάσει κάποιες πρόσφατες εργασίες μου. Ισως όχι. Συμπεραίνω πάντως ότι πρέπει να τις γνωρίζετε καθώς στη στήλη σας συχνά επιλέγετε θέματα που είναι τα ίδια με τα γραπτά μου, και μάλιστα μία ή δύο μέρες αφότου οι εργασίες μου δημοσιευτούν. Προφανώς πρόκειται για μεγάλη σύμπτωση...» σχολιάζει ειρωνικά ο καθηγητής.

Ο Φάρμερ αποκάλυψε ότι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν ο Κρούγκαμν χρησιμοποίησε μεγάλο μέρος μιας εργασίας του και συμπερασμάτων του, χωρίς να αναφέρει καμία πηγή.

Ο Κρούγκμαν πάντως έχει ήδη βγει στην αντεπίθεση ισχυριζόμενος ότι ποτέ δεν έχει διαβάσει καμία εργασία του Φάρμερ.

Λένα Διβάνη: Αν ήξερα ότι το παιδί ήταν νεκρό, δε θα έγραφα ποτέ

Η απάντηση σε όσα ακολούθησαν μετά την ατάκα περί τζαμπατζήδων για το θάνατο του 19χρονου Θανάση Καναούτη

Θύελλα αντιδράσεων προκάλεσε ο χαρακτηρισμός «τζαμπατζής» -μέσω Twitter- της Λένας Διβάνη προς τον 19χρονο Θανάση Καναούτη.

«Συμπέρασμα: οι ελεγκτές δεν πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους γιατί κάποιος τζαμπατζής μπορεί να πηδήξει έξω από το όχημα. Λογικό» έγραψε η Λένα Διβάνη άνοιξε τον ασκό του Αιόλου προκαλώντας πλήθος αρνητικών σχολίων και λεκτικών επιθέσεων εναντίον της, τόσο στο προφίλ της στο Τwitter όσο και γενικότερα στο χώρο της κοινωνικής δικτύωσης.

Η συγγραφέας με ένα κείμενό της και μέσω του protagon.gr δίνει την απάντησή της για το σάλο που προκλήθηκε με αφορμή το σχόλιο της ενώ σημειώνει ότι όταν το έγραψε δε γνώριζε ότι το παιδί ήταν νεκρό.

Πάντως και το σημερινό της κείμενο έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τους χρήστες να εξαπολύουν νέα επίθεση και να σχολιάζουν χαρακτηριστικά ότι μία σκέτη συγγνώμη θα ήταν προτιμότερη...

Διαβάστε παρακάτω το κείμενο:

Ξύπνησα πρωί με δυσκολία. Χτες έγραφα μέχρι αργά. Ξανάπιασα το βουνό με τις φωτοτυπίες. Το δωμάτιο του σπιτιού που με φιλοξενούσε μικρό, δεν μπορούσα να τις απλώσω στο πάτωμα. Έχει θάλασσα όμως εδώ και την έχω ανάγκη μετά από ένα μήνα εγκλεισμού στα αρχεία του Ερυθρού Σταυρού στη Γενεύη όπου έκανα την έρευνα. Δούλεψα λίγο αλλά δεν έβγαινε. Είπα να βγω να κάνω μια βουτιά. Με ξυπνάει το νερό. Στο δρόμο άνοιξα το τουίτερ να δω τι γίνεται στον έξω κόσμο. Η είδηση μόλις έχει κυκλοφορήσει. «Ένα παιδί χωρίς εισιτήριο πήδηξε έξω από το τρόλεϊ για να αποφύγει τον ελεγκτή και τραυματίστηκε». Τίποτα άλλο.

Πάγωσα. Γιατί να πηδήξει; Δεν είχε εισιτήριο, ε και; Αφού δεν μπορούσε να του κάνει τίποτα ο ελεγκτής, όλοι το ξέρουν αυτό. Δίνεις τα στοιχεία σου, τα γράφει, τέλος. Είσαι και μικρό παιδί, τι να σου κάνει; Ξαναγύρισα στην εποχή που πηγαίναμε σχολείο και μπουκάραμε στα λεωφορεία τζαμπατζήδες άλλοι για πλάκα κι άλλοι γιατί είχαν φάει τη δραχμούλα του εισιτηρίου στην καντίνα. Βάζαμε στοιχήματα ποιος θα δει πρώτος τον ελεγκτή να κατεβούμε άπιαστοι. Μια λάθος παρόρμηση και το κακό θα 'χε γίνει. Ευτυχώς για τους γονείς μας δεν την είχαμε. Δυστυχώς για τους γονείς του την είχε.

Κανείς όμως δεν έγραφε ακόμα τι ακριβώς έπαθε το παιδί, ούτε τι διαδραματίστηκε στο λεωφορείο. Το πρώτο κύμα στοχοποιούσε μανιασμένα τους εισπράκτορες, τους έλεγαν Ες Ες, μοχλούς του συστήματος και χαφιέδες. Ανατρίχιασα. Έχω συναντήσει πολλούς αγενείς - ειδικά με τους μετανάστες πολύ σκληρούς. Αλλά μου φάνηκε παράλογο να στοχοποιούνται ΟΛΟΙ οι ελεγκτές, άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά τους για το μεροκάματο (άλλωστε κανείς δεν ήξερε πώς ακριβώς την έκανε τη δουλειά του ο ελεγκτής του δράματος, αν ήταν βίαιος ή υβριστικός, ακόμα και τώρα που γράφω δεν έχουμε πλήρη ενημέρωση). Αυτό είναι παράλογο. Κάθε μέρα παίρνω το Α7 για να πάω δουλειά και κάθε μέρα τα βλέπω τα πιτσιρίκια, φτωχά και πλούσια, να παίζουν κρυφτό με τους ελεγκτές. Τίποτα δεν μπορούν να τους κάνουν. Το ξέρουν αυτό και παίζουν όπως παίζαμε κι εμείς. Τα παιδιά των ελεγκτών όμως δεν είναι παιδιά; Γιατί να βλέπουν στα σόσιαλ μίντια τον πατέρα τους ναζί και δολοφόνο;

Το κύμα μίσους συνεχίζεται. Τους αποκαλούν λακέδες του συστήματος, στριμώχνουν τους άνεργους, οι γονείς του παιδιού που χάθηκε ήταν άνεργοι, λένε κάποιοι. Μα πού το ξέρουν αυτοί, αφού κανείς δεν ξέρει τίποτα ακόμα, αν είναι πράγματι άνεργοι το κράτος οφείλει να βρει έναν τρόπο να ταξιδεύουν δωρεάν αλλά αυτοί εδώ δεν λένε αυτό, αυτοί αναρωτιούνται γιατί να πληρώνουμε όλοι εισιτήρια, γιατί να γίνεται έλεγχος. Γιατί δεν θα 'χουμε συγκοινωνίες, λέω από μέσα μου, γιατί δεν γίνεται να διαλυθούν τα πάντα. Πρέπει να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, τη νομιμότητα, να μη στοχοποιούμε ανθρώπους, ούτε ολόκληρους κλάδους. Πώς τα κατάφεραν να μας κάνουν να στρεφόμαστε παράλογα ο ένας εναντίον του άλλου αντί να ξαναφτιάξουμε τη χώρα μας μαζί; Ελεγκτές υπάρχουν σε όλες τις χώρες, κανείς δεν σκέφτηκε να αποκαλέσει ναζί δολοφόνο έναν μεροκαματιάρη.

