Κατηγόρησαν δασκάλα για ισλαμική προπαγάνδα γιατί δίδαξε τον "Κεμάλ" του Μάνου Χατζηδάκι!

- Όπως καταγγέλει η δασκάλα της Ε' Δημοτικού, γονιός διαμαρτυρήθηκε στο σχολείο ότι κάνει ισλαμική προπαγάνδα!
- Η διευθύντρια μπήκε στην τάξη και μάζεψε τις φωτοτυπίες με το τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκι
- Η δασκάλα έχει ανεβάσει την καταγγελία της στο facebook και ζητεί να πάψουν "τα φαινόμενα φανατισμού που μας έχουν παγώσει το αίμα"

Μια ημέρα μετά την επιστολή του ποιητή Νάνου Βαλαωρίτη, στον Αντώνη Σαμαρά με την οποία του ζητεί να ορθώσει το ανάστημά απέναντι στα φαινόμενα βιας και ρατσισμού και τους νεοναζί, έρχεται ένα περιστατικό να δείξει ότι κάποιοι χρησιμοποιώντας την εξουσία που τους δίνει ο νόμος ασκούν λογοκρισία.

Η είδηση κυκλοφορεί από το πρωί στο διαδίκτυο. Μόνο σκοταδιστικά είναι όλα όσα κατήγγειλε ότι συνέβησαν δασκάλα της Ε' Δημοτικού.

Όπως καταγγέλει σε ανάρτησή της στο facebook, κάποιος γονιός διαμαρτυρήθηκε ότι έκανε ισλαμική προπαγάνδα, γιατί στο μάθημα της μουσικής αποφάσισε να μάθει στα παιδιά τον Κεμάλ. Σύμφωνα πάντα με την δασκάλα, η διευθύντρια του σχολείου, μπήκε στην αίθουσα μάζεψε όλες τις φωτοτυπίες που είχε μοιράσει στα παιδιά και επέπληξε την δασκάλα για την δουλειά της. Η δασκάλα δημοσιεύει και το email της, το οποίο για ευνόητους λόγους δεν δημοσιεύουμε.

Manos Hatzidakis. (Photo credit: Wikipedia)

ΟΛΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ

"Γονιός ήρθε στο σχολείο να διαμαρτυρηθεί στη διεθύντρια επειδή δίδαξα στα παιδιά (Ε' δημοτικού) τον Κεμάλ του Χατζηδάκι στο μάθημα της μουσικής κατηγορώντας με για ισλαμική προπαγάνδα. Αντίδραση διευθύντριας? Μπήκε στην τάξη και μάζεψε από τα παιδιά τις φωτοτυπίες που είχα μοιράσει. Έπειτα με κάλεσε στο γραφείο της και αφού δήλωσε απογοητευμένη από τη δουλειά μου μου ανέλυσε για ποιους λόγους στο δημοτικό μόνο μας μέλημα οφείλει να είναι να μαθαίνουμε στα παιδιά να αγαπούν την πατρίδα και να τονώνουμε το εθνικό τους φρόνημα.

Αν σας έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο(απευθύνομαι στους εκπαιδευτικούς φίλους) θα ήθελα να επικοινωνήσετε μαζί μου, γιατί θεωρώ πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει και κάπως πρέπει να αντιδράσουμε, έστω σε επίπεδο δημοσιοποίησης αυτών των φαινομένων. Δεν είναι δυνατόν το έργο των εκπαιδευτικών και ιδίως των καλλιτεχνικών μαθημάτων να υφίσταται λογοκρισία, ούτε τα φαινόμενα φανατισμού που μας έχουν παγώσει το αίμα να τα βλέπουμε να τρυπώνουν στα σχολεία με τις ευλογίες των διευθυντών και των ανωτέρων τους."

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ

Το τραγούδι με τίτλο "Κεμάλ" γράφτηκε από τον Μάνο Χατζιδάκι κατά την παραμονή του στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του '60. Ίσως είναι ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι για το ευρύ κοινό. Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού περιλαμβάνεται στον δίσκο "Reflections", αποτέλεσμα της συνεργασίας του Μάνου Χατζιδάκι με το συγκρότημα New York Rock & Roll Ensemble. Στην πρώτη του αυτή μορφή το τραγούδι έχει αγγλικό στίχο.

Σύμφωνα με αφήγηση του Μάνου Χατζιδάκι η ιστορία του τραγουδιού έχει ως εξής:

"Στη Νέα Υόρκη το χειμώνα του ΄68, συνάντησα ένα νέο παιδί είκοσι χρονών που το λέγανε Κεμάλ. Μου τον γνωρίσανε. Τί μεγάλο και φορτισμένο από μνήμες όνομα για ένα τόσο όμορφο και νεαρό αγόρι, σκέφθηκα. Είχε φύγει απ΄ τον τόπο του με πρόσχημα κάποιες πολιτικές του αντιθέσεις. Στην πραγματικότητα, φαντάζομαι, ήθελε να χαθεί μέσ΄ στην Αμερική. Του το είπα. Χαμογέλασε.

Manos Hatzidakis (Photo credit: Wikipedia)

-Δέχεστε να σας ξεναγήσω;

Αρνήθηκε ευγενικά. Προτιμούσε μόνος.

Κι έτσι σαν γύρισα στο σπίτι μου τον έκανα τραγούδι, μουσική.

Ο Γκάτσος εκ των υστέρων, γράφοντας τους στίχους στα ελληνικά, τον έκανε Άραβα πρίγκιπα να προστατεύει τους αδυνάτους. Κάτι σαν μια ταινία του ΄Ερολ Φλυν του ΄35.

Η Πελοπόννησος (καταγωγή του Γκάτσου), από τη φύση της αδυνατεί να κατανοήσει την αμαρτωλή ιδιότητα των μουσουλμάνων Τούρκων, που μοιάζουν σαν ηλεκτρισμένα σύννεφα πάνω απ΄ τον Έβρο, ή σαν χαμένα και περήφανα σκυλιά.

Το μόνο που αφήσαμε ανέπαφο στα ελληνικά είναι εκείνο το «Καληνύχτα Κεμάλ». Είτε πρίγκιπας Άραψ είτε μωαμεθανός νεαρός της Νέας Υόρκης, του οφείλουμε μια «καληνύχτα» τέλος πάντων, για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε ήσυχα τη νύχτα. Χωρίς τύψεις, χωρίς άχρηστους πόθους κι επιθυμίες. Κατά πως πρέπει σ΄ Έλληνες, απέναντι σ΄ ένα νεαρό μωαμεθανό- όπως θα έλεγεν κι ο φίλος μας ο ποιητής ο Καβάφης."

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Μάνος Χατζιδάκις αποφασίζει το 1993 να εκδώσει τον δίσκο στα ελληνικά και συνεργάζεται με τον Νίκο Γκάτσο ο οποίος γράφει τους στίχους. Την ερμηνεία του τραγουδιού αυτή τη φορά έχει η Αλίκη Καγιαλόγλου και ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις κάνει τον αφηγητή στην αρχή του τραγουδιού.

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ

ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής

απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,

που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ

και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό

ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό

στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά

πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική

αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.

τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή

κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά

ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά

απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό

κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά

και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά

μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί

πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί

στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.

πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά

μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ

που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:

«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,

με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ

Καληνύχτα...

Στην συνέχεια το τραγούδι ερμηνεύεται από αρκετούς τραγουδιστές όπως τον Βασίλη Λέκκα το 1985 σε μια εμφάνιση της Φαραντούρη Μαρία στην Olympia καθώς και την ίδια αρκετά αργότερα σε δίσκο της το 2003. Ακολουθεί ο Μάριος Φραγκούλης το 1999 στις εμφανίσεις του με την Deborah Mayers. Το 2000 ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ερμηνεύει στον δίσκο "Εκτός τόπου και χρόνου" τον Κεμάλ και συγκινεί όλο τον κόσμο που θυμάται και λατρεύει από την αρχή το τραγούδι. Άλλες ερμηνείες έχουμε από την Δήμητρα Γαλάνη το 2003 σε συναυλία, και έπειτα δίσκο, αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο. Τέλος έχουμε τους Raining Pleasure το 2005 που επιλέγουν και ερμηνεύουν τον Κεμάλ στην αρχική του μορφή, δηλαδή με αγγλικό στίχο.

πηγη: activeradio.gr

Επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών ο Μίκης Θεοδωράκης

 (Photo credit: Wikipedia)

Επίτιμο μέλος της εξέλεξε η ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών τον Μίκη Θεοδωράκη, κατά τη συνεδρία της 30ης Μαΐου.
Κορυφαία καλλιτεχνική προσωπικότητα της σύγχρονης Ελλάδας, κρητικός από καταγωγή, γεννήθηκε στη Χίο το 1925 και σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη και αργότερα με υποτροφία στο Conservatoire στο Παρίσι, όπου υπήρξε μαθητής του Olivier Messiaen και του Eugène Bizot.

Έχει συνθέσει έργα για σχεδόν όλα τα είδη της μουσικής δημιουργίας: έργα συμφωνικής μουσικής (πέντε Συμφωνίες, ανάμεσα σε αυτές και η περίφημη Συμφωνία των Χορικών), μουσικής δωματίου, Κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα, εννέα Ορατόρια (μεταξύ αυτών το Άξιον Έστί και το Canto General), πέντε Όπερες, τις οποίες ονομάζει Λυρικές Τραγωδίες (Αντιγόνη, Ηλέκτρα, Μήδεια, Λυσιστράτη και Καρυωτάκης – Οι Μεταμορφώσεις του Διονύσου), μουσική για το Αρχαίο Δράμα (δέκα Τραγωδίες), για το θέατρο (εννέα θεατρικά έργα), για τον κινηματογράφο (εννέα έργα), για τρία μπαλέτα (με γνωστότερο τον Ζορμπά), καθώς και πολλούς Κύκλους Τραγουδιών.

Ο συνθέτης, ιδιαίτερα με τους Κύκλους Τραγουδιών του και με τα Ορατόρια, έκανε ευρύτερα γνωστή την ελληνική ποίηση κορυφαίων δημιουργών.

Πέθανε η Φράνκα Ράμε, σύζυγος του Ντάριο Φο

Την τελευταία της πνοή σε ηλικία 84 ετών άφησε σήμερα στο Μιλάνο η Ιταλίδα ηθοποιός Φράνκα Ράμε, σύζυγος του σκηνοθέτη, ηθοποιού και λογοτέχνη Ντάριο Φο.

Η Φράνκα Ράμε είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο τον Απρίλιο του 2012 και από τότε η κατάσταση της υγείας της παρέμενε κρίσιμη.

Πάντα στο πλευρό του συζύγου της στην καλλιτεχνική αλλά και πολιτική του στράτευση, έδωσε πολλές μάχες, συμμετέχοντας έντονα τα τελευταία χρόνια στον αγώνα κατά των βιασμών των γυναικών. Είχε αποκαλύψει μάλιστα σε συνεντεύξεις της και με ένα θεατρικό της μονόλογο ότι και η ίδια είχε πέσει θύμα βιασμού, από μέρους νεοφασιστών, στην δεκαετία του 1970.

Η Φράνκα Ράμε είχε πρωτοεμφανιστεί στο θέατρο το 1951. Το 1954 παντρεύτηκε τον Ντάριο Φο και τέσσερα χρόνια αργότερα ίδρυσαν τον θίασό τους στο Μιλάνο. Η καλλιτεχνική δημιουργία συμβάδιζε πάντα με την πολιτική και κοινωνική προσφορά τους. Αγκάλιασαν το κίνημα του Μάη του 1968 και ασπάσθηκαν τις ιδέες και διεκδικήσεις του φεμινιστικού κινήματος.

Τόσο η Ιταλίδα ηθοποιός όσο και ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας σύζυγός της, στρατευμένοι στον χώρο της ιταλικής ριζοσπαστικής αριστεράς, στήριξαν με πάθος τον αγώνα των Ελλήνων αντιστασιακών κατά της χούντας τον συνταγματαρχών.

Μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας, επισκέφθηκαν την Αθήνα, επ' ευκαιρία της παρουσίασης, από το θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, του έργου του Ντάριο Φο «Η Ισαβέλλα, τρεις Καραβέλλες και ένας παραμυθάς».

Tέσσερα χρόνια από το θάνατο του Μιχ. Παπαγιαννάκη.

Ανακοίνωση  του Κέντρου Πολιτικού Προβληματισμού "Μιχ. Παπαγιαννάκης" για τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων από το θάνατο του  Μιχάλη Παπαγιαννάκη: 

Σήμερα  συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια  από το θάνατο του  Μιχ.  Παπαγιαννάκη.