Και τότε σταματάω στην άκρη του δρόμου και γράφω τη φράση που αν ήξερα ότι το παιδί ήταν ήδη νεκρό, αν μπορούσα να υποψιαστώ τον αρρωστημένο οχετό που θα εξαπέλυε, ποτέ δεν θα έγραφα. «Συμπέρασμα: οι ελεγκτές δεν πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους επειδή κάποιος τζαμπατζής θα μπορούσε να πηδήξει έξω από το όχημα;». Δηλαδή, θα έφταιγε ο ελεγκτής αν εγώ, η τζαμπατζού του 1975, έκανα έναν σάλτο έξω για να μην πιαστώ;

Κλείνω το τηλέφωνο και κάνω τη βουτιά. Έκατσα ένα-δυο λεπτά και ξαναβγήκα. Η δουλειά με περίμενε πιεστική. Ανοίγω το τουίτερ να δω τι έγινε το παιδί, αν υπάρχουν άλλες πληροφορίες. Το παιδί πέθανε. Απίστευτο. Η κακιά η ώρα η μαύρη. Σκρολάρω και πια δεν πιστεύω αυτό που βλέπω. Δεκάδες άγνωστοι, άνθρωποι που δεν μου είχαν πει ποτέ μια καλημέρα, που δεν διάβασαν ποτέ ούτε ένα βιβλίο μου, ούτε ένα άρθρο μου, με έβριζαν και με καταριόταν με όση χολή μπορεί να βγει από στόμα ανθρώπου. Τι ανθρώπου; αδύνατον να εκστομίζονται από ανθρώπους αυτά που διαβάζω. «ΨΟΦΑ!», «Μιλάνε οι πλούσιοι», «(1.400 ευρώ μετά από 30 χρόνια στο πανεπιστήμιο παίρνω η πλούσια) «Ο καρκίνος να φάει βασανιστικά τα σπλάχνα σου, τα παιδιά σου, σκρόφα, να λιώσουν σαν το κερί»; Γιατί με καταριούνται; Γιατί έγραψα ότι δεν μπορεί να καταριόμαστε όλους τους ελεγκτές επειδή κάνουν τη δουλειά τους; Λέξη δεν είπα για το παιδί. Πού την είδαν την ασέβεια στον νεκρό; Ούτε που ξέραμε τότε ότι ήταν νεκρός. Και κανείς δε ρώτησε τίποτα. Άνοιξαν απλώς τα σαγόνια και κατασπάραζαν.

Πήγα και κάθισα στο πιο κοντινό καφενείο. Διάβαζα και διάβαζα και σταματημό δεν είχα. Ήθελα να το δω όλο το πρόσωπο της αρρώστιας που κατατρώει την πατρίδα μου, να τη χωνέψω και να την ξεράσω. Κατάπια αργά όλη την πικρότατη χολή που πριν από μένα είχε εκτοξευτεί εναντίον της Σώτης Τριανταφύλλου, του Χωμενίδη, της Έρσης Σωτηροπούλου, του Κουμανταρέα, του Τατσόπουλου, της Δημουλά, εναντίον όλων των διανοούμενων, των καθηγητών, όλων. Δεν είναι ότι διαφωνούν με αυτά που λέμε, η διαφωνία είναι η πηγή που ποτίζει τον διάλογο, είναι που τον μισούν τον διάλογο. Το ΨΟΦΑ δεν είναι λέξη, είναι όπλο. Γιατί μιλάτε, ουρλιάζει η έξαλλη μειονότητα -γιατί μειονότητα είναι, απλώς φωνάζει πολύ και παρασύρει τους ανθρώπους τους μαυρισμένους απ´ τα προβλήματα- που λίγο πριν ούρλιαζε «γιατί δε μιλάτε;». Αυτοί φυσικά δεν θέλουν να μιλάς, θέλουν να χαϊδεύεις τα αυτιά τους. Αυτοί δεν σκέφτονται, μισούν. Δεν μιλάνε, ξερνάνε όξος.

Συνέχισα να διαβάζω ενώ ήξερα πως έπρεπε να σταματήσω. Με ρωτούσαν πόσα έπαιρνα από το ΔΣ της ΕΡΤ και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου ενώ όλοι ξέρουν ότι είναι άμισθες θέσεις. Ποτέ δεν πήρα ούτε ένα ευρώ από πουθενά. Τον χρόνο μου και ό,τι γνώσεις έχω, προσφέρω στη χώρα μου όπως οφείλω, αλλά αυτό προφανώς οι έξαλλοι εισαγγελείς δεν μπορούν ούτε να το διανοηθούν. Δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό, το κράτος οφείλει να του δώσει νερό. Αυτοί μόνο δικαιούνται, δεν οφείλουν τίποτα. Δεν είναι χτίστες, είναι χαλαστές.

Σε κανά-δυο ώρες άρχισαν να εμφανίζονται μαχητικά οι συναγωνιστές στο σκληρό πεδίο του ελεύθερου διαλόγου, οι φίλοι, οι αναγνώστες και οι φοιτητές μου, οι άνθρωποι που πιστεύουν στον άνθρωπο, στη δημοκρατία και τη λογική. Εμφύλιος για μια φράση;

Συνέχισα να διαβάζω όλη αυτή τη μαύρη μέρα. Αδύνατον να κάνω, να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο. Ακολούθησε η γνωστή βρώμα του ημικίτρινου Τύπου, τα ανεκδιήγητα μπλογκς, τα νούμερα που έβγαιναν σε τηλεριάλιτι και τώρα κατακεραυνώνουν το σύμπαν, καλλιτέχνες του θεάματος που χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους στο ΙΚΑ, την εφορία και στους εργαζόμενους αλλά τώρα «αγωνίζονται» στο πλευρό του λαού και φυσικά οι Ρομπέν των βλακών. Όλοι -ευτυχώς όχι όλοι, σχεδόν όλοι - είπαν να μη χάσουν το τρένο της πελατείας τους που θα ήθελε να κατασπαράξει λίγη σάρκα και ανακάτεψαν τη λάσπη αναμεταδίδοντας τη χολή. Εκτός από τους γονείς του παιδιού. Αυτοί περιμένουν αξιοπρεπείς μέσα στο βαρύ πένθος τους να μάθουν την αλήθεια που ακόμα τώρα που γράφω, δυο μέρες μετά, κανείς δεν ξέρει ακριβώς.

Η ώρα πήγε 12, 2, 4. Διάβαζα για να καταλάβω πλην ματαίως. Εγώ που πάντα στηριζόμουν στο αύριο, τώρα αδυνατούσα. Αυτή η κρίση θα μας οδηγήσει κάποτε σε ξέφωτο ή θα χαθούμε αλληλοσπαραγμένοι στη ζούγκλα; Θα αγκαλιάσουμε όλοι μαζί τους άνεργους, τους απελπισμένους, τους αδύναμους, θα εγκαλέσουμε τους ασύδοτους, τα φωνασκούντα λαμόγια, θα γεννήσουμε κάτι άλλο μέσα από το σάπιο σύστημα, θα στηριχτούμε στη λογική και στη νομιμότητα, θα αλλάξει το αίτημα της κοινωνίας, θα γίνουμε ποτέ χτίστες αντί για χαλαστές;

Κοιμήθηκα εξαντλημένη στις 5. Με ξύπνησε στις 7 ο ήχος του μηνύματος. Είπα να μην το ανοίξω. Κι άλλη χολή; Άλλαξα γνώμη όταν είδα τον αποστολέα. Ήταν του Θοδωρή Γ., περσινού φοιτητή μου αγαπημένου.

«Κυρία Διβάνη, τώρα σας θέλω μπετόν. Θυμάστε τι μας λέγατε στο αμφιθέατρο; Ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Ετοιμαστείτε. Αυτό μας λέγατε. Με το στόμα τους αυτοί θα δαγκώνουν αλλά εμείς θα μιλάμε. Μέχρι να φυτρώσουν καινούρια αυτιά για να μας ακούσουν και καινούρια στόματα για να μας απαντήσουν».

Μακάρι, Θοδωρή μου. Να το ξέρεις: Σε σένα στηριζόμαστε.

Bild: Βέβαιο το κούρεμα του ελληνικού χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές

Η εφημερίδα υποστηρίζει ότι η γερμανική κυβέρνηση έχει δώσει το σχετικό μήνυμα στην Αθήνα, ζητώντας ωστόσο ηρεμία ως τις εκλογές

«Στοίχημα, κ. Σόιμπλε, μετά τις εκλογές έρχεται κούρεμα», αναφέρει η γερμανική εφημερίδα "Bild" στο βασικό πολιτικό της θέμα και υποστηρίζει ότι η γερμανική κυβέρνηση αποσιωπά το γεγονός ότι η Ελλάδα χρειάζεται και νέο πακέτο βοήθειας.

Υποστηρίζει δε ότι η γερμανική κυβέρνηση έχει δώσει το σχετικό μήνυμα στην Αθήνα, ζητώντας ωστόσο ηρεμία ως τις εκλογές.

Η εφημερίδα επιχειρεί να καταρρίψει ισχυρισμούς της Καγκελαρίου 'Αγγελα Μέρκελ, του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά και του υποψήφιου Καγκελάριου των Σοσιαλδημοκρατών Πέερ Στάινμπρουκ κατά της προοπτικής νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους, επισημαίνοντας ότι «υπάρχει μια λέξη την οποία στο Βερολίνο κανείς δεν θέλει να βάλει στο στόμα του, το κούρεμα, αλλά η Bild είναι σίγουρη ότι αυτό θα γίνει αμέσως μετά τις εκλογές».
Όπως επισημαίνεται, η εφημερίδα γνωρίζει τα στοιχεία για το ελληνικό χρέος και λέει: «Στοίχημα κ. Σόιμπλε ότι μετά τις εκλογές, έρχεται το κούρεμα!». Επικαλούμενος πηγές τις οποίες δεν κατονομάζει, ο συντάκτης υποστηρίζει ότι η γερμανική κυβέρνηση έχει δώσει ήδη σήμα στην Αθήνα για νέα βοήθεια.

«Η κυβέρνηση της Ελλάδας έλαβε μήνυμα από το Βερολίνο να τηρήσει ηρεμία ως τις εκλογές. Μετά θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για κούρεμα χρέους. Υπό συζήτηση είναι, μεταξύ άλλων, διευκολύνσεις στους τόκους και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων», αναφέρεται.

Η εφημερίδα επικαλείται ακόμη εκτιμήσεις κορυφαίων οικονομικών παραγόντων, οι οποίοι θεωρούν βέβαιη την παροχή νέας βοήθειας, όπως της Μπούντεσμπανκ και του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών, ενώ τονίζει ότι ούτε οι Γερμανοί ψηφοφόροι πείθονται από τις διαβεβαιώσεις της κυρίας Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε.

Σε σχόλιό της για το ίδιο θέμα η εφημερίδα αναφέρεται και στην έκφραση που χρησιμοποιεί το τελευταίο διάστημα η Καγκελάριος, όταν ερωτάται σχετικώς με το ενδεχόμενο νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους.
 "Δεν βλέπω νέο κούρεμα", επαναλαμβάνει η κυρία Μέρκελ. "Δεν το βλέπουν η Καγκελάριος και ο υπουργός Οικονομικών. Όχι, ε; Δεν το βλέπετε; Μήπως κρύβεται το κούρεμα πίσω από την Ακρόπολη; μήπως φοράει καπέλο παραλλαγής; Οι περισσότεροι ειδικοί βλέπουν μια άφεση χρέους, η οποία θα κόστιζε στον Γερμανό φορολογούμενο δισεκατομμύρια, ως αναπόφευκτη. Αλλιώς η Ελλάδα θα καταρρεύσει υπό το βάρος του χρέους και των τόκων. Μόνο η γερμανική κυβέρνηση δεν θέλει /να δεί / το κούρεμα χρέους.

Βεβαίως γνωρίζουν η Καγκελάριος και ο υπουργός Οικονομικών πόσο δραματική είναι η κατάσταση γύρω από την Ελλάδα. Βεβαίως φαντάζονται ότι πολλά γερμανικά δισεκατομμύρια έχουν προ πολλού χαθεί. Ποτέ όμως δεν θα μπορέσει κάποιος να τους αποδείξει ότι κι όμως, 'είχαν δει' το επικείμενο χρέος. Αυτές οι λέξεις είναι τόσο μαλακές όσο το κερί κάτω από τον ελληνικό ήλιο".

Μόδα στην Ευρωζώνη το μισογεμάτο ποτήρι

Ιταλοί σε αναζήτηση εργασίας

Φαίνεται, τελικά, πως το success story δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της ελληνικής κυβέρνησης αλλά αποτελεί μανιέρα για ολόκληρη την Ευρωζώνη. Τι κι αν το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευθεί σε επίπεδα ρεκόρ, τι κι αν ένας στους τέσσερις νέους στις χώρες του ευρώ είναι άνεργος; Πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες βλέπουν ανάκαμψη και δεν διστάζουν να διακηρύττουν πως τα χειρότερα πέρασαν.

Μετά την προχθεσινή δημοσκόπηση που διενήργησε το πρακτορείο Bloomberg μεταξύ οικονομολόγων, η οποία προβλέπει ανάπτυξη 0,2% για το β' τρίμηνο του έτους στην Ευρωζώνη, ήρθε η χθεσινή είδηση για τα spreads Ιταλίας και Ισπανίας να ενισχύσει το κλίμα αισιοδοξίας.

Λίγες εβδομάδες πριν από τις γερμανικές εκλογές, οι αποδόσεις των δεκαετών ιταλικών και ισπανικών ομολόγων υποχώρησαν στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων δύο ετών έναντι των αντίστοιχων γερμανικών.

Το ιταλικό spread απόδοσης μειώθηκε στις 237 μονάδες βάσης, η μικρότερη διαφορά από τις 22/7/2011, ενώ το ισπανικό στις 265 μονάδες βάσης, η μικρότερη διαφορά από τις 16/8/2011. Οι αγορές δείχνουν να πιστεύουν τις προβλέψεις των Ευρωπαίων, προεξάρχοντος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, για ανάκαμψη αργότερα μέσα στο 2013. Η δε γερμανική κυβέρνηση έχει άλλο ένα επιχείρημα πως τα πράγματα βαίνουν καλώς.

Μπορεί οι τίτλοι δύο εκ των πιο προβληματικών οικονομιών της Ευρωζώνης να παραμένουν λίγο πάνω από το όριο για τα επονομαζόμενα «σκουπίδια», όπως όμως φαίνεται τα κουρέλια τραγουδούν ακόμα. Από τη Ρώμη, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα δήλωσε πως η αποκλιμάκωση των spreads «αποδεικνύει ότι η Ιταλία είναι μια χώρα που μπορεί να εμπιστευθεί κανείς ακόμη μία φορά. Η εμπιστοσύνη που δείχνουν οι αγορές στην Ιταλία πρέπει να μας δώσει ώθηση και δεν πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να απολαύσουμε αυτήν την εμπιστοσύνη και να είμαστε ήσυχοι».