Εμείς σύντροφοι και φίλοι του Μιχάλη, που ιδρύσαμε το ομώνυμο Κέντρο Πολιτικού Προβληματισμού, αντικρύζοντας και όσα συμβαίνουν στις  μέρες μας περί τα δημόσια πράγματα, νιώσαμε αντί άλλης αναφοράς στη μνήμη του να θυμίσουμε το κενό του πολιτικού που άφησε φεύγοντας ο Μιχάλης. Δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτε σε όσα περιέγραψε, πριν χρόνια ο Δημήτρης Κυρτάτας:

«Ο  Μιχάλης Παπαγιαννάκης δεν είχε δασκάλους στην πολιτική και είναι  πολύ αμφίβολο αν θα αφήσει μαθητές. Το είδος του πολιτικού που επέλεξε  να γίνει το διέπλασε μόνος του, με τα χέρια και τα πόδια του. Για να το πετύχει διέθετε τρία βασικά προσόντα και ένα μειονέκτημα. Πρώτα μιαν ασυνήθιστη ευφυΐα, δεύτερον ένα πάθος για συζητήσεις με σοβαρά επιχειρήματα, τρίτον μεγάλη ευρυμάθεια − πότε έβρισκε τον χρόνο να διαβάζει τόσο πολύ μόνον οι οικείοι του θα μπορούσαν να μαρτυρήσουν. Το μειονέκτημά του ήταν η έλλειψη ναρκισσισμού, που τόσο πολύ βοηθά τους πολιτικούς, και μάλιστα αυτούς που διεκδικούν ηγετικούς ρόλους. Δεν αισθανόταν την ανάγκη να θαυμάζει τον εαυτό του, ούτε να τον θαυμάζουν οι άλλοι. Γι’ αυτό και στις δημόσιες ή τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις δεν προσπαθούσε να αρέσει αλλά να πείθει. Παρουσίαζε ακόμα και το μικρότερο θέμα σφαιρικά, μιλώντας γρήγορα και πάντα στην ουσία. Δεν στρογγύλευε τα λόγια του, ούτε έκανε παραχωρήσεις στις ανάγκες ενός κουρασμένου ή ανεπαρκώς ενημερωμένου συνομιλητή. Κέρδισε τη γενική εκτίμηση με το ήθος και την ανιδιοτέλειά του, αλλά αρνήθηκε να υποταχτεί στο συνηθισμένο αίτημα των πολλών που αναζητούν ηγέτη για να τον θαυμάσουν ή να ταυτιστούν μαζί του.

 Όσοι  συνεργάστηκαν με τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη, όσοι συμφώνησαν με τις ιδέες του  για το μέλλον της αριστεράς, της  Ελλάδας και της Ευρώπης υπήρξαν  ασφαλώς προνομιούχοι. Πιο τυχεροί  θα πρέπει πάντως να αισθάνονται οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Στο  κάτω κάτω τους φίλους του κανείς τους διαλέγει, αλλά δεν αξιώνεται έτσι εύκολα να έχει απέναντί του ανθρώπους τόσο γενναιόδωρους και τόσο προικισμένους.»

Ομιλίες 106 εκατομμυρίων δολαρίων για τον Μπιλ Κλίντον

Το σωτήριο έτος 1992, πριν εισέλθει στον Λευκό Οίκο ως πρόεδρος των ΗΠΑ, ο τότε γερουσιαστής του Άρκανσο δήλωνε ετησίως ως εισόδημα 35 χιλιάδες δολάρια.

Έπειτα από την οκταετή του θητεία... στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα των ΗΠΑ, που σημαδεύτηκε μεταξύ άλλων από το σκάνδαλο Λεβίνσκι, ο 66χρονος, σήμερα, Μπιλ Κλίντον περιοδεύει σε ιδρύματα, φορείς και οργανισμούς ανά τον κόσμο επιδιδόμενος σε «αλμυρές» διαλέξεις. Όντας ένα από τα πιο περιζήτητα ονόματα στις λίστες των ανθρώπων που επιδιώκουν πολλές λέσχες να εντάξουν στο πόντιουμ τους, ο Κλίντον μιλάει και οι τραπεζικοί του λογαριασμοί γεμίζουν.

Τα τελευταία 12 χρόνια έχοντας πραγματοποιήσει 544 ομιλίες ως δημόσιο πρόσωπο, ο Μπιλ Κλίντον έχει καταφέρει να αυξήσει τα εισοδήματά του κατά 106 εκατομμύρια δολάρια. Με το εύρος της αμοιβής του να κυμαίνεται ανά περίσταση από 28 έως και 750 χιλιάδες δολάρια για μια τοποθέτησή του, ο Κλίντον αποδεικνύεται εξαιρετικά περιζήτητος σε χώρες εκτός των ΗΠΑ, όπως η Κόστα Ρίκα, το Μεξικό, ο Καναδάς, η Νιγηρία και η Τσεχία.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των μέσων, ο μέσος όρος της αμοιβής του προσδιορίζεται στα 195 χιλιάδες δολάρια. Ενδεικτικά, ο 42ος πρόεδρος των ΗΠΑ αποκόμισε 13,4 εκατομμύρια δολάρια το 2011 και 17 εκατομμύρια το 2012. Σημειώνεται πως η σύζυγος του, Χίλαρι Κλίντον, κατάφερε να επικυρώσει στις αρχές του έτους την «χρυσή» συμφωνία της με τον εκδοτικό οίκο «Simon & Schuster», ύψους 14 εκατομμυρίων δολαρίων, για τα συγγραφικά δικαιώματα του υπό έκδοση βιβλίου της στο οποίο αναμένεται να υπάρχει εκτεταμένη αναφορά στα έργα και τις ημέρες της ως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.
athensvoice.gr

Süddeutsche Zeitung: "Τρία χρόνια μετά το Μνημόνιο, η Ελλάδα είναι μία διαφορετική χώρα"

Με τις εξελίξεις της ελληνικής οικονομίας ασχολείται η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. Στο δημοσίευμα εκτιμάται ότι το φαινόμενο της ατιμωρησίας στην Ελλάδα έπαψε να ισχύει και σημειώνεται: «Αυτό είναι καλό σημάδι. Είτε πρόκειται για τραπεζίτη που εξαπατά είτε για... διεφθαρμένο πολιτικό, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι δεν απειλείται με φυλάκιση. Τρία χρόνια αφότου αποφασίστηκε το πρώτο δανειακό πρόγραμμα από την ΕΕ και το ΔΝΤ τον Μάιο του 2010, η Ελλάδα είναι μία διαφορετική χώρα».

Όπως σημειώνεται «η Αθήνα προχώρησε σε βαθιές μεταρρυθμίσεις, με σημαντική καθυστέρηση, αλλά στο μεταξύ υπάρχει και έπαινος από τις Βρυξέλλες. Οι εξαγωγές αυξάνονται, το έλλειμμα του εξωτερικού εμπορίου συρρικνώνεται. Οι κρατικές δαπάνες -χωρίς πληρωμές τόκων- έχουν περιοριστεί μεταξύ 2009 και 2012 κατά περισσότερο από 22%, όπως υπολόγισε το Ινστιτούτο για τη Γερμανική Οικονομία (IW). Όμως η σκληρή λιτότητα έχει υψηλό τίμημα: 27% των Ελλήνων είναι άνεργοι. Σύμφωνα με τελευταία στοιχεία της Eurostat, η ανεργία στους νέους έφτασε στη δυτική Μακεδονία, με ποσοστό 72,5% ένα επίπεδο απόλυτου ευρωπαϊκού ρεκόρ. Αυτά είναι ποσοσστά χωρών της Μαύρης Αφρικής. Οι μισθοί και οι συντάξεις συρρικνώθηκαν επίσης. Οι περισσότεροι Έλληνες είναι βαθιά απογοητευμένοι από την Ευρώπη και τους πολιτικούς στη χώρα τους. Μετά από αμέτρητους γύρους λιτότητας όμως, πολλοί από αυτούς είναι απλά εξαντλημένοι και κουρασμένοι από τις διαμαρτυρίες».

Τέλος επισημαίνεται ότι «η ΕΕ ελπίζει ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας θα βρίσκεται το 2014 και πάλι κοντά στη μαγική τιμή του 3% (…) Η τελευταία έκθεση της ΕΕ λέει ότι η Ελλάδα θα πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους για το 2013/14, αλλά ενδέχεται το 2015/16 να πρέπει να κλείσει και πάλι μία τρύπα 8 δις ευρώ. Το να μπορέσει η Αθήνα να το κάνει αυτό μέσω νέων μέτρων λιτότητας, είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Δύσκολα θα μπορούσε να το αντέξει πολιτικά».

Για την αλλαγή των χαρακτηριστικών του ελληνικού τουρισμού κάνει λόγο η SZ, μεταφέροντάς μας στην περιοχή μπροστά από τους πρόποδες του Ολύμπου. Ο αρθογράφος παρατηρεί ότι «παλιότερα έρχονταν πολλοί γερμανοί τουρίστες, τώρα έρχονται και πολλοί ανατολικοευρωπαίοι» και σχολιάζει: «Οι νέοι τουρίστες ενδιαφέρονται λιγότερο για το όρος των θεών ή άλλες αρχαίες ατραξιόν. Θέλουν να διασκεδάσουν και να κάνουν πολλά ψώνια. (…) Οι Ρώσοι δεν ξοδεύουν μεν τόσα χρήματα όσα οι υπερπόντιοι τουρίστες από τις ΗΠΑ ή τη Νέα Ζηλανδία. Αντ' αυτού, κάποιος ρώσος ολιγάρχης δεν νοικιάζει απλά ένα δίκλινο δωμάτιο: Αγοράζει αμέσως όλο το ξενοδοχείο» σημειώνει ο αρθογράφος, επισημαίνοντας ότι 10 ρώσοι επενδυτές έχουν αγοράσει περισσότερα από 200 κρεβάτια από τα 40 ξενοδοχεία της περιοχής.

Όπως σημειώνεται, στην D.W., στην περιοχή 70 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη η αλλαγή είναι εμφανής. Εκεί που έκαναν κάποτε διακοπές Γερμανοί που επιλέγουν τον επιμορφωτικό τουρισμό, έρχεται τώρα η ευκατάστατη μεσαία τάξη από το πρώην ανατολικό μπλοκ. Όπως υπογραμμίζει το δημοσίευμα, οι Γερμανοί εξακολουθούν να έρχονται αγοράζοντας περισσότερα πακέτα all-inclusive. «Μένουν στο ξενοδοχείο, όπου όλα είναι πληρωμένα: Μπουφές αντί για ταβέρνα», σημειώνει χαρακτηριστικά η SZ.

«Η Ελλάδα δεν σώθηκε ακόμη»… προειδοποιεί τίτλος άρθρου του Γκερντ Χέλερ στην Badische Zeitung, που δημοσιεύεται και στην Tagesspiegel του Βερολίνου. Oπως γράφει η D.W. το δημοσίευμα παρατηρεί ότι η Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο γρήγορα μπορούν να αλλάξουν οι αντιλήψεις στο πεδίο ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και επισημαίνει: «Ένα χρόνο πριν πολλοί μιλούσαν ακόμη για πολιτικό χάος και κρατική χρεοκοπία. Τώρα το ΔΝΤ επαίνεσε τις εξαιρετικές προόδους της κυβέρνησης για την δημοσιονομική εξυγίανση, ο οίκος αξιολόγησης Fitch αναβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και τα ασφάλιστρα κινδύνου των ελληνικών ομολόγων έπεσαν στο πιο χαμηλό επίπεδο από τον Οκτώβριο του 2010».

Ωστόσο, όπως επισημαίνεται, η προσδοκία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να επιστρέψει στις αγορές ακόμη και εντός του 2014, είναι υπεραισιόδοξη και δεν βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους αναλυτές. Οι καλές ειδήσεις από την Αθήνα δεν μπορούν να κρύψουν ότι «το μεγάλο πρόβλημα παραμένει άλυτο. Αυτό που ξεκίνησε ως κρίση χρέους είναι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ μία κρίση χρέους. Παρά τις περικοπές, το κούρεμα και την επαναγορά ομολόγων, το βουνό του χρέους δεν μίκρυνε τα τρία προηγούμενα χρόνια, αλλά έγινε μεγαλύτερο». Κατά το γερμανό αρθογράφο, για να επιτευχθεί ο «φιλόδοξος στόχος» μείωσης του χρέους, χρειάζεται επιμονή στη δημοσιονομική πειθαρχία, περιορισμός του νέου δανεισμού, αποφασιστικότερη καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και εντατικοποίηση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων».
imerisia.gr

Δημοπρατείται ο πρώτος Σούπερμαν

Αντίγραφο του πρώτου κόμικ του Σούπερμαν -που χρονολογείται από το 1938-βγαίνει σε δημοπρασία και αναμένεται να αποφέρει στον ιδιοκτήτη του περισσότερα από 150.000 δολάρια. Πρόκειται για ένα από τα 100 αντίγραφα που σώζονται από τα συνολικά 200.000 τυπωμένα. 