Η δήλωση αυτή θυμίζει την ομιλία του κ. Σαμαρά στην ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ στις 13 Μαΐου όπου ο Ελληνας πρωθυπουργός διαφήμιζε το δικό του success story: «Για πρώτη φορά, εδώ και δυόμισι χρόνια, τα ελληνικά spreads υποχώρησαν σε επίπεδα που είχαμε να τα δούμε από τον Απρίλιο του 2010, πριν μπούμε στο Μνημόνιο. Και κάτω από τα μισά απ' όπου ήταν πέρσι τέτοιον καιρό. Μια αίσθηση, επομένως, αισιοδοξίας αρχίζει να διαχέεται. Η ελπίδα ξαναγεννιέται. Εχουμε πολύ δρόμο μέχρις ότου να κυριαρχήσει παντού. Αλλά όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι η πτώση σταμάτησε κι ότι σύντομα θα αρχίσει η άνοδος».

Ανοδος, βεβαίως, υπάρχει, όπως για παράδειγμα στην ανεργία που για την Ευρωζώνη καταγράφεται στο 12,1%. Αυτή μάλιστα αναμένεται -σύμφωνα με οικονομολόγους που πήραν μέρος σε πρόσφατη δημοσκόπηση της ΕΚΤ- να αυξηθεί στο 12,4% το 2014. Με τις ευρωεκλογές να απέχουν λιγότερο από ένα χρόνο, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κρύβουν τον πανικό τους, αναζητώντας εναγωνίως ένα success story. Και η Ευρώπη, κύριε;

ΑΔΑΜ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ / ENET.GR

Die Welt: «Δεν πρέπει να είναι ταμπού η αποπομπή της Ελλάδας από το ευρω-κλαμπ»

Νέο δημοσίευμα στη Γερμανία περί κουρέματος του ελληνικού χρέους το οποίο όμως προχωρά λίγο παρακάτω σε... προσωρινή αποπομπή της Ελλάδας από το ευρω-κλαμπ".

Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, σε σχόλιο της η εφημερίδα Die Welt επισημαίνει μεταξύ άλλων:

"Εάν οι πιστωτές δεν παραιτηθούν από τις αξιώσεις τους, τότε η Ελλάδα θα βυθιστεί στον βούρκο του χρέους. Η γερμανική κυβέρνηση αμφισβητεί τα τόσο προφανή αυτά στοιχεία και αρνείται να συζητήσει τώρα για το ενδεχόμενο νέας βοήθειας. Γιατί με ένα κούρεμα οι μέχρι πρότινος εγγυήσεις θα μετατρέπονταν άμεσα σε απώλειες δισεκατομμυρίων για τον εδώ φορολογούμενο. Και πώς θα εξηγήσει κανείς στους Γερμανούς ότι στη Γερμανία πρέπει να κλείνουν κολυμβητήρια, ότι δεν υπάρχουν θέσεις σε παιδικούς σταθμούς αλλά και χρήματα για να φτιαχτούν οι δρόμοι, την ώρα που χρήματα από τα κρατικά ταμεία διοχετεύονται προς το Νότο της Ευρώπης; Δεδομένου ότι οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα δεν αρκούν, θα πρέπει να ενταθούν οι πιέσεις. Εν ανάγκη δεν θα πρέπει να αποτελεί ταμπού ακόμη και η προσωρινή αποπομπή της Ελλάδας από το ευρω-κλαμπ".

CNBC: Οι Γερμανοί πλανώνται αν πιστεύουν πως δεν θα πληρώσουν ξανά για την Ελλάδα

Νέο δημοσίευμα μετά το Spiegel μιλά για νέα βοήθεια και ίσως δεύτερη ελάφρυνση του χρέους

Τα καλύτερα των προβλέψεων στοιχεία για το ΑΕΠ (έδειξαν ύφεση 4,6% το δεύτερο τρίμηνο έναντι 5,6% το πρώτο τρίμηνο και προβλέψεων για 5%), μπορεί να γεννούν ελπίδες ότι η ελληνική οικονομία οδεύει προς την ανάκαμψη, αλλά δεν είναι αρκετά για να αντικρούσουν τις υποψίες ότι η χώρα θα χρειαστεί ένα ακόμα πακέτο διάσωσης, γράφει το CNBC.

Το ζήτημα, εξάλλου, επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο έπειτα και από έγγραφο της Bundesbank που διέρρευσε στο Spiegel και γράφει πως η Ελλάδα θα χρειαστεί και άλλη βοήθεια στις αρχές του 2014. (Διαβάστε αναλυτικά εδώ)

Και παρότι το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών δηλώνει άγνοια, καθώς απομένει περίπου ένας μήνας για τις εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου, αναλυτές που μίλησαν στο CNBC ανέφεραν πως η Γερμανία αυταπατάται, εάν πιστεύει ότι δεν θα χρειαστεί να δώσει και νέο πακέτο διάσωσης ή μια ακόμα ελάφρυνση του χρέους.

Πως το «like» στο Facebook διαμορφώνει... πολιτικές πεποιθήσεις

Ένα προϊόν ή ακόμα και ένα κόμμα με τα περισσότερα «μου αρέσει» είναι πιο ελκυστικό, σύμφωνα με νέα μελέτη

Ίσως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το πόσο ισχυρή είναι επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη ζωή μας και στις πεποιθήσεις μας. Σύμφωνα με αμερικανοϊσραηλινή τα «like» (μου αρέσει) μπορούν να επηρεάσουν σε τομείς όπως η πολιτική ή η αγορά προϊόντων!

Σύμφωνα με τους ερευνητές οι άνθρωποι καταλήγουν να αξιολογούν θετικά κάτι για το οποίο άλλοι, πριν από αυτούς, εκφράστηκαν ήδη με θετικό τρόπο. Δηλαδή κάτου που έχει μαζέψει περισσότερα «likes» είναι πιο ελκυστικό από αυτό που δεν έχει και τόσα πολλά. Για παράδειγμα, ένα «like» για ένα άρθρο ή για ένα προϊόν είναι αρκετό, ώστε ο επόμενος αναγνώστης να εκφράσει και αυτός θετική γνώμη του, ακόμα κι αν το άρθρο ή το προϊόν στην πραγματικότητα δεν αξίζει πολλά πράγματα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, πολλοί καταναλωτές επηρεάζονται σημαντικά για την ποιότητα των προϊόντων και υπηρεσιών που αποφασίζουν να αγοράσουν μέσω διαδικτύου, ανάλογα με τις κρίσεις (κυρίως τις θετικές) άλλων καταναλωτών που έχουν ήδη αναρτηθεί σε μια ιστοσελίδα. Αντίθετα, μια αρνητική κρίση δεν θα «γεννήσει» εξίσου εύκολα απαξιωτικές απόψεις από τους επόμενους χρήστες. Έτσι, ένας αρχικός «σπινθήρας» θετικών σχολίων για κάτι μπορεί να πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή -και κυρίως αυτοτροφοδοτούμενη- ομοβροντία ανάλογων θετικών απόψεων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Σίναν Αράλ του πανεπιστημίου ΜΙΤ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το ίδιο, τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και τη βρετανική «Γκάρντιαν», έκαναν ένα πεντάμηνης διάρκειας πείραμα, μελετώντας με ποιον τρόπο οι online «βαθμολογίες» που δίνονταν για ορισμένα θέματα της επικαιρότητας σε μια μεγάλη (ανώνυμη) ειδησεογραφική ιστοσελίδα, επηρέαζαν τις κρίσεις τρίτων υπέρ ή κατά κάποιας άποψης.

Το βασικό συμπέρασμα -που θέτει σε αμφισβήτηση την περίφημη «σοφία του πλήθους»- ήταν ότι πολλοί χρήστες του διαδικτύου επηρεάζονται σημαντικά από τα θετικά σχόλια και τις θετικές «βαθμολογήσεις» που κάνουν άλλοι άνθρωποι πάνω σε ένα θέμα, ενώ αντίθετα η επιρροή από τα αρνητικά σχόλια είναι πολύ μικρότερη. Οι ερευνητές, μάλιστα, προειδοποιούν ότι είναι δυνατό να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη (από πολιτικά ή επιχειρηματικά συμφέροντα) προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση μέσω της συστηματικής διοχέτευσης online θετικών σχολίων και κρίσεων. Το πείραμα έδειξε ότι η δημοφιλία μιας άποψης μπορεί σταδιακά να αυξηθεί έως 25% μετά από ένα αρχικό κατευθυνόμενο θετικό σχόλιο, μέσω αξιοποίησης της συμπεριφοράς «κοπαδιού» που χαρακτηρίζει τους χρήστες του διαδικτύου.

Αντίθετα, ένα αρχικό κατευθυνόμενο αρνητικό σχόλιο δεν καταφέρνει να «γεννήσει» μια ανάλογη αύξηση αρνητικών απόψεων. Όπως ανέφερε ο Αράλ, ο αρνητικός μιμητισμός «πνίγεται» πιο εύκολα από τον θετικό, καθώς οι επόμενοι χρήστες του διαδικτύου είναι πιο πιθανό να «διορθώσουν» μια προηγούμενη άποψη (βαθμολογία, ψήφο κλπ) από αρνητική σε θετική, από ό,τι να συμβεί το αντίθετο.

Ο Ντάνκαν Γουάτς της Microsoft Research, ο οποίος έχει κάνει πρωτοποριακή έρευνα στο πεδίο της κοινωνικής επιρροής, δήλωσε ότι η νέα μελέτη επιβεβαιώνει πως η θετική χειραγώγηση των απόψεων έχει διάρκεια, ενώ η αρνητική τείνει να διορθώνεται από επόμενες θετικές γνώμες, δημιουργώντας έτσι μια ασυμμετρία, όσον αφορά το πώς επηρεάζεται η online κοινή γνώμη.
Σε κάθε περίπτωση, την επόμενη φορά που θα βασιστείτε στη «σοφία του πλήθους» και στα online σχόλια του, για να αγοράσετε μια ηλεκτρική σκούπα ή να διαλέξετε ξενοδοχείο μέσω διαδικτύου, σκεφτείτε το διπλά προτού κάνετε την επιλογή σας. Ακόμα και το πλήθος μπορεί να διαμορφώσει προκατειλημμένες απόψεις.

Εμαθαν το «rousfeti» κι οι New York Times

Την εξισορρόπηση «δυνάμεων» εντός της Ευρωζώνης, εν προκειμένω ανάμεσα στην «ηθική» Γερμανία και το «fakelaki» και το «rousfeti» στην Ελλάδα, αντιπροτείνει ως λύση στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση που πλήττει την Ευρώπη ο αρθρογράφος της εφημερίδας «New York Times» Roger Cohen.

Image via CrunchBase

Περιγράφοντας τον «ανορθόδοξο» τρόπο λειτουργίας του ελληνικού πελατειακού συστήματος, επισημαίνοντας πως «στην Ελλάδα ο σεβασμός των έννομων μέσων στο Δημόσιο ισοδυναμεί με ανοησία», διαπιστώνει πως επιβάλλεται η χώρα να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, ώστε να πάψει να υφίσταται το «βόλεμα» στις δημόσιες υπηρεσίες.

Στο εν λόγω δημοσίευμα φιλοξενείται και δήλωση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος σημειώνει ότι εξαιτίας του γεγονότος ότι κανείς μέχρι σήμερα δεν θέλησε -για ευνόητους λόγους- να «ακουμπήσει» τον δημόσιο τομέα, έχει υποστεί βαρύ πλήγμα ο ιδιωτικός.

Η αλλαγή νοοτροπίας στην Ελλάδα, όπως υπογραμμίζεται, είναι απαραίτητη, τη στιγμή, σύμφωνα με τον Roger Cohen, που η Ευρώπη πρέπει να φροντίσει «να γεφυρώσει το ηθικό χάσμα» μεταξύ Βορρά και Νότου, ώστε οι Ελληνες να μάθουν πέντε πράγματα από τη «σωστή» οικονομία και οι Γερμανοί να συνειδητοποιήσουν πως η επιβολή αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων έχει και τα όριά της.

Μάρω Δούκα: Όχι, η Άκρα Αριστερά δεν είναι το ίδιο με τους Νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής»

«Η σιωπηρή πλειοψηφία και πολλοί άλλοι παράγοντες έχουν επιτρέψει στη ναζιστική Χρυσή Αυγή να κλωσάει ανενόχλητη το αυγό της και να ποδοπατά τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα...

Εφόσον πραγματικά πιστεύουμε ότι ακόμη και με τίμημα τη ζωή μας οφείλουμε να προστατεύουμε το δικαίωμά μας και το δικαίωμα του διπλανού μας στη διαφωνία και την άλλη άποψη, θα έπρεπε, όσο είναι καιρός, να στερήσουμε απ' αυτό το κόμμα το δικαίωμα να ποδοπατά τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, να χλευάζει τη στοιχειώδη λογική και να κακοποιεί έως θανάτου όσους για τις δικές του σκοπιμότητες επέλεξε και ανέδειξε ως εχθρούς, επικαλούμενο την κοινοβουλευτική του ιδιότητα».

Τους παράγοντες που οδήγησαν στη νομιμοποιημένη βία εις βάρος μεταναστών, αντιφρονούντων και εν τέλει της ίδιας της Δημοκρατίας επισημαίνει και καταγγέλλει σε άρθρο-καταπέλτη που δημοσιεύτηκε στο online περιοδικό πολιτικής, πολιτισμού και ιδεών «Χρόνος» (chronosmag.eu) η γνωστή πολυβραβευμένη συγγραφέας Μάρω Δούκα, μία από τις σημαντικότερες της νεοελληνικής πεζογραφίας.

«Το ότι η Χρυσή Αυγή, αν και κοινοβουλευτικό κόμμα, προγραμμάτιζε να γιορτάσει στην Καλαμάτα με τριήμερο φεστιβάλ από τις 3 έως τις 5 Αυγούστου στο Πάρκο του Λιμενικού Ταμείου την κατάλυση του κοινοβουλευτισμού, το πραξικόπημα δηλαδή του Ιωάννη Μεταξά και την εγκαθίδρυση δικτατορίας, δεν ήταν για μένα είδηση. Είδηση ήταν ότι οι υπεύθυνοι του Λιμενικού Ταμείου είχαν χορηγήσει αυτή την άδεια.

Καθώς επίσης, μετά την κινητοποίηση της Αντιφασιστικής Κίνησης Καλαμάτας, είδηση δεν ήταν η επιβεβλημένη και αυτονόητη ανάκληση της σχετικής άδειας, αλλά το «σκεπτικό» αυτής της ανάκλησης που χαρακτήριζε τον εορτασμό της 4ης Αυγούστου σαν μια απλή εκδήλωση πολιτικού-κομματικού χαρακτήρα! Εννοώντας τι; Μήπως ότι θα ήταν νόμιμο, μέσα στο πλαίσιο της Δημοκρατίας, να τιμηθεί δημόσια μια επέτειος κατάλυσης της Δημοκρατίας; Και κατέληγε η σχεδόν «απολογητική» προς τη Χρυσή Αυγή ανακοίνωση ανάκλησης, επικαλούμενη την τουριστική περίοδο (λες και όταν χορηγούσαν στις 20 Μαΐου τη σχετική άδεια δεν ήξεραν ότι ο Αύγουστος είναι μήνας τουριστικός), ότι στον συγκεκριμένο χώρο θα απαγορευτεί αυτόν τον μήνα και κάθε άλλη εκδήλωση.