Έκπληκτος ο Ντέιβιντ Γκονζάλες ανακάλυψε το κόμικ κατά τη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης, στον τοίχο σπιτιού που αγόρασε έναντι μόλις 10.100 δολαρίων.

Στο εξώφυλλο του κόμικ απεικονίζεται ο Σούπερμαν να σηκώνει στα χέρια ένα αυτοκίνητο. Ο 35χρονος Γκονζάλες έκανε έρευνα και διαπίστωσε ότι το συγκεκριμένο αντίγραφο ήταν εξαιρετικά σπάνιο καθώς περιγράφεται ως το "άγιο δισκοπότηρο των κόμικ" του συγκεκριμένου υπερήρωα.

Πριν καταφέρει να το βγάλει σε δημοπρασία όμως βρέθηκε σε αντιπαράθεση με συγγενικό του πρόσωπο, που διεκδικούσε μερίδιο από τα κέρδη της δημοπρασίας και μάλιστα κατά τη διάρκεια αντιδικίας προκάλεσε φθορές στο οπισθόφυλλο του ήδη ταλαιπωρημένου αντιγράφου, που βρισκόταν επί τουλάχιστον 70 χρόνια στο ταβάνι του σπιτιού.

Ακριβώς λόγω των φθορών που έχει υποστεί, η διαδικτυακή πλατφόρμα δημοπρασιών ComicConnect.com πρόσφερε χαμηλότερη τιμή από ότι λογικά θα αποτιμόταν η αξία του κόμικ. Η δημοπρασία ολοκληρώνεται στις 11 Ιουνίου . 

Economist: Η Ελλάδα τα πάει καλύτερα απ' ό,τι αναμενόταν

Ψήφο εμπιστοσύνης στις ελληνικές προσπάθειες για την ανόρθωση της Οικονομίας, δίνει με άρθρο του την Παρασκευή ο Economist διαπιστώνοντας ότι η Ελλάδα τα πάει καλύτερα από ό,τι αναμενόταν, αν και όπως τονίζεται χαρακτηριστικά, «μένουν ακόμα πολλά που πρέπει να γίνουν».

«Πόσο μεγάλη διαφορά μπορεί να υπάρξει μέσα σε ένα χρόνο», γράφει ο συντάκτης του Economist, περιγράφοντας το ζοφερό κλίμα για την Αθήνα πέρσι, με τη χαοτική απειλή για επιστροφή στη δραχμή και συγκρίνοντας το με την κατάσταση σήμερα, όπου, παρά το ότι η χώρα βρίσκεται ακόμα σε ύφεση, «η ανάκαμψη μπορεί να είναι στη επόμενη γωνία».

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται από τον Economist και στην επιστροφή κεφαλαίων στη χώρα καθώς πλέον η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πλησιάζει κοντά στη γραμμή τερματισμού.

«Πόσα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε ένα χρόνο»
«Η απειλή του Grexit έχει υποχωρήσει», σημειώνει ο Economist και εξηγώντας αναφέρει την εμπιστοσύνη που δείχνουν πλέον τα ξένα hedge funds στα κρατικά ομόλογα και τις τραπεζικές μετοχές, τα κεφάλαια που εισρέουν στα ταμεία της χώρας από Ε.Ε. και ΔΝΤ, επειδή πλέον υλοποιούνται μεταρρυθμίσεις – ορόσημα για τη χώρα, το μικρό πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ που αναμένεται φέτος , την μικρή ανάπτυξη που αναμένεται για το 2014 και την ακόμα μεγαλύτερη κατά 2% το 2015.

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στον ρόλο που έχει παίξει ο Αντώνης Σαμαράς στη σταθεροποίηση του πολιτικού κλίματος. «Ο κ. Σαμαράς κατάφερε να κρατήσει την εύθραυστη συμμαχία του υπό έλεγχο: Το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά αποδέχτηκαν ακόμη και περικοπές στην υγεία και στο κοινωνικό κράτος και τώρα απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων – απλά ρίχνουν το φταίξιμο στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΔΝΤ».

Ωστόσο, το άρθρο του Economist δεν παραλείπει να σημειώσει και την «τρομακτική κληρονομιά» που έχει αφήσει πίσω της η κρίση: «Πεντέμισι χρόνια ύφεσης έχουν εξαφανίσει πάνω από το 25% της οικονομίας και περισσότερο από μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Δεκάδες χιλιάδες έμποροι και βιοτέχνες έχουν επίσης διαλυθεί. Η ανεργία είναι πάνω από το 27% που αποτελεί ρεκόρ. Για τους νέους είναι πάνω από 60%», σημειώνει ο Economist. 

Διεθνής Αμνηστία: «Προσχεδιασμένη» η ρατσιστική βία στην Ελλάδα

Μετανάστες περιμένουν για την άδεια παραμονής τους έξω από την Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής στον Ταύρο, εκεί όπου διοργάνωσε τη σημερινή συνέντευξη Τύπου το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας.

Την κλιμάκωση των εγκλημάτων ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα, βάσει στοιχείων του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, τονίζει το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας στην έκθεσή του για το 2013, την οποία παρουσίασε σήμερα, έξω από τη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής.

Εκπρόσωποι φορέων και οργανώσεων για τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων έκαναν λόγο για απαράδεκτες συνθήκες, που επικρατούν στα κέντρα κράτησης προσφύγων, υπερβολική χρήση βίας από τις αστυνομικές αρχές, αλλά και εμπόδια που συναντούν οι πρόσφυγες, οι αιτούντες άσυλο και οι μετανάστες κατά την είσοδό τους στην Ελλάδα.

Σε ό,τι αφορά τα κρούσματα αστυνομικής βίας στην Ελλάδα, υποστηρίχθηκε πως δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά πως οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που διαπράχθηκαν από μέλη των σωμάτων ασφαλείας, συναντούν την «ανικανότητα ή την απροθυμία της αστυνομίας και των δικαστικών αρχών να οδηγήσουν τους υπεύθυνους σε λογοδοσία».

Εξάλλου, από την Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών, στηλιτεύτηκε η «μη πρόσβαση των ανθρώπων σε βοήθεια, καθώς και η εξευτελιστική μεταχείρισή τους στα κέντρα κράτησης».

Η διεθνής οργάνωση αναφέρει ότι τα περισσότερα από τα μισά εκ των 87 καταγεγραμμένων περιστατικών ήταν συνδεδεμένα με εξτρεμιστικές ακροδεξιές ομάδες, οι οποίες είχαν ενεργήσει οργανωμένα και προσχεδιασμένα.

Η Διεθνής Αμνηστία τονίζει τις άθλιες συνθήκες κράτησης και τον βασανισμό κρατούμενων μεταναστών, τη δράση της Χρυσής Αυγής, την άσκηση βίας εκ μέρους της αστυνομίας στις διαδηλώσεις, καθώς και τον αποκλεισμό παιδιών Ρομά από την εκπαίδευση.

Γιώργο, τα 'μαθες τα νέα; Ο Γκρίλο ζητά δημοψήφισμα για το ευρώ

Στα βήματα του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου δείχνει να κινείται ο επικεφαλής του Κινήματος Πέντε Αστέρων Μπέπε Γκρίλο, που ζητά να διενεργηθεί δημοψήφισμα για την έξοδο ή την παραμονή της Ιταλίας στο ευρώ.

«Επειτα από ένα χρόνο πληροφόρησης των πολιτών θα ζητήσουμε δημοψήφισμα για το ευρώ», είπε ο Γκρίλο επισκεπτόμενος τον δήμο της Μιράντολα, στην περιφέρεια Εμίλια Ρομάνια, η οποία επλήγη πριν από ένα χρόνο από φονικό σεισμό.

Αναφερόμενος στην προοπτική διεξαγωγής του δημοψηφίσματος, πρόσθεσε ότι «σε ό,τι αφορά την Ευρώπη και το ευρώ, οι Βρετανοί μας παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για εξήντα εκατομμύρια πολίτες».

Η ιταλική νομοθεσία δεν προβλέπει τη δυνατότητα κατάργησης της ισχύος στη χώρα, ή «εξόδου» από ευρωπαϊκές συνθήκες μέσω δημοψηφίσματος. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ιταλών -περιλαμβανομένου του μεγαλύτερου μέρους των ψηφοφόρων του ίδιου του M5S- τάσσονται στις δημοσκοπήσεις υπέρ της παραμονής στο ευρώ.

Παράλληλα, ο Γκρίλο εμφανίστηκε βέβαιος ότι πρόκειται να προκηρυχθούν νέες εκλογές τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο, όταν ο Αρειος Πάγος της Ιταλίας λάβει καταδικαστική απόφαση για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Μέσω της προκήρυξης πρόωρων εκλογών «θα προσπαθήσουν να σωθούν» τόσο ο Μπερλουσκόνι, όσο και το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο ο ίδιος είπε πως θεωρεί πως «ενέχεται σε τραπεζικά σκάνδαλα».

Θαυμαστής των Nαζί και ο Τζον Κένεντι: Τι αποκαλύπτουν για τις σχέσεις με τον Χίλτερ γράμματα και ημερολόγιά του [εικόνες]

 
Πολλή τροφή για σχόλια και συζητήσεις προκαλεί η κυκλοφορία ενός νέου βιβλίου στη Γερμανία το οποίο παρακολουθεί το ταξίδι του νεαρού Τζον Κένεντι στη χώρα πριν από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και σκιαγραφεί το πορτραίτο ενός ανθρώπου που έδειχνε θαυμασμό στον Αδόλφο Χίτλερ και τους Ναζί.

Οι αποκαλύψεις του βιβλίου έρχονται να προκαλέσουν σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περίοδο, καθώς την επόμενη εβδομάδα εορτάζονται τα 50 χρόνια από την περίφημη ρήση του «Είμαι ένας Βερολινέζος» που είχε σηματοδοτήσει την αλληλεγγύη των ΗΠΑ προς την Ευρώπη, ενώ ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα αναμένεται τον επόμενο μήνα στη γερμανική πρωτεύουσα.

Σύμφωνα με την daily mail, τα... κιτάπια, τα γράμματα και το ημερολόγιο του «αγαπημένου προέδρου των ΗΠΑ» που χρονολογείται στο 1937 φανερώνουν έναν νεαρό που δείχνει συμπάθεια προς του Γερμανούς και το ναζιστικό καθεστώς που είχε ήδη επιβληθεί στη χώρα.

«Φασισμός;» αναρωτιέται ο Κένεντι και απαντά « Το σωστό πράγμα για τη Γερμανία. Ποια είναι τα κακά του φασισμού σε σύγκριση με εκείνα του κομμουνισμού;».

Σε άλλο σημείο αναφέρει «Οι Γερμανοί είναι πολύ καλοί, έχουν ενωθεί για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους».

Ωστόσο, στο βιβλίο υπάρχουν και φυλετικές αναφορές και σχόλια του JFK που σίγουρα θα προκαλέσουν ντροπή στο κατεστημένο των ΗΠΑ, καθώς αναφέρει «Οι Σκανδιναβικές φυλές σίγουρα δείχνουν ανώτερες από τις Ρωμαϊκές».

Εκφράζοντας, παράλληλα, τον θαυμασμό του για τους αυτοκινητόδρομους, αλλά και για το εξοχικό του Χίτλερ δηλώνει ευθαρσώς «Οποιος έχει δει αυτά τα πράγματα μπορεί εύκολα να αντιληφθεί πως σε μερικά χρόνια ο Χίλτερ θα αναδυθεί από το μίσος που τον περιτριγυρίζει σε μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες που έχουν ζήσει ποτέ».

Το βιβλίο τιτλοφορείται «Ο Τζον Κένεντι ανάμεσα στους Γερμανούς – Ταξιδιωτικά ημερολόγια και γράμματα 1937 – 1945» και είναι σίγουρο ότι θα κάνει πραγματικό πάταγο φέρνοντας τις αμερικανικές αρχές και όχι μόνο σε δύσκολη θέση.