Θα ήταν ποτέ δυνατόν μια εκδήλωση μισαλλοδοξίας, σαν αυτή της Χρυσής Αυγής (ακόμη και με τη λογική των ίσων αποστάσεων), να εξομοιωθεί με ένα αντιρατσιστικό, για παράδειγμα, φεστιβάλ που μόνο σεβασμό για τον άλλο, τον ξένο, τον ξεριζωμένο, τον διαφορετικό θα μπορούσε να μας εμπνεύσει; Άσε που, χωρίς καθόλου να αστειεύομαι, ένα αντιρατσιστικό φεστιβάλ στην καρδιά της Καλαμάτας θα μπορούσε ακόμη και ως τουριστικό «αξιοθέατο» να συμβάλει στη βελτίωση της εικόνας της χώρας γενικά, και της Πελοποννήσου ειδικότερα, έπειτα από τις τόσες «Μανωλάδες» και τα λοιπά «κορινθιακά» και τα υπόλοιπα που μας διασύρουν διεθνώς», αναφέρει η συγγραφέας και προσθέτει:

«Ας δεχτούμε όμως, καλόπιστα, ότι το Λιμενικό Ταμείο Καλαμάτας είχε χορηγήσει την άδεια στη Χρυσή Αυγή, επειδή την αντιμετωπίζει ως άλλο ένα κόμμα της Βουλής των Ελλήνων που δικαιούται κι αυτό τις επετείους του. Παραμένει ωστόσο το ερώτημα αν ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς έχει εγγραφεί στην ιστορική, κοινωνική και πολιτική συνείδηση των κρατικών λειτουργών ως ένας ορκισμένος εχθρός της Δημοκρατίας.

Διότι βέβαια, αν και δεν χωρεί αμφιβολία πως είμαστε μια κοινωνία που δεν παραλείπει σε κάθε περίσταση να επιδεικνύει τα δημοκρατικά της φρονήματα (εδώ, άλλωστε, δεν γεννήθηκε η Δημοκρατία;), αυτό που μας διδάσκει η πολιτική ιστορία του τόπου είναι ότι ένα σημαντικό ποσοστό της σιωπηρής πλειοψηφίας σ' αυτή την κοινωνία δεν είναι σε θέση να διακρίνει την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στη Δημοκρατία και τη Δικτατορία. Συμψηφίζοντας ανιστόρητα, γενικολογώντας ρηχά, τι θα μπορούσε να σημαίνει στ' αλήθεια για όλους αυτούς τους «σιωπηλούς» πολίτες η κατάλυση της Δημοκρατίας; Μήπως απλά και μόνον την διά του χειρουργείου «θεραπεία» της;

Η Χρυσή Αυγή δεν χρειάζεται, πιστεύω, συστάσεις, εφόσον ακόμη και ο πρωθυπουργός τη χαρακτήρισε πρόσφατα νεοναζιστικό κόμμα

[...] Ο φουσκωτός σήμερα της Χρυσής Αυγής που αφού πρώτα πεθάνει στο ξύλο τον «κακό» μετανάστη, παίρνει μετά σαν «στοργικός γιος» την ηλικιωμένη από το χέρι και τη συνοδεύει στην τράπεζα για να εισπράξει τη σύνταξή της, προστατεύοντάς την από τον μετανάστη-ληστή, μύθευμα ή όχι, είναι μια εικόνα που όχι μόνον δεν ξενίζει αλλά και «συγκινεί» τη σιωπηρή πλειοψηφία. Όπως βαθιά την ικανοποιεί και ο χυδαίος (εσκεμμένα κατά τη γνώμη μου), μισαλλόδοξος, παρανοϊκός δημόσιος λόγος της, που προσλαμβάνεται, εφόσον το υπόστρωμα προϋπάρχει, ως μαγκιά ικανή να «ταΐσει» έως σκασμού το ταλαιπωρημένο αλλά και θρασύδειλα εκδικητικό θυμικό του απαίδευτου πολιτικά ή ημιμαθούς Νεοέλληνα.

Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, νά σου και ο «εντεταλμένος» του συστηματικού αποπροσανατολισμού κονδυλοφόρος για να επικαλεστεί, συσχετίζοντας εξ επαγγέλματος κουτά, τη θεωρία των δύο άκρων, βάσει της οποίας η Δημοκρατία σήμερα απειλείται εξίσου από τη Χρυσή Αυγή και από την Άκρα Αριστερά. Μόνο που η Άκρα Αριστερά, όπως και αν την εννοεί ο κονδυλοφόρος, αδυνατεί, σε αντίθεση με την εντός της Βουλής Χρυσή Αυγή, να συνομιλήσει με το νεοελληνικό φαντασιακό ούτε και φιλοδοξεί να κολακέψει την ακράτεια και την ευτέλεια του εδώ και δεκαετίες διαπλασμένου «συλλογικού» θυμικού».

Η Μάρω Δούκα, από τις σημαντικότερες συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας, γεννήθηκε το 1947 στα Χανιά. Το 1966 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου έκτοτε ζει. Αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1974, με τις νουβέλες Η πηγάδα, Κάτι άνθρωποι, και μέχρι σήμερα έχει εκδώσει μία ακόμη νουβέλα, μία συλλογή διηγημάτων, οκτώ μυθιστορήματα (πιο πρόσφατο, Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ, 2010) και τη συλλογή κειμένων Ο πεζογράφος και το πιθάρι του (1992), ενώ το 2005 εξέδωσε Τα μαύρα λουστρίνια στο πλαίσιο της σειράς «Η κουζίνα του συγγραφέα» των εκδόσεων Πατάκη.

Έχει τιμηθεί με το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» του Δήμου Ηρακλείου για το μυθιστόρημα Αρχαία σκουριά με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημα Πλωτή πόλη και με το Βραβείο Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το μυθιστόρημα Αθώοι και φταίχτες, για το οποίο επίσης τιμήθηκε με το Βραβείο Balkanika και το Βραβείο Καβάφη.

Διηγήματα και μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Σήμερα, τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο της κυρίας Μάρως Δούκα, μεταφερθείτε στην ιστοσελίδα του choronosmag.eu, πατώντας εδώ.

Λαμπρή έναρξη στο Ηρώδειο για το Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας

Λαμπρή έναρξη στο Ηρώδειο για το Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας
Ενα κατάμεστο Ηρώδειο υποδέχθηκε τους 2000 και πλέον συνέδρους που θα δώσουν το «παρών» στο 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας το οποίο διοργανώνεται για πρώτη φορά στη χώρα μας.

«Το συνέδριο αυτό ανοίγει ένα παράθυρο στην ανθρωπότητα, είναι ένα αγαθό που έρχεται για να μείνει στη ζωή μας ειδικά σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία» τόνισε ο Κωνσταντίνος Βουδούρης, καθηγητής Φιλοσοφίας του πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου ευχαριστώντας για την συμπαράστασή τους τους φορείς που στάθηκαν αρωγοί στο δύσκολο αυτό εγχείρημα.

Στη μεγάλη συγκίνηση που ένιωσε όταν άκουσε το 2008 στη Σεούλ ότι το επόμενο συνέδριο θα φιλοξενηθεί στην Αθήνα, το λίκνο της δυτικής φιλοσοφίας, όπως σημείωσε χαρακτηριστικά, αναφέρθηκε ο Ουίλιαμ ΜακΜπράιτ, πρόεδρος της Παγκόσμιας Φιλοσοφικής Εταιρίας. «Δεν υπάρχει πιο κατάλληλο μέρος για να πραγματοποιηθεί το συνέδριο» τόνισε ο πρόεδρος της FISP.

«Καλωσορίζουμε τους συνέδρους στην Αθήνα, η παρουσία σας εδώ μας γεμιζει χαρά», τόνισε από την πλευρά του ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης. Το θέμα του συνεδρίου, «Η φιλοσοφία ως έρευνα και τρόπος ζωής», δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο, πρόσθεσε.

«Σας καλωσορίζουμε στη χώρα όπου δίδαξε ο Πλάτων και Αριστοτέλης, στη χώρα του Ηράκλειτου και του Πρωταγόρα, στη χώρα του Θαλή και του Πυθαγόρα» σημείωσε ο υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος εκφράζοντας τα αισθήματα φιλίας, σεβασμού και ευγνωμοσύνης προς τους συνέδρους για το γεγονός ότι έχουν μελετήσει την ελληνική φιλοσοφία. «Αποτελείτε τους πρεσβευτές της στη σημερινή εποχή» πρόσθεσε. «Ανάμεσά σας υπάρχουν φιλόσοφοι που μπορούν να επηρεάσουν τη σκέψη εκατομμύρια ανθρώπων» ανέφερε ακόμη ο κ. Παναγιωτόπουλος, ο οποίος έγινε στόχος αποδοκιμασιών από μερίδα του κοινού.

Τους χαιρετισμούς ακολούθησε συναυλία με έργα των Κερουμπίνι, Μπετόβεν, Σκαλκώτα, Χατζιδάκι, Καλκάνη και Γκλουκ.

Το 23ο παγκόσμιο φιλοσοφίας θα διαρκέσει έως τις 10 Αυγούστου και θα φιλοξενηθεί στην φιλοσοφική σχολή Αθηνών, αλλά και στην Πνύκα, το Λύκειο του Αριστοτέλη και την Ακαδημία του Πλάτωνος.

New York Times: Η Ελλάδα επιστρέφει στα βασικά - Σε δέκα χρόνια η συγκομιδή της θα είναι πλούσια

«Το ελληνικό πλοίο στρίβει, η Ελλάδα επιστρέφει στα βασικά και το στοίχημά μου είναι ότι σε δέκα χρόνια από τώρα η συγκομιδή θα είναι πλούσια». Ο αρθρογράφος των New York Times Ρότζερ Κοέν γράφει από τα Χανιά, όπου προφανώς περνά τις διακοπές του, για την ελπίδα και την αλλαγή νοοτροπίας που αχνοφαίνεται στην Ελλάδα.

Αφού κάνει λόγο για την μεγάλη αύξηση των τουριστών στη χώρα μας – κάνοντας και μια σύνδεση με τις ταραχές στην Αίγυπτο και την Τουρκία – υπενθυμίζει τη δήλωση του Γιάννη Στουρνάρα στο Reuters ότι «οι τουριστικές εισπράξεις είναι πολύ, πολύ καλύτερες από ό, τι αναμενόταν, κι ότι αν συνεχιστεί αυτό, σίγουρα η ύφεση φέτος θα είναι περίπου 4% και η επόμενη χρονιά θα έχει θετικό πρόσημο μπροστά από το ρυθμό ανάπτυξης».

«Οταν η συρρίκνωση του 4% είναι θετική είδηση, αντιλαμβάνεστε την απελπιστική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα», γράφει ο Κοέν και συνεχίζει:«Το ΔΝΤ περιγράφει ως εξαιρετική τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας στην τελευταία του έκθεση. Θα έπρεπε να πει βάναυση προσαρμογή, διότι μέσα σε πέντε χρόνια η ανεργία άγγιξε το 27%, η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 1/5 κι ακόμα χειρότερο είναι το ότι αυτοί οι περήφανοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την ταπεινωτική γερμανική διοίκηση».

Περιγράφει δε, ότι η αίσθηση του είναι πως «η Ελλάδα του κεντροδεξιού Αντώνη Σαμαρά, παρά το λάθος της ΕΡΤ, είναι στην γωνία προς τη σωστή στροφή» και το εξηγεί αναφέροντας δύο στοιχεία, «την μεγάλη προσαρμογή και σε ένα βαθύτερο πιο σημαντικό επίπεδο, την αλλαγή νοοτροπίας».

Αναλυτικά:

«Πρώτον, η προσαρμογή. Οι τράπεζες έχουν κεφάλαιο και δεν υπάρχει πλέον λόγος να συρθούν όλοι κάτω. Τα καταστροφικά σενάρια εξόδου από το ευρώ έχουν υποχωρήσει. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι κοντά στην ισορροπία, όπως είναι ο προϋπολογισμός πριν από τις πληρωμές τόκων. Οι μισθοί είναι πιο ανταγωνιστικοί.

Η αλλαγή νοοτροπίας, ιδίως μεταξύ των νέων Ελλήνων, μου ετέθη από τον Γιώργο Δημητριάδη, τον διευθυντή της biolea, που παράγει ελαιόλαδο στη δυτική Κρήτη. Εχει επιβιώσει από την κρίση, αλλά μόνο μέσω της μείωσης των δαπανών του κατά 20%, εξαλείφοντας την ανάγκη απογραφής, και την προσαρμογή σε μια οικονομία όπου ο καθένας θέλει τα χρήματα προκαταβολικά. Πληρωμή σε 30 ημέρες, αυτός είναι ο κανόνας.

«Κοιτάξτε», μου λέει ο κ. Δημητριάδης, «η Ευρωπαϊκή Ένωση ήθελε καταναλωτές και μας εκπαίδευε με δωρεάν χρήματα. Οι επιδοτήσεις στη γεωργία ήταν απίστευτες. Κανείς δεν ρώτησε πώς διατέθηκαν τα χρήματα. Υπήρχαν άνθρωποι με δέκα ελαιόδεντρα που ισχυρίζονταν ότι παρήγαγαν δέκα τόνους λαδιού. Τώρα αυτό αλλάζει. Τα δωρεάν χρήματα έκανε πολύ κακό στους νέους. Σήμερα βλέπω νέους με πανεπιστημιακά πτυχία που έρχονται πίσω στην κτηνοτροφία. Βλέπω τους νέους από τις πόλεις που επιστρέφουν στην καλλιέργεια ελιάς ή πορτοκαλιάς. Νομίζω ότι οι νέοι Έλληνες έχουν κατανοήσει τη σημασία του να κάνει κανείς κάτι με τα χέρια του, την εργασία και την παραγωγή.

Οι Ελληνες είναι πολυμήχανοι και θα προσαρμοστούν όπως το έχουν κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Η Κρήτη μόνη της παράγει περίπου 5% του ελαιολάδου στον κόσμο - αλλά το περισσότερο από αυτό πωλείται χύμα και στη συνέχεια πηγαίνει στην αγορά με άλλο σήμα. Η δυνατότητα να αναπτύξουν ελληνικές μάρκες, όπως έχουν κάνει από καιρό οι Ιταλοί, είναι τώρα μπροστά τους και οι νέοι άνθρωποι γνωρίζουν.