Ωστόσο, ο θαυμασμός του για τον Χίτλερ δεν ήταν χωρίς αρνητικά σχόλια, καθώς, στα γραπτά του ο Κένεντι έδειχνε πως φοβάται τους Γερμανούς, σύμφωνα με το Spiegel, ενώ ο ίδιος ο δολοφονηθείς πρόεδρος των ΗΠΑ αναγνωρίζει ότι η δημοτικότητα του ηγέτη των Ναζί οφείλεται κατά κύριο λόγο στην προπαγάνδα.

Χαρακτηριστικό και το σχόλιό του για τον νεκρό Αδόλφο Χίτλερ: Η μεγάλη του φιλοδοξία τον έκανε απειλή για την παγκόσμια ειρήνη, αλλά υπήρχε κάτι μυστηριώδες πάνω του. Είχε τη «μαγεία» των θρύλων».

Η στάση των Κένεντι κατά των Β Παγκόσμιο Πόλεμο

Η πανίσχυρη οικογένεια των Κένεντι είχε βρεθεί στο στόχαστρο της κριτικής ήδη από τους πρώτους μήνες της έναρξης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς ο πατριάρχης της αυτοκρατορίας, Τζον Π. Κένεντι, που εκτελούσε χρέη στην Βρετανία ήταν καθαρά εναντίον μια ανάμειξης των ΗΠΑ στην ευρωπαϊκή διαμάχη, ενώ προσπάθησε ακόμη να διοργανώσει μια συνάντηση με τον ίδιο τον Χίτλερ χωρίς να το γνωρίζει η αμερικανική κυβέρνηση.

Οι λόγοι είναι ακόμη και σήμερα ασαφείς, ωστόσο, πολλοί εκτιμούν ότι ο πατέρας Κένεντι εκτιμούσε πως ο αμερικανικός καπιταλισμός, από τον οποίο είχε τεράστια κερδοφορία, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει μιας ένοπλης σύγκρουσης μεγάλης κλίμακας και η Ιστορία απέδειξε ότι είχε εντελώς λάθος.

Από την άλλη πλευρά, κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο μεγάλος αδελφός του Τζον, ο Τζο, ήταν εθελοντής σε μια μυστική αποστολή που φιλοδοξούσε να κατασκευάσει ένα επανδρωμένο αεροσκάφος οπλισμένο με εκρηκτικά που οι Σύμμαχοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως κατευθυνόμενο πύραυλο.

Στην πρώτη δοκιμαστική πτήση τα εκρηκτικά εξερράγησαν με το αεροπλάνο διαλύθηκε, ενώ το πτώμα του Τζο δεν βρέθηκε ποτέ.

Ο ίδιος ο Τζον Κένεντι, ως πρόεδρος των ΗΠΑ έγραψε τη δική του σελίδα στην Ιστορία, όταν στις 26 Ιουνίου του 1963 βρέθηκε στο Δυτικό Βερολίνο και δήλωσε την αμέριστη αλληλεγγύη των ΗΠΑ στην Ευρώπη και τη διαλυμένη Γερμανία αναφωνώντας «Είμαι κι εγώ ένας Βερολινέζος».

«Δεκαετία του ’60 — Αναζητώντας τη Χαμένη Άνοιξη»

 

Διήμερες  εκδηλώσεις του Τομέα Πολιτισμού της ΔΗΜΑΡ 

 Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από τη δολοφονία  του Γρηγόρη Λαμπράκη, ο Τομέας Πολιτισμού της Δημοκρατικής Αριστεράς διοργανώνει στις 27 και 28 Μαΐου στον Πολυχώρο «Χυτήριο» (Ιερά Οδός 44, Γκάζι) διήμερο εκδηλώσεων με τίτλο:

«Δεκαετία του  ’60 — Αναζητώντας τη Χαμένη Άνοιξη»

H δεκαετία του ’60, στην Ελλάδα και στον κόσμο,  ως περίοδος πολιτικής αμφισβήτησης και καλλιτεχνικής έκρηξης.

Συζητήσεις, προβολές ταινιών  και οπτικοακουστικού υλικού, αναγνώσεις λογοτεχνικών κειμένων, ελληνική και ξένη μουσική της εποχής.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:

ΔΕΥΤΕΡΑ 27 ΜΑΪΟΥ

20:30  Ηθοποιοί διαβάζουν αποσπάσματα από λογοτεχνικά κείμενα της εποχής
22:00  Η Μαρία Φαραντούρη ερμηνεύει τραγούδια-σταθμούς από τη δεκαετία του ’60 —που ξυπνούν δυνατές μνήμες—, καθώς και νεότερα αγαπημένων ποιητών

ΤΡΙΤΗ 28 ΜΑΪΟΥ

20:30  Συζήτηση με θέμα: «Δεκαετία του ’60 — Αναζητώντας τη Χαμένη Άνοιξη»
Συμμετέχουν:
Βασίλης Βασιλικός, συγγραφέας
Έφη Θεοδώρου, σκηνοθέτις
Σπύρος Λυκούδης, βουλευτής Επικρατείας της Δημοκρατικής Αριστεράς
Νότης Μαυρουδής, μουσικός
Τάκης Παπαγιαννίδης, σκηνοθέτης
Μάριος Σπηλιόπουλος, εικαστικός

 Τη συζήτηση συντονίζει η δημοσιογράφος Μαρία Κατσουνάκη

Θα ακολουθήσει πάρτι με ελληνική και ξένη μουσική της δεκαετίας του ’60.
Dj: ΒΑΤΜΑΝ και Γρηγόρης Ψαριανός

Παράτησαν τον Λαμπράκη να πεθάνει στο νεκροθάλαμο!

Από τη συγκλονιστική κηδεία του αγωνιστή γιατρού

Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο μοίραρχος Κατσούλης, αυτός που υπέδειξε στους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη τον ερχόμενο προς το μέρος τους Γρηγόρη Λαμπράκη και έδωσε στον Γκοτζαμάνη την εντολή να εφορμήσει με το τρίκυκλό του

«Τον άφησαν, βαριά τραυματισμένο, χωρίς ορό, στο νεκροθάλαμο του νοσοκομείου. Το σχέδιό τους πέτυχε», λέει ο Θανάσης Γρέβιας, που στάθηκε δίπλα στον Γρηγόρη Λαμπράκη τις τελευταίες του στιγμές. Πενήντα χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, ο Θανάσης Γρέβιας αποκαλύπτει με τη μαρτυρία του, στην πρώτη του συνέντευξη, όσα συνέβησαν τη νύχτα της 22ας προς 23ης Μαΐου του '63 στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Είναι μέλος του Συνδέσμου Εξορισθέντων και Φυλακισθέντων - καθ' όλη τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας παρέμεινε στη φυλακή.

Ο Θανάσης Γρέβιας, τότε φοιτητής της Νομικής και μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη

- Συμμετείχατε στη συγκέντρωση εκείνης της Τετάρτης;

«Ημουν μέλος της νεολαίας της ΕΔΑ, στην οργάνωση της Νομικής. Το βράδυ της Τετάρτης 22 Μαΐου 1963, ήμουν ένας από τους 150 περίπου ΕΔΑΐτες που βρεθήκαμε σε μία μικρή αίθουσα ενός κτηρίου στη γωνία των οδών Βενιζέλου και Ερμού, όπου προσήλθε για να μιλήσει, σε προγραμματισμένη πολιτική συγκέντρωση, ο βουλευτής από το 1961 του κόμματος της ΕΔΑ, γιατρός, υφηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και βαλκανιονίκης, Γρηγόρης Λαμπράκης. Μόλις εισήλθε στην αίθουσα όπου θα γινόταν η ομιλία, διαπιστώσαμε ότι ήταν τραυματισμένος στο μέτωπο. Είπε ότι ο τραυματισμός του έγινε από επιστρατευμένους τραμπούκους που ήταν συγκεντρωμένοι στη διασταύρωση και εκραύγαζαν διάφορα αντιαριστερά συνθήματα που ακούγονταν μέχρι την αίθουσα».

- Εσείς τους παρακολουθούσατε στωικά;

«Η κατάσταση που δημιουργήθηκε από την παρουσία και τις φωνές των περίπου 200 επιστρατευμένων, από τις υπηρεσίες της Χωροφυλακής, τραμπούκων ανάγκασε τον Γρηγόρη Λαμπράκη να αλλάξει το περιεχόμενο της ομιλίας του. Αντί να μιλήσει για το κίνημα της διεθνούς ύφεσης και ειρήνης, υποχρεώθηκε να απευθύνει ένα λόγο καταγγελτικό εναντίον της γνωστής, σε όλους μας, δράσης μηχανισμών και οργάνων της Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης».

- Υπήρξαν τραμπουκισμοί;

«Στη διάρκεια της σύντομης ομιλίας του οι τραμπούκοι εκτόξευαν πέτρες, έσπαζαν τα παράθυρα της αίθουσας και χτυπούσαν στα σώματά μας. Μισή ώρα αργότερα, ο Γρηγόρης Λαμπράκης και 2-3 φίλοι αποχώρησαν από την αίθουσα και κατέβηκαν στην είσοδο του κτηρίου. Το κλιμακοστάσιο ήταν γεμάτο από μέλη της νεολαίας και της ΕΔΑ».

- Με παρούσα τη Χωροφυλακή;

«Εξω από την είσοδο είχαν στηθεί εντεταλμένα όργανα της Χωροφυλακής, τα οποία είχαν εντολή να επιτρέψουν την έξοδο μόνο στον Γρηγ. Λαμπράκη και σε 2-3 φίλους του. Αντικειμενικός σκοπός τους ήταν να αποκόψουν και να απομονώσουν εμάς, που βρισκόμασταν μέσα στο κτήριο, από τον Γρηγόρη Λαμπράκη, ώστε να βρεθεί ανάμεσα στους χωροφύλακες και τους τραμπούκους».

- Η δολοφονία ήταν προσχεδιασμένη;

«Το σχέδιό τους πέτυχε. Ο Λαμπράκης και 2-3 φίλοι του βρέθηκαν να βαδίζουν ανάμεσα σε αλαλάζοντες και επιθετικούς τραμπούκους. Εγώ βρισκόμουν ακόμα μέσα στο κτήριο, αλλά κοντά στην έξοδο. Ημουν από τους πρώτους που βγήκαμε από το κτήριο όταν επέτρεψαν την έξοδο».

- Τι είδατε;

«Η επίθεση του τρικύκλου κατά του Γρηγόρη Λαμπράκη και ο βαρύτατος τραυματισμός του με σιδερολοστό από τον επιβαίνοντα στην καρότσα του τρικύκλου Εμμανουηλίδη είχαν συντελεστεί και το τρίκυκλο είχε απομακρυνθεί. Ο συναγωνιστής Μανώλης Χατζηαποστόλου είχε προφτάσει να πηδήξει μέσα στο ανοιχτό κουβούκλιο όπου ήταν ο Εμμανουηλίδης, τον οποίο ακινητοποίησε».

«Στο κέντρο της διασταύρωσης, είδα στην έξοδο της οδού Σπανδωνή, εκεί όπου ελλόχευε προηγουμένως ο Γκοτζαμάνης με το τρίκυκλό του, τους γνωστούς άνδρες της Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης»

- Πού βρισκόταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης;

«Το σώμα του Γρηγόρη Λαμπράκη είχε στριμωχτεί μέσα σ' ένα αυτοκίνητο τύπου "σκαραβαίος". Πέρασε μπροστά από το κτήριο, τη στιγμή που μας επέτρεψαν να βγούμε στην οδό Ερμού. Στο κέντρο της διασταύρωσης, είδα στην έξοδο της οδού Σπανδωνή, εκεί όπου ελλόχευε προηγουμένως ο Γκοτζαμάνης με το τρίκυκλό του, τους γνωστούς άνδρες της Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης που ήταν εντεταλμένοι για την καθημερινή παρακολούθησή μας. Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο μοίραρχος Κατσούλης, αυτός που υπέδειξε στους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη τον ερχόμενο προς το μέρος τους Γρηγόρη Λαμπράκη και έδωσε στον Γκοτζαμάνη την εντολή να εφορμήσει με το τρίκυκλό του».

Στο ΑΧΕΠΑ

«Στο σημείο της δολοφονίας, γύρω στις 10 το βράδυ, ακούσαμε από συναγωνιστές ότι ένα τρίκυκλο χτύπησε τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Μαζί με άλλους 4-5 κατευθυνθήκαμε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ».

- Δεν γνωρίζατε ότι τον χτύπησαν με σιδερολοστό;

«Οχι. Τα μεσάνυχτα βρισκόμασταν έξω από την κεντρική είσοδο του νοσοκομείου, όταν εξήλθε ένας γιατρός. Απευθύνθηκε σε εμάς, ρωτώντας αν ήμασταν εκεί για τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Του απαντήσαμε "ναι". Είπε ότι χρειαζόταν έναν από εμάς, επειδή δεν επαρκούσε το νοσηλευτικό προσωπικό. Πήγα εγώ. Κατέβηκα με το γιατρό στο πρώτο υπόγειο. Από ένα μακρόστενο διάδρομο μπήκαμε σ' έναν κλειστό θάλαμο. Στην είσοδο βλέπω τη γραμματέα της οργάνωσής μας, Καίτη Τσαρουχά, να κρατάει στα χέρια της τον βαρύτατα τραυματισμένο πατέρα της, Γιώργη Τσαρουχά, βουλευτή Καβάλας της ΕΔΑ. Στο βάθος δεξιά, ξαπλωμένο ανάσκελα, το σώμα του Γρηγόρη Λαμπράκη».

«Του είχαν κάνει τραχειοστομία. Δεν ήταν διασωληνωμένος, δεν είχε ορό. Κατά διαστήματα, το στήθος του τρανταζόταν από ακανόνιστες εισπνοές και εκπνοές»

- Ηταν ζωντανός;

«Βεβαίως, αλλά σε κωματώδη κατάσταση. Του είχαν αφήσει μόνο το κάτω εσώρουχο. Ο γιατρός μού ζήτησε να καθίσω σε μια καρέκλα φορμάικα, πίσω από το κεφάλι του, να τοποθετήσω τα χέρια μου στην κάτω σιαγόνα και να κρατώ συνεχώς το κεφάλι του προς τα πίσω και έφυγε. Του είχαν κάνει τραχειοστομία. Δεν ήταν διασωληνωμένος, δεν είχε ορό. Κατά διαστήματα, το στήθος του τρανταζόταν από ακανόνιστες εισπνοές και εκπνοές».

- Πώς τραυματίστηκε ο Τσαρουχάς;

«Ο Γιώργης Τσαρουχάς προσερχόταν στη συγκέντρωση. Είδε τους τραμπούκους και αναζήτησε τον επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης για να διαμαρτυρηθεί. Τον αναγνώρισαν οι τραμπούκοι και τον τραυμάτισαν βαριά. Συνέχιζαν να τον χτυπούν ακόμα και τη στιγμή που οι συναγωνιστές της ΕΔΑ τον επιβίβαζαν σε ασθενοφόρο. Επεφτε σε κατάσταση βυθιότητας, και η κόρη του προσπαθούσε να τον κρατά συνεχώς ξύπνιο και καθιστό στο κρεβάτι».

- Δεν υπήρχαν άλλοι στο θάλαμο;

«Ο χώρος όπου βρισκόμασταν δεν ήταν θάλαμος νοσηλείας. Ούτε και τα κρεβάτια ήταν κρεβάτια νοσηλείας. Το κρεβάτι στο οποίο ήταν ο Λαμπράκης αποτελούνταν από τρεις ξύλινες σανίδες πάνω σε δύο μεταλλικά "Π", πιθανότατα νεκροκρέβατο. Μάλλον ήταν ο νεκροθάλαμος του νοσοκομείου».

- Δεχτήκατε επισκέψεις;

«Ξαφνικά, εμφανίστηκε ο γνωστός γιατρός μαζί με τους Μήτσου (επικεφαλής της Χωροφυλακής Μακεδονίας), Καμουτσή (διοικητή Χωροφυλακής Θεσσαλονίκης) και Δόλκα (διοικητή της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας της Χωροφυλακής) και τον Παύλο Δελαπόρτα, αντεισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης. Μας γνώριζαν από σειρά δικών. Ημασταν κατηγορούμενοι για την πολιτική μας δράση και ήταν μάρτυρες κατηγορίας - ο Π. Δελαπόρτας ήταν εισαγγελέας της έδρας».

- Φοβηθήκατε;

«Οχι. Εριξαν μια ματιά στον Γιώργη Τσαρουχά, ήρθαν στο κρεβάτι του Γρ. Λαμπράκη. Ο Δόλκας μου είπε: "Τι κάνεις εδώ εσύ, ρε παλιοκομμουνιστή;" Ο γιατρός τούς εξήγησε. Περιεργάστηκαν το σώμα του Λαμπράκη, απορώντας για την κατάστασή του. Ακουσα τον Δόλκα να τους λέει ότι δεν πρέπει να παραμείνω εκεί. Και αποχώρησαν».

- Μείνατε κοντά του;

«Βέβαια. Η αναπνοή του Γρηγόρη Λαμπράκη γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Οι δυνάμεις του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν. Δεν μπόρεσα να αντιληφθώ το συντριπτικό κάταγμα από το σιδερολοστό στο πίσω μέρος της κεφαλής του. Δεν αιμορραγούσε. Περασμένες πέντε το πρωί, εμφανίστηκε πάλι ο γιατρός. Μου είπε ότι δεν με χρειάζεται άλλο. Εφυγα από το θάλαμο».

- Τι τους οδήγησε στη δολοφονία;

«Στόχευαν στον εκφοβισμό και στην τρομοκράτηση των πολιτών, κυρίως μελών της ΕΔΑ. Οι μηχανισμοί έδρασαν με πολιτική κάλυψη, από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή».

- Η Ιστορία επαναλαμβάνεται;

«Η βία που ασκούν οι σημερινές ακροδεξιές ομάδες, με πλέον εμφανή της Χρυσής Αυγής, πηγάζει από τους ίδιους ως νεοναζιστές. Τότε την πολιτική ευθύνη για τη δράση τους είχε εξ ολοκλήρου η κυβέρνηση. Σήμερα οι κυβερνήσεις δεν καθοδηγούν μεν τη δράση της Χρυσής Αυγής, δημιουργούν όμως το κατάλληλο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον ώστε να διευκολύνονται και να καθίστανται αποτελεσματικές οι τρομοκρατικές ενέργειές της».

Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ / enet.gr

Λύκεια ανεβάζουν παράσταση για τον ...φον Γερμανούχτεν -Τι καταγγέλλει συγγραφέας

Αναγνώστης μού αφηγήθηκε το θεατρικό έργο στο οποίο καλείται να συμμετάσχει ο γιος του στο 4ο λύκειο του Βόλου για να εορτάσει με συμμαθητές και καθηγητές το τέλος της σχολικής χρονιάς. Πρόκειται για ένα δράμα, όπου ο «Φον Γερμανούχτεν» παραπέμπει στο δικαστήριο την Ελλάδα κατηγορώντας την ως τεμπέλα, διεφθαρμένη και τα λοιπά γνωστά, καταγγέλλει ο γνωστός συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος στη στήλη του στην Καθημερινή.

Και συνεχίζει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος:

Για καλή τύχη της κατηγορουμένης, όμως, την ημέρα εκείνη δικάζει η Ισπανία. Η οποία Ισπανία δείχνει μεγάλη κατανόηση στην Ελλάδα, που και αυτή υπερασπίζεται τον εαυτό της με τα επίσης γνωστά περί αρχαίου πολιτισμού. Στο τέλος, αν κατάλαβα καλά, η Ελλάδα αθωώνεται καθότι συμμαχεί με τις υπόλοιπες χώρες του Νότου, κάτι το οποίο επίσης είναι γνωστό.

Ο αναγνώστης με καθησύχασε διαβεβαιώνοντάς με ότι το έργο αυτό, από ό,τι έμαθε, θα παρασταθεί και σε άλλα λύκεια της χώρας, προκειμένου να διευρυνθούν οι καλλιτεχνικοί και πολιτικοί ορίζοντες των παιδιών της ημετέρας παιδείας. Πρόκειται για πόνημα Ισπανίδος, κοινώς απογόνου του Λόπε ντε Βέγκα, του Καλντερόν ντε λα Μπάργκα και του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα, ως εκ τούτου υποθέτω ότι έχει εξασφαλισμένη τη δραματουργική ποιότητα. Διότι καλόν είναι οι μαθητές μας να μην παιδεύονται μόνο με τις βαρετές τραγωδίες του Σοφοκλή, αλλά να μαθαίνουν και πόσες προόδους έχει κάνει η τέχνη από την αρχαία εκείνη εποχή.

Ελπίζω δε ο μεταφραστής, ή ο καθηγητής που το επέλεξε, να φρόντισαν να παρενθέσουν και χωρία από τη δίκη του αιώνα (του περασμένου), η οποία διεξήχθη στην πλατεία Συντάγματος από τον εθνικό δικαστή (έναν εκ των) Κώστα Καζάκο. Ετσι θα μπορέσουν οι μαθητές να συνδέσουν τον Φον Γερμανούχτεν και την περίοδο της γερμανικής κατοχής με την προτεραία αμερικανική. Και να αντιληφθούν για μία ακόμη φορά ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

Για μάλλον προφανείς λόγους, ο αναγνώστης δεν επιθυμεί να συμμετάσχει ο γιος του στην εορτή αυτή της μεγάλης τέχνης – φαντάζομαι ότι ο σοβαρότερος λόγος είναι ότι ενδιαφέρεται για την ανατροφή του γιου του. Δεν ξέρει όμως πώς να αμυνθεί, διότι η παρουσία του παιδιού είναι υποχρεωτική. Και κάπου εδώ σταματούν τα αστεία.

Δεν ενδιαφέρουν οι πολιτικές απόψεις των καθηγητών που εμπνεύστηκαν το «θεατρικό δρώμενο». Εκείνο όμως που ενδιαφέρει είναι η άνεση με την οποία αισθάνονται ότι μπορούν να διοχετεύσουν τον αντιμνημονιακό τους οίστρο στα παιδιά των οποίων την ευθύνη έχουν αναλάβει. Αν τους ρωτήσεις βέβαια θα σου πουν ότι ο «Γερμανούχτεν» τους έχει καταστρέψει, τους ξεσπιτώνει, οι «ντόπιοι λακέδες» του τους επιστρατεύουν και τα λοιπά γνωστά. Οπότε το μόνο που τους απομένει είναι να πουν την «αλήθεια» με ό,τι μέσο διαθέτουν. Και αν τους πεις ότι μεταδίδουν το δηλητήριο των στερεοτύπων, μπορεί και να σου απαντήσουν πως για τα στερεότυπα δεν φταίνε αυτοί. Για τα στερεότυπα, ως γνωστόν, πάντα φταίει το σύστημα.

Ενδιαφέρει όμως και κάτι ακόμη. Και αυτό ίσως ενδιαφέρει περισσότερο. Το γεγονός ότι, προκειμένου να περάσουν τις απόψεις τους, αδιαφορούν πλήρως για την αισθητική ευτέλεια που αναπαράγουν. Εισάγουν στο λύκειο, και στις πιο ευαίσθητες ηλικίες, την αισθητική Λαζόπουλου, και την πολιτική βλακεία του τηλεοπτικού ορνιθώνα. Με ποια επιχειρήματα και ποια πειθώ θα μπορέσουν αύριο να υπερασπιστούν την αξία της Αντιγόνης; Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε, όταν δίνεις αγώνα για την απελευθέρωση του έθνους στου κασίδα το κεφάλι, κοινώς ΑΑΑ εντελώς δωρεάν σε 100% ιδιόκτητο χώρο.

Ψιλά γράμματα ενός κοινωνικού συμβολαίου σε νευρική κρίση και πνευματικό μαρασμό.

Καλοκαιρινές εξορμήσεις για την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

Θα είναι μια συγκινησιακά φορτισμένη στιγμή. Η συναυλία τις 26ης Ιουνίου, Παγκόσμιας Ημέρας Κατά των Ναρκωτικών, φέτος σηματοδοτεί τη σύμπραξη της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και της Μονάδας Απεξάρτησης 18 Ανω, θα γίνει στον περιβάλλοντα χώρο της Μονής Δαφνίου (εκκρεμεί η έγκριση από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) και αποτελεί έναν κρίκο από τις καλοκαιρινές δράσεις που ανακοίνωσε χθες ο διευθυντής της ΚΟΑ Βασίλης Χριστόπουλος. 

Μία ακόμη στιγμή θα είναι το κλείσιμο της καλοκαιρινής περιόδου της Ορχήστρας, που θα συμπίπτει με τα «Θυρανοίξια» του αναστηλωμένου Αρχαίου Θεάτρου της Μεσσήνης σε συνεργασία με το Διάζωμα και τον Σταύρο Μπένο, και μάλιστα με ένα γκαλά ιταλικής όπερας.

Από εκεί και πέρα, και αφού ο κ. Χριστόπουλος έκανε έναν απολογισμό για τη χειμερινή καλλιτεχνική περίοδο 2012-13 - που έκλεισε με άνοδο της τάξης του 45% στα έσοδα από τα εισιτήρια σε σχέση με την περυσινή - ανακοίνωσε τις δύο συναυλίες στο Ηρώδειο για το  Φεστιβάλ Αθηνών, στους κήπους του Μεγάρου Μουσικής (21 Ιουνίου) κ.α.     

Η παράξενη επικαιρότητα της Υπόθεσης Λαμπράκη- 50 χρόνια μετά...

Πενήντα χρόνια από την πολιτική δολοφονία που συντάραξε την Ελλάδα και άλλαξε την ιστορία της, η «Έρευνα» ανοίγει ξανά τον φάκελο της Υπόθεσης Λαμπράκη. Συζητά με αυτόπτες μάρτυρες, πρωταγωνιστές του θρίλερ, ερευνητές και ιστορικούς και επιχειρεί να ανασυνθέσει τις ψηφίδες, να φωτίσει ερωτήματα που παραμένουν ανεξιχνίαστα ως σήμερα, να αποκαλύψει την πραγματική πολιτική ταυτότητα των δραστών και να βρει την σύνδεση ανάμεσα στο πολιτικό έγκλημα και το ιστορικό δράμα.

Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Βασίλης Βασιλικός, ο Γιώργος Ρωμαίος και ο Γιώργος Μπέρτσος, η Καίτη Τσαρουχά και ο Μάκης Τρικούκης είναι ανάμεσα στους συνομιλητές του Παύλου Τσίμα, σε αυτό το «ταξίδι» στην ιστορική μνήμη. Ένα «ταξίδι» που μοιάζει ανατριχιαστικά επίκαιρο, σε καιρούς όπου η βία- ξανά, όπως και τότε- δεν είναι μόνον κήρυγμα, μέρος του λόγου,  αλλά καθημερινή πρακτική στους δρόμους και τις πλατείες.

«Έρευνα» με τον Παύλο Τσίμα την Κυριακή 26 Μαϊου 2013 στις 23.30 στο MEGA

O Πέτρος Κωστόπουλος γράφει:Συνωμοσία! Το lifestyle κατέστρεψε την Ελλάδα

Είμαστε απευθείας απόγονοι των ΕΛ. Τα υπερόπλα τους μπορούν να μας βοηθήσουν να κυριαρχήσουμε στον πλανήτη. Γι’ αυτό μας φοβούνται και θέλουν να μας γονατίσουν. Το προσπαθούν με τους αεροψεκασμούς οι οποίοι έγιναν και θέμα συζήτησης -ευτυχώς- στην Βουλή. Εξωγήινοι μας απαγάγουν, οι Μυστικές Λέσχες συνωμοτούν εναντίον μας, ενώ οι ομοφυλόφιλοι διοικούν τον κόσμο. Το lifestyle όμως είναι αυτό που καταστρέφει την Ελλάδα…

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο στο KOOL, το πρώτο ελληνικό περιοδικό για iPad και Android

Οι θεωρίες ότι πολιτικοί, τράπεζες και διαπλεκόµενοι µεγαλοεπιχειρηµατίες που τάιζαν εκατοντάδες δηµοσιογράφους να προβλέπουν ένα χρηµατιστήριο στις 10.000 µονάδες, έφεραν την κρίση, δεν είναι παρά ένα ακόµα σχέδιο και µια συνωµοσία που έχει υποκινηθεί από τους ντόπιους και ξένους πράκτορες του lifestyle.

Τι είναι lifestyle, νοµίζετε; Ένα κοστούµι; Ένα Louboutin; Ο κώλος της Γωγώς Μαστροκώστα στον κόκκινο καναπέ; Το photoshop στη µούρη της Βανδή ή τα κιλά που έλειπαν από τη φωτογραφία της Βάνας; Χρόνια το δούλευαν στα κέντρα της Madison Avenue το πλάνο. Τι χρειαζόταν; Τέσσερα – πέντε περιοδικά κι ένας εισαγωγέας ρούχων για να εκπορθηθεί η Κερκόπορτα. Εκεί, στα κέντρα του ιµπεριαλισµού, ευρωπαϊκά και αµερικάνικα, αυτό συνέβαινε για δεκαετίες µε εκατοντάδες περιοδικά. Το είχαν καταπιεί το παραµύθι, εδώ και 50 χρόνια. Έτσι τρώγανε τα λεφτά του κόσµου, όχι µε κοµπίνες, µε µίζες και εκλογικά αλισβερίσια.

Εξωνηµένοι ντόπιοι δέχτηκαν να παίξουν το ρόλο της 5ης φάλαγγας, µε αιχµή του δόρατος στην αρχή το Κλικ και το Status, το Nitro, τη Vogue και το Down Town. Εµπροσθοφυλακή όλων αυτών δεν ήταν άλλος από τον πράκτορα Λάκη Γαβαλά, στυγνό εκπρόσωπο των συµφερόντων του Dean και του Dan (σύµφωνα µε θρύλους, από εκεί βγαίνει και η λέξη Ντιγκιντάνγκας). Ο Γαβαλάς ήταν παραπάνω από Μάτα Χάρι. Ήταν ο Μένγκελε σε συσκευασία Μίκι Μάους. ∆εν ήταν ότι προώθησαν αυτά που η ελληνική αριστερά πολέµησε µετά τον εµφύλιο (παπούτσια, κοστούµια, γέλιο, διαβατήριο, ρολόι που δείχνει ότι προχωράει ο χρόνος, κρέµα προσώπου και κυρίως, αποσµητικό και ξυριστικές µηχανές, κουβέρτα χωρίς τρίχες γάτας), αλλά στήνοντας µια συµµορία οδήγησαν τη µεγάλη ελληνική παραγωγή αυτοκινήτων, µηχανών, µόδας, design, κουζίνας, τρίχας στη µασχάλη, στο µαρασµό. Τεράστια ταλέντα που θα κατέκλυζαν µε τις δηµιουργίες τους τις αγορές του πλανήτη, όπως ο Βασίλειος Κωστέτσος, ωθήθηκαν στην αποµόνωση, αφού δεν µπορούσαν πια ούτε τη Λίντα Εβανγκελίστα ούτε την Κάρλα Μπρούνι να φέρουν, αλλά ούτε και να πληρώσουν µια διαφήµιση σε επαρχιακό περιοδικό. Και δεν είναι µόνο αυτό. Η λαίλαπα χτύπησε στο στέρεο κοµµάτι της κοινωνίας: την αγροτιά. Με µια Vogue κι ένα Nitro στα χέρια, και µε µπλουζάκια Pringle, οι αγρότες ξεχύθηκαν και γέµισαν τις εθνικές οδούς Λάρισας Τρικάλων Καρδίτσης, αλλά και Ορχοµενού Θήβας Λιβαδειάς µε δεκάδες σκυλάδικα και στριπτιτζάδικα µε Ουκρανές και Πολωνέζες. Ξεφυλλίζοντας ο γέρος το Nitro, είδε µια άλλη διάσταση στον κώλο. Τον ήθελε ρώσικο πια, και φρέσκο.Οι αγροτικοί συνεταιρισµοί ξεκοκαλίστηκαν, ενώ τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση έγιναν σαν τις γαλοπούλες τα Χριστούγεννα: πέταξαν στα ύψη. Πώς είναι δυνατόν να σταµατήσει το βαµβάκι ο θεσσαλικός κάµπος όταν ο Ραλφ Λόρεν µε τα βαµβακερά πόλο του κατέκτησε τον πλανήτη, όπως διάβαζε στο Nitro ο φτωχός καλλιεργητής; Ούτε οι τσοµπαναραίοι στις στάνες δεν έµειναν αλώβητοι. Γιατί το lifestyle είχε χτυπήσει και µε το σεξ. Παλιά το ήξερε, όταν κατέβαινε µια φορά το µήνα στο χωριό έπαιρνε ένα Playboy και την έβγαζε ένα µήνα. Τώρα µπερδεύτηκε. Μπορεί να µην τα έβλεπε όλα, αλλά έβλεπε γνωστές, διάσηµες γυναίκες. Σύµφωνα µε διασταυρωµένες πηγές, αυτό οδήγησε και σε τεράστια έκρηξη της κτηνοβασίας. Το lifestyle τσάκισε και τις γίδες. Τι έφταιγε το ζωντανό να µετατρέπεται τη µία µέρα σε Βάνα Μπάρµπα, την άλλη σε Γωγώ και την άλλη σε ‘Ολγα Φαρµάκη; Ο Θεός το έκανε να δίνει γάλα και όχι να γίνει σκεύος ηδονής. Έτσι άρχισαν και οι εισαγωγές γάλακτος από τη Βουλγαρία, µιας και όλες οι κατσίκες στην Ελλάδα είχαν γίνει πουτάνες.

Ακόµα χειρότερα, οι µανιακοί αυτών των περιοδικών στις παραµεθόριες περιοχές, επηρεασµένοι από τα ξενόφερτα πρότυπα, όρµησαν για ένα νέο lifestyle στην χλιδάτη αγορά των Σκοπίων. Τίγκα τα Datsun γύριζαν από τα σούπερ µάρκετ της γειτονικής χώρας, που ως γνωστόν έχουν και του πουλιού το γάλα. Εκεί, στα 90ies οι Έλληνες εγκατέλειψαν τις αγαπηµένες τους συνήθειες, άδειασαν τις µπουάτ που µέχρι εκείνη τη στιγµή φιλοξενούσαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, άφησαν τα ρεµπέτικα µε τα οποία γαλουχήθηκε όλη η γενιά µετά την µεταπολίτευση και στράφηκαν για πρώτη φορά (!) στην ιστορία στα µπουζουξίδικα (!). Όχι, δεν ήταν µπουζούκια παλιότερα ο Βοσκόπουλος, η Μαρινέλλα, ο Καλατζής, ο Κόκκοτας, ο Στράτος, ο Χρηστάκης, ο Πανταζής και η Άντζελα. Ήταν πολιτιστικοί θεσµοί. Τύποι όπως ο Ρέµος, η Βίσση, η Βανδή, ο Καρράς, ο Ρουβάς, βρήκαν χώρο και έκθεση στα περιοδικά και αλλοτρίωσαν µε ύπουλο τρόπο την παγκοσµίως γνωστή αισθητική του νεοέλληνα. Το παζλ συµπληρώθηκε µε τα αυτοκίνητα, έστω κι αν αυτά τα περιοδικά δεν είχαν µέσα αυτοκίνητα.

Αν θυµόµαστε καλά, τα Φεράρι και τα Πόρσε εικονογραφούσαν τα εξώφυλλα αυτοκινητιστικών περιοδικών. Αλλά κι αυτά περιοδικά δεν ήταν; Οι τράπεζες, ανυποψίαστες, έπεσαν στην παγίδα κι άρχισαν να µοιράζουν δάνεια για Dolce & Gabbana, για σαγιονάρες Havaianas, για να φας στο Nobu, για διακοπές στη Μύκονο, για χλιδάτη κηδεία και για γαρίφαλα στα µπουζούκια. Κι αντί να βάλουν τις διαφηµίσεις τους στα έντυπα του σατανά, τουλάχιστον συνέχισαν να τις βάζουν στον πολιτικό Τύπο. Οικονοµικές και πολιτικές εφηµερίδες και διακεκριµένοι για το ήθος και τη συνέπειά τους δηµοσιογράφοι ένιωσαν σαν να είχαν πάρει lsd, που κάποιος τους το πέταξε κρυφά στο ποτήρι. Άρχισαν να βλέπουν οφθαλµαπάτες χωρίς να φταίνε. Την αποκάλυψη είδαν. Ο Καµπάς ήταν η νέα Napa Valley στα κρασιά.

Ο Λαναράς έπαιρνε γι’ αυτούς τη θέση του Ralph Lauren. Οι ιχθυοκαλλιέργειες Ξιφίας θα τάιζαν όλη την πεινασµένη Αφρική. Θες και τα χειρότερα για να καταλάβεις το µέγεθος της συνωµοσίας; Όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι γέµισαν τις εφηµερίδες τους µε lifestyle ένθετα και όσοι είχαν λεφτά έβγαζαν ανταγωνιστικά προς τα πρακτορικά έντυπα, νέα περιοδικά. Τα δικά τους όµως αλλιώς. Είχαν τον κώλο µπρος και το Πόρσε πίσω. Πώς να µη φτάσουµε εδώ που φτάσαµε;

Πηγή:koolnews.gr

Wall Street Journal: Το Grexit θα επιβληθεί στην Ελλάδα από το λαό

Οταν ένας στους τέσσερις Έλληνες δυσκολεύεται να αγοράσει το φαγητό του, όταν η ανεργία στην Ισπανία είναι στο 27% και οι νέοι εγκαταλείπουν την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, τότε η στιγμή που οι Ευρωπαίοι θα φωνάξουν «φτάνει» δεν είναι μακρυά.

H Wall Street Journal σε σημερινό της άρθρο με τίτλο «Μπροστά στο αδιανόητο» δίνει τον τόνο της «νοτιοευρωπαϊκής κατάθλιψης», όπως λέει, αναλύοντας ότι η διαδικασία απεγκλωβισμού από τον «στραγγαλισμό» της Γερμανίας, ενδέχεται να διαρκέσει περισσότερο από μια δεκαετία.

Grexit από τον ελληνικό λαό

«Η υποστήριξη για την παραμονή στο κοινό νόμισμα παραμένει σε υψηλά επίπεδα, αν και υπάρχει ευρεία απογοήτευση» τονίζεται στο δημοσίευμα με την επισήμανση ότι η υπομονή των Ευρωπαίων είναι βαθιά, αλλά πεπερασμένη. «Αυτή τη φορά η έξοδος από το ευρώ δεν θα επιβληθεί από τους εταίρους, αλλά από επιλογή του ελληνικού λαού» τονίζεται στο εν λόγω δημοσίευμα.

Βλέπει άνοδο του ευρωσκεπτικισμού στη Νότια Ευρώπη και Ελλάδα

Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ, θα αρχίσει να βλέπουν με πιο καθαρό μυαλό το κόστος και τα οφέλη της παραμονής στο ενιαίο νόμισμα, λέει ο Simon Tilford, επικεφαλής οικονομολόγος του Κέντρου για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση και συνεχίζει:

«Και τη στιγμή που θα γίνει αυτή η συζήτηση, οι αλλαγές θα μπορούν να συντελεστούν εξαιρετικά γρήγορα».

Σε ό,τι αφορά την σύγκριση με την Αργεντινή, η εφημερίδα τονίζει ότι δεν είναι μοντέλο για την Ευρώπη. «Μάλλον, είναι μια προειδοποιητική ιστορία», αναφέρει το άρθρο.

H σύγκριση της Ελλάδας με την Αργεντινή

Tεχνικά, η Αργεντινή είχε το δικό της νόμισμα για να επιστρέψει και μετά από τρία χρόνια ύφεσης, ο λαός φαίνεται πως αποφάσισε μαζικά ότι τίποτα χειρότερο δεν μπορεί να έλθει δίπλα στην «ατελείωτη κατάθλιψη του να κρατηθεί το πέσος στη σύγκριση με το δολάριο».

Και συνεχίζει το άρθρο: «Σε μια γαλήνια νύχτα τον Δεκέμβριο του 2001, η μεσαία τάξη εξερράγη στους δρόμους του Μπουένος Άιρες. Πόσο παρόμοια είναι η κατάσταση στη νότια Ευρώπη σήμερα; Η οικονομία της Αργεντινής συρρικνώθηκε κατά περίπου 8% κατά τα τρία έτη πριν από την εξέγερση. Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, η οικονομία της Ιταλίας και των οικονομιών της Πορτογαλίας θα έχει συρρικνωθεί κατά περίπου 8% από το υψηλότερο επίπεδό τους, η Ισπανία είναι κατά περίπου 6% και στην Ελλάδα κατά περισσότερο από 23%».

Ο αρθρογράφος δε, προειδοποιεί: «Οι πολιτικοί της ΕΕ που απολαμβάνουν την προφανή δημοτικότητα του ευρώ θα πρέπει να θεωρούν ότι οι Αργεντινοί υποστήριξε επίσης ευρέως το δολάριο, μέχρι τη στιγμή της έκρηξης. Σε μια δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2001, τον ίδιο μήνα δηλαδή που οι Αργεντινοί στασίασαν, μόλις το 14% είπε ότι το νομισματικό καθεστώς θα πρέπει να διαλυθούν, ενώ το 62% είπε ότι ήθελε να διατηρηθεί. Αυτό είναι σχεδόν το ίδιο ποσοστό των Ισπανών και των Ελλήνων που λένε ότι θέλουν να μείνουν στο ευρώ σήμερα».

Στα τέλη του 2001, άλλωστε, όπως θυμίζει η Wall Street Journal, ο υπουργός οικονομίας της Αργεντινής που χαρακτήριζε την πρόσδεση της χώρας στο δολάριο ως «ένα μόνιμο θεσμό» και υποστήριζε ότι η κατάρρευσή του θα μπορούσε να προκαλέσει «τη διάλυση των βασικών θεσμών της οικονομίας και της κοινωνίας, έφυγε από την εξουσία ένα μήνα μετά.

Συγκλονιστικό: Οι έφηβοι φυλακισμένοι του Αυλώνα ανέβασαν παράσταση και έκοψαν την ανάσα

Ξεπερνώντας όρια και διεκδικώντας να πάρει επιτέλους πραγματική διάσταση το δικαίωμα όλων των νέων και δη των εφήβων στη δημιουργία, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών μετέφερε μέρος του Εφηβικού της Φεστιβάλ μέσα στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων του Αυλώνα όπου έγκλειστοι ανέβασαν παράσταση.

«Με το θέατρο νιώθω ότι είμαι έξω. Ξεχνάω τη φυλακή. Φυσικά και θα συνεχίσω», είπε ο Μάριος 21 χρονών, έγκλειστος στον Αυλώνα στους δημοσιογράφους που το Σάββατο το μεσημέρι βρέθηκαν στο Ειδικό κατάστημα Κράτησης Νέων. Μαζί με τους συγκρατούμενους του ανέβασαν την παράσταση Επιστροφή – το δέυτερο που ανεβάζουν από τότε που ιδρυθηκε η θεατρική ομάδα του Κέντρου, υπό τη διεύθυνση του Στάθη Γράψα. Παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου που διοργάνωσαν η ομάδα Grasshoper και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Η Βασιλική Τζεβελέκου που βρισκόταν εκεί μεταφέρει σήμερα μοναδικά όσα είδε και εισέπραξε συναισθηματικά από αυτή τη μοναδική εμπειρία στην Εφημερίδα των Συντακτών. Εφτασε μαζί με τους υπόλοιπους επισκέπτες που γέμισαν δύο πούλμαν στη φυλακή του Αυλώνα όπου ζουν 400 παιδιά ηλικίας 15 ως 21 ετών. Διέσχισε τον αύλιο χώρο «Τα κάγκελα των κελιών αριστερά. Ανεμίζουν εφηβικά μπλουζάκια, κουβέρτες αθλητικά παπούτσια, ταξιδιωτικοί σάκο, σεντόνια. Δεξιά στους τοίχους της αυλής τα γκράφιτι που έφτιαξαν Καλοτεχνίτες φοιτητές. Μια τεράστια paradise παραλία, ο Μπομπ Μάρλεϊ, οι αδελφοί Ντάλτον και μια σεξοβόμβα το9υ Μανάρα, ένα τεράστιο κύμα που ξεσπάει, ένα χέρι που σφίγγει το συρματόπλεγμα».

Στη συνέχεια οι θεατές είδαν όρθιοι την παράσταση σε ένα χώρο όπου η σκηνή οριοθετήθηκε από μαι λευκή αυτοκόλλητη ταινία. «Τα φώτα σβήνουν. Η μαύρη κουρτίνα τραβιέται μαλακά κι αποκαλύπτει το ανθρώπινο γλυπτό των κορμιών, που κοιμούνται στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο σε μια τριώροφη σιδερένια κατασκευή. Ντυμένοι στα μαύρα και πασπαλίσμενοι με λευκή πούδρα μοιάζουν σαν εικαστικό έργο» συνεχίζει την περιγραφή η Βασιλική Τζεβελέκου. Οι μπλούζες πετάγονται στον αέρα, τα παιδιά χορεύουν σε έναν χορό απολύτως λυτρωτικό ενώ οι μόνες λέξεις που ακούγονται είναι «Ελα Σερκάν... ηρέμησε δεν πειράζει». Ο σκηνοθέτης Στάθης Γράψας δήλωσε πως η παράσταση στήθηκε πάνω στις εμπειρίες και στις σκέψεις των παιδιών. Μεταφέρει μηνύματα και βιώματα από τις φυλακές. Στο τέλος καταφέρνουν να σωθούν, ένας μένει μόνος του μακριά, κάποιοι άλλοι περνούν στη σκοτεινή πλευρά.»

Έρευνα της γερμανικής Αριστεράς βλέπει την Ελλάδα στη δραχμή

Έρευνα του πολιτικού ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ του γερμανικού Κόμματος της Αριστεράς παρουσιάζει την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή σχεδόν ως μονόδρομο.

Σύμφωνα με όσα μεταδίδει η Deutche Welle για να επιζήσει η ΕΕ θα πρέπει να επιτραπεί η έξοδος χωρών από την ευρωζώνη. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει έρευνα του γερμανικού πολιτικού ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ που πρόσκειται στο Κόμμα της Αριστεράς. Την έρευνα υπογράφουν ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος των Ηνωμένων Εθνών Χάινερ Φλάσμπεκ και ο καθηγητής οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, Κώστας Λαπαβίτσας. Στόχος της έρευνας τους είναι να εξετάσουν τις αιτίες της κρίσης του ευρώ και να αναδείξουν εναλλακτικές προτάσεις για το ξεπέρασμα της.

Η πρώτη και βασική διαπίστωση της έρευνας είναι ότι ο τρόπος αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης στην ευρωζώνη όχι μόνο έχει αποτύχει, αλλά εγκυμονεί και τον κίνδυνο να οδηγήσει την ΕΕ σε αδιέξοδο. Ο Χάινερ Φλάσμπεκ εκτιμά ότι "σε περίπτωση που εφαρμοστεί το πρόγραμμα προσαρμογής που εφαρμόζεται στην Πορτογαλία, Ελλάδα και Ισπανία και στη Γαλλία και την Ιταλία, τότε η Ευρώπη θα οδηγηθεί στην οικονομική καταστροφή. Το πιθανότερο είναι η μείωση των μισθών και η πολιτική της λιτότητας στα δημοσιονομικά να εκτοξεύσει και σε αυτές τις χώρες την ανεργία στο 20%.  Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορώ να φανταστώ πως θα καταφέρει να επιζήσει πολιτικά η ΕΕ".

Οι δύο ερευνητές υποστηρίζουν ότι η πολιτική των περικοπών στους μισθούς και στα δημόσια έξοδα δεν έχει οδηγήσει σε καμία χώρα του κόσμου σε έξοδο από την κρίση. Όπως τονίζει ο καθηγητής Λαπαβίτσας, η Ελλάδα ακολουθεί αυτόν τον "αδιέξοδο" δρόμο για να παραμείνει στην ευρωζώνη και επισημαίνει ότι "κάνοντας όμως αυτό δημιουργεί τρομακτικές συνθήκες στην οικονομία τις οποίες όλοι γνωρίζουμε, την ανεργία και την τεράστια ύφεση – και δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη. Η Ελλάδα μένει λοιπόν στην ευρωζώνη εφαρμόζοντας την πολιτική της τρόικα, βραχυπρόθεσμα. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα υποσκάπτει όμως την οικονομία της".

Κατά την άποψη των δύο οικονομολόγων, η κατάσταση στην ευρωζώνη έχει φτάσει σε ένα οριακό σημείο. Για αυτό το λόγο οι λύσεις που προτείνουν για την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας στα κράτη μέλη είναι δραστικές.

"Ως εναλλακτικές λύσεις  ενδείκνυνται είτε ισχυρές αυξήσεις των μισθών στη Γερμανία για ένα μεγάλο διάστημα, δηλαδή για τα επόμενα 10-15 χρόνια, είτε η παροχή του δικαιώματος σε αυτές τις χώρες που δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος να βγουν από τη νομισματική ένωση, χωρίς όμως βγουν από την ΕΕ", εκτιμά ο κ. Φλασμπεκ.
Παίρνοντας υπόψη της πρόσφατες σχετικά χαμηλές αυξήσεις που πέτυχε το συνδικάτο μετάλλου (IG-Metall) ο κ. Φλάσμπεκ αμφιβάλλει ότι στη Γερμανία υπάρχει η θέληση για αισθητή αύξηση των μισθών.

Επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή

Σε αυτή την περίπτωση οι δύο οικονομολόγοι προτείνουν για χώρες όπως η Ελλάδα την έξοδο από τη νομισματική ένωση. Αυτή την λύση ο κ. Λαπαβίτσας την είχε διατυπώσει ήδη το 2010. Η Ελλάδα θα μπορούσε τότε να είχε κάνει παύση πληρωμών και να ζητήσει διαγραφή του χρέους, που ο μεγάλος όγκος του τότε όχι μόνο ήταν σε ομόλογα, αλλά σε ομόλογα για τα οποία ίσχυε μάλιστα η ελληνική νομοθεσία. Η έξοδος θα προκαλούσε μεν ένα σοκ στην οικονομία. Αλλά, όπως τονίζει ο κ. Λαπαβίτσας, αυτό το σοκ δεν θα οδηγούσε σε μία συρρίκνωση της τάξεως του 20 με 25% που ζούμε σήμερα και οπωσδήποτε θα οδηγούσε στην ανάκαμψη με ρυθμούς ανάπτυξης άνω του 2-3% που προβλέπονται με το σημερινό καθεστώς. Για τον κ. Λαπαβίτσα η λύση της ελληνικής εξόδου από το ευρώ μοιάζει με μονόδρομο.

Όπως τονίζει, "η Ελλάδα χρειάζεται αυτή τη στιγμή κατά την άποψη μου συντεταγμένη και συμπεφωνημένη έξοδο. Θα πρέπει να περάσει σε μια διαδικασία όπου θα πρέπει να ζητήσει από τις χώρες που στην ουσία κυβερνούν την ευρωζώνη, δηλαδή τη Γερμανία, ένα μηχανισμό εξόδου. Αυτοί που νομίζουν ότι η έξοδος δεν είναι εφικτή, δεν έχουν παρά να δουν την Κύπρο. Στην ουσία η τρόικα εφάρμοσε εκεί μέτρα που κάνουν την έξοδο εφικτή".

Δηλαδή τους ελέγχους στις κεφαλαιακές ροές και στην κίνηση των τραπεζικών καταθέσεων. Εκτός αυτού, προσθέτει ο κ. Λαπαβίτσας, θα πρέπει η Ελλάδα να σταματήσει την αποπληρωμή του χρέους και να ξεκινήσουν νέες διαπραγματεύσεις για τη διευθέτηση του.

Με αυτές τις απόψεις, ως προς τη διαδικασία της εξόδου από το ευρώ, συμφωνεί και το Κόμμα της Αριστεράς, το οποίο από το 2010 καταψηφίζει στη γερμανική Βουλή τα δανειακά προγράμματα προς την Ελλάδα, με την αιτιολογία ότι είναι αναποτελεσματικά. Η αντιπρόεδρος του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας Σάρα Βάγκενκνεχτ σημειώνει ότι "μια έξοδος θα είχε βέβαια και αρνητικές επιπτώσεις. Π.χ., επειδή η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος θα ήταν μεγάλη, τα εισαγόμενα προϊόντα θα ακρίβαιναν πολύ. Θα ήταν λοιπόν σκόπιμο οι χώρες του Νότου που βρίσκονται υπό την επίβλεψη της τρόικα να συνεργαστούν και να αναπτύξουν μια κοινή στρατηγική. Αυτό θα διευκόλυνε τη θέση της Ελλάδας. Μια μεμονωμένη έξοδος της Ελλάδας θα μπορούσε να τη φέρει σε μια πολύ δύσκολη θέση. Καταλαβαίνω, όμως, ότι όλο και περισσότεροι Έλληνες λένε, δεν ανεχόμαστε πλέον αυτό που μας επιβάλλουν και γι' αυτό ας βγούμε καλύτερα".

Η ελληνική κρίση σε θεατρική παράσταση στο Λονδίνο

Η ελληνική κρίση, καταγεγραμμένη από τον θεατρικό συγγραφέα Ανδρέα Φλουράκη, θα παρουσιασθεί την Παρασκευή 28 Ιουνίου, στο Royal Court Theatre του Λονδίνου, καθώς επιλέχθηκε από το περίφημο θέατρο για να λάβει μέρος στο πρότζεκτ «ΤΗΕ BIG IDEA: PIIGS» (Portugal, Italy, Ireland, Greece and Spain). 

Πρόκειται για μία διοργάνωση που δημιουργήθηκε ώστε να αποτυπωθεί μέσα από θεατρικά κείμενα η οικονομική ευρωπαϊκή κρίση. Για μία εβδομάδα, από 25 έως 29 Ιουνίου, ο επιλεγμένος συγγραφέας της κάθε χώρας καλείται να εκφράσει μέσω της δικής του θεατρικής δημιουργίας αυτή την εμπειρία γράφοντας ένα εντελώς καινούργιο έργο.

Το έργο του Ανδρέα Φλουράκη, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2001 με το συλλογικό έργο «Πίστη» στο Θέατρο του Νότου,  θα μεταφραστεί στα αγγλικά από τον γνωστό Άγγλο συγγραφέα Αλέξι Κ. Κάμπε.
Ο Κάμπε αναφέρει σχετικά: «Με την ανεργία να φθάνει στην Ελλάδα σχεδόν το 30%, τα συσσίτια να ξεφυτρώνουν από παντού και οι μετανάστες να δέχονται σωματική επίθεση από νεοναζί σε τακτική βάση, φαίνεται πως είναι η κατάλληλη στιγμή για το Royal Court Theatre να βάλει τις ζωές των ανθρώπων που πλήττονται περισσότερο από την κρίση της ευρωζώνης στο επίκεντρό του. Σε συνεργασία με συγγραφείς χωρών που βρίσκονται στη πρώτη γραμμή της λιτότητας και χρησιμοποιώντας μια ποικιλία από θεατρικές φόρμες, το "PIIGS" θα φέρει στην καρδιά του Λονδίνου μια εβδομάδα τραγωδίας, κωμωδίας και οργής».

Τη σκηνοθεσία θα αναλάβει ο επίσης Άγγλος σκηνοθέτης Ρίτσαρντ Τουάιμαν. Τα έργα που θα παρουσιαστούν θα κινηματογραφηθούν και θα παρουσιαστούν σε ζωντανή αναμετάδοση από την ιστοσελίδα του Royal Court Theatre : http://www.royalcourttheatre.com .

Αναλυτικά το πρόγραμμα του Royal Court Theatre έχει ως έξης: PIIGS (Portugal, Italy, Ireland, Greece and Spain) Τρίτη 25 Ιουνίου: Πορτογαλία Sandra Pinheiro (Λισαβόνα) April De Angelis (Λονδίνο) Τετάρτη 26 Ιουνίου: Ιταλία Fausto Paravidino (Ρώμη) Anders Lustgarden (Λονδίνο) Πέμπτη 27 Ιουνίου: Ιρλανδία Deirdre Kinahan (Δουβλίνο) Kieran Hurley (Γλασκώβη) Παρασκευή 28 Ιουνίου: Ελλάδα Andreas Flourakis (Αθήνα) Alexi Kaye Campbell (Λονδίνο) Σάββατο 29 Ιουνίου: Ισπανία Vanessa Montfort (Μαδρίτη) Alexandra Wood (Λονδίνο)

Αφατη θλίψη: Εφτασε η σορός του Λευτέρη Βογιατζή στο θέατρό του

Μέσα σε απόλυτη σιωπή, πάνω στη σκηνή του θεάτρου της Οδού Κυκλάδων, βρίσκεται από τις 12 το μεσημέρι η σορός του Λευτέρη Βογιατζή. Το φέρετρο, καλυμμένο με τζάμι και ένα λουλούδι ακουμπισμένο, δέχεται τους συγκλονισμένους φίλους, συνεργάτες και όσους λάτρεψαν τον μοναδικό καλλιτέχνη.

Στις 4 η σορός θα φύγει από το θέατρο και θα μεταφερθεί στο Α' Νεκροταφείο όπου στις 5 θα γίνει η πολιτική κηδεία. Ολα γίνονται σύμφωνα με τον τρόπο που ο ίδιος ο ηθοποιός και σκηνοθέτης επέλεγε λίγο πριν το θάνατο του.

Το editorial των FT για την Ελλάδα: Αυτό το δράμα δεν έχει happy ending

Σαφώς πιο επιφυλακτικούς τόνους σε σχέση με το πρόσφατο άρθρο της Wall Street Journal, που έβλεπε την Ελλάδα να θέτει τις βάσεις για την ανάπτυξη και τη μείωση του χρέους της, τηρούν οι Financial Times στο editorial τους, το οποίο αφιερώνεται στη χώρα.

“Το ελληνικό δράμα δεν έχει happy ending”, γράφουν οι Financial Times, προσθέτοντας ότι μόνο ένας πολιτικός μετασχηματισμός μπορεί να ξεκλειδώσει την ελληνική ανάκαμψη.

Όπως εξηγούν οι Financial Times -παρόμοια επιχειρήματα χρησιμοποίησε και η Wall Street Journal- το ελληνικό πρόγραμμα πετυχαίνει κάποιους από τους στόχους του, αφού η Αθήνα εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα και ανακτά μεγάλο μέρος της χαμένης της ανταγωνιστικότητας.

Όμως, το κόστος για την Ελλάδα υπήρξε καταστροφικό, καθώς εκδηλώθηκε με τη μορφή της ύφεσης και της ανεργίας.

Μάλιστα, όπως σημειώνουν οι FT, για τα όσα υπέφεραν οι αθώοι Έλληνες, μπορούν να κατηγορήσουν ότι μόνο τις υπερβολικές περικοπές, αλλά και την απόφαση να προστατευθούν εκείνοι που έτσι και αλλιώς απολάμβαναν προνόμια, την ώρα που το βάρος έπεφτε στους πιο αδύναμους ώμους.

Χωρίς έναν πολιτικό μετασχηματισμό, οι ευκαιρίες της Ελλάδας για ανάπτυξη θα παραμείνουν κλειδωμένες, καταλήγει το άρθρο. “Η Ευρωζώνη και οι καθημερινοί Έλληνες έχουν κοινό συμφέρον να χαλαρώσουν επιτέλους τους δεσμούς των insiders με το κράτος”.

Aσέβεια Κραουνάκη για τον Λευτέρη Βογιατζή την ημέρα της κηδείας του: Mεταξύ άλλων τον αποκαλεί βασανιστή

Δεν χωράει ο νους το σχόλιο που κάνει ο συνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης για τον Λευτέρη Βογιατζή και την κηδεία του σήμερα, σε ανάρτησή του στο facebook όπου γράφει γενικώς τα νέα και τις ειδήσεις τις ημέρας.

Γράφει για τον Λευτέρη Βογιατζή: «Κηδεύεται Βογιατζής, παρούσες φαντάζομαι όλες οι κλαψομούνες που τις βασάνισε, θα κλαίνε σήμερα, έφυγε ο βασανιστής τους.» Στη συνέχεια προσθέτει πως ότι θα πάει στην Επίδαυρο να κάτσει για λίγη ώρα (προφανώς προς τιμήν του Λευτέρη Βογιατζή) και ότι από Δευτέρα θα πάει και στον τάφο του...

Ποιος ο Κραουνάκης! Σιγά το πρόσωπο!

ΕΝΑΣ «ΕΧΘΡΟΣ» ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» θα ανεβεί το θεατρικό έργο «Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ», 17, 18, 19 και 24, 25, 26 Μαΐου. 

Μια γυναίκα όμηρος. Το παιδί της. Η νύχτα. Ο εχθρός σε απόσταση αναπνοής. Ο θάνατος...

 «Ο Εχθρός μου» είναι ένα έργο πολιτικό, ένα έργο βαθιά ανθρώπινο, υπαρξιακό. Οι ήρωές του έρχονται αντιμέτωποι με τη βία και το φόβο, με τις επιθυμίες και τα όνειρά τους. Η συναισθηματική φόρτιση διατρέχει όλο το έργο. Η εκδίκηση, η οργή, το μίσος, το δέος μπροστά στο θάνατο και το προδικασμένο αύριο είναι το «σκηνικό» της ζωής τους, είναι ο αναπότρεπτος εσωτερικός εφιάλτης τους. Ωστόσο, και η συγχώρηση, και η μνήμη, και η εμπιστοσύνη, και η ανάγκη για αγάπη, και η αγάπη για ζωή, και αυτά είναι όλα εκεί. Τι μπορεί, λοιπόν, να συμβεί ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, μια παγωμένη νύχτα που δεν μοιάζει με καμία προηγούμενη της ζωής τους;

Το έργο, που αναπτύσσεται και πλέκεται σε δύο παράλληλους μονολόγους, πλημμυρίζει από εικόνες ομορφιάς, καθώς οι δύο «εχθροί» -έρμαια αποφάσεων άλλων- έρχονται κοντά, ξεχνώντας την άβυσσο που τους χωρίζει. «Ο Εχθρός μου» είναι εμπνευσμένος από την τραγωδία που εκτυλίχθηκε στο σχολείο του Μπεσλάν της βόρειας Οσετίας, το 2004, όπου σκοτώθηκαν 385 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 186 παιδιά.

Κείμενο:                