Οδηγήσαμε από την ενδοχώρα των Χανίων (μια πόλη με βαθιά βενετσιάνικη επιρροή) έξω στην Αστρίκα, όπου η οικογένεια Δημητριάδη καλλιεργεί ελιές για έξι γενιές. Η 24χρονη κόρη του Χλόη, που σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο McGill στον Καναδά, είναι εδώ τώρα. Εχει μόλις εγγραφεί σε ένα μάθημα γεωργία. «Δεν είχα σκοπό να επανέλθω» μου είπε «νόμιζα ότι θα μπορούσα να μείνω στον Καναδά. Όμως, περίπου ένα χρόνο πριν, ήρθα και άρχισα βοηθώντας τον πατέρα μου. Ξέρετε, έχω μια φίλη που εργάζονται σε ένα καφενείο για 3 ευρώ την ώρα και φοβάται μη χάσει τη δουλειά της. Έχω μια ξαδέλφη που μόλις εγκατέλειψε το κολέγιο στην Αθήνα για να έρθει εδώ και να εργαστεί με τον παππού της στη γη. Και εγώ μόλις το συνειδητοποίησα: Το μέλλον μου είναι εδώ».

Και το άρθρο καταλήγει: «Η Ελλάδα να πάρει πίσω στα βασικά. Το στοίχημά μου είναι ότι σε μια δεκαετία από τώρα η συγκομιδή θα είναι πλούσια».

Wall Street Journal: Deja vu το πρόγραμμα διάσωσης για την Ελλάδα- Και πάλι εκτός στόχων το ΔΝΤ

Για το πρόγραμμα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας και τις διαβεβαιώσεις του ΔΝΤ αναφέρεται η Wall Street Journal, η οποία αναφέρει πως οι προβλέψεις του Ταμείου πως η Ελλάδα θα επιστρέψει στην ανάπτυξη το 2014, μοιάζουν με «deja vu, σαν μια επανάληψη της ταλαιπωρημένης ιστορίας του πρώτου πακέτου διάσωσης».

Σε μπλογκ της Wall Street Journal με τίτλο «Deja vu η διάσωση της Ελλάδας;», η WSJ αναφέρεται στις συνεχείς διαψεύσεις των προβλέψεων του ΔΝΤ για ανάπτυξη στην Ελλάδα, επισημαίνοντας παράλληλα πως «οι θετικές προβλέψεις του Ταμείου για ανάπτυξη, θα ''αγοράσουν'' μερικούς μήνες για τις πολιτικές της Ευρωζώνης ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο για την επείγουσα αναπροσαρμογή του ελληνικού χρέους».

Στη συνέχεια, το δημοσίευμα αναλύει τις προβλέψεις του ταμείου, υποστηρίζοντας πως η ανάπτυξη ύψους 0,6% στην Ελλάδα για την επόμενη χρονιά, βασίζεται στην πρόβλεψη του ΔΝΤ πως θα γίνει «επανεκκίνηση» στην κατανάλωση και τις επενδύσεις, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση θα κινηθεί με έντονους ρυθμούς για να πραγματοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί.

Το κείμενο, αναφέρεται και στη δυσκολία εκτέλεσης του προγράμματος από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, τονίζοντας πως η αποδυναμωμένη κυβερνητική πλειοψηφία «ελπίζει να παραμείνει στην εξουσία παρά την αύξηση της ανεργίας και την ''κόπωση'' των μεταρρυθμίσεων, μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Μόλις ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο, η Ελλάδα ελπίζει πως το Βερολίνο θα επιτρέψει να γίνουν διαπραγματεύσεις για ''κούρεμα'' του χρέους», επισημαίνεται.

Ωστόσο, το δημοσίευμα αμφισβητεί ευθέως τις προβλέψεις του ΔΝΤ, υποστηρίζοντας πως «ο βασικός λόγος για τον οποίο το ΔΝΤ έχει καταφέρει να διατηρήσει το πρόγραμμα αξιόπιστο τουλάχιστον στα χαρτιά, είναι επειδή κάνει προβλέψεις για αναπτυξιακά σενάρια, τα οποία εν τέλει ήταν υπερβολικά αισιόδοξα».

Κλείνοντας, η Wall Street Journal αναφέρει πως «οι προβλέψεις του Ταμείου για την Ελλάδα είναι μονίμως εκτός στόχων. Τον περασμένο Μάρτιο για παράδειγμα, το ΔΝΤ εκτίμησε πως η Ελλάδα θα έβγαινε από την ύφεση. Η πραγματικότητα ωστόσο, είναι πως η χώρα βρίσκεται στην πέμπτη συνεχή χρονιά ύφεσης, η οποία θεωρητικά θα κρατούσε δύο χρόνια.

New York Times: Γιατί δε λένε την αλήθεια στην Ελλάδα - Το πρόγραμμα διάσωσης δεν λειτουργεί

«Eίναι προφανές καιρό τώρα ότι το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας δεν αποδίδει», αναφέρει το editorial των New York Times, που τονίζει ότι «η χώρα βουλιάζει στην ύφεση, ενώ παράλληλα έχει επωμιστεί ένα μεγάλο, μη βιώσιμο χρέος».

«Λίγοι πολιτικοί είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν δημόσια αυτή την αλήθεια, γιατί αν το κάνουν θα παραδεχτούν την αποτυχία τους και θα αναγκαστούν να επιλέξουν μία διαφορετική πολιτική από αυτή που ακολουθείται μέχρι σήμερα», προστίθεται στο άρθρο και στη συνέχεια γίνεται αναφορά στην άρνηση της Βραζιλίας να εγκρίνει την εκταμίευση της δόσης εκ μέρους του ΔΝΤ προς την Ελλάδα.

«Η Βραζιλία έσπασε τη σιωπή εκδίδοντας μία ασυνήθιστη και ευχάριστα ειλικρινή ανακοίνωση», γράφει ο συντάκτης.

Παρατίθεται η δήλωση του Πάουλο Νογκουέιρα Μπαρίστα, ενός από τους 24 πρέσβεις στο ΔΣ του ΔΝΤ και σύμφωνα με τον αρθρογράφο, τα λόγια του αν και «δυσάρεστα», ίσως προκαλέσουν το άνοιγμα μίας σημαντικής συζήτησης και πιθανόν να ωθήσουν και άλλους στο ΔΝΤ, ειδικά τους ηγέτες της ΕΕ και της ΕΚΤ που είναι οι βασικοί «παίκτες» στην ελληνική διάσωση, να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους ή τουλάχιστον να φανούν περισσότερο ειλικρινείς σχετικά με τις επιπτώσεις της πολιτικής τους.

Economist: Ανεργία και πολιτική αστάθεια σπρώχνουν την Ελλάδα εκτός ευρώ

Όχι μόνο υπαρκτό αλλά και υψηλό χαρακτηρίζει ο ECONOMIST το κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, λόγω της αυξανόμενης ανεργίας, της κοινωνικής έντασης και της πολιτικής αστάθειας.

Επικαιροποιώντας σε Έκθεση του τις προβλέψεις για 152 χώρες, ο ECONOMIST κάνει ειδική αναφορά στις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις και στην αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από τον κυβερνητικό συνασπισμό, παρατηρώντας ότι εξασθένισε έτσι η κυβερνητική πλειοψηφία.

Σημειώνει, δε, ότι η κυβέρνηση με επικεφαλής τη Ν.Δ. θα προχωρήσει την εφαρμογή του Προγράμματος, αλλά οι αντιμνημονιακές δυνάμεις εντός του Κοινοβουλίου είναι ισχυρές.

Όσον αφορά, δε, στη προοπτική της οικονομίας, ο ECONOMIST επιμένει στην εκτίμηση ότι θα παραμείνει σε τροχιά ύφεσης και το 2014, πριν επιστρέψει σε ανάπτυξη 1,9% κατά μέσο όρο τη τριετία 2015- 2017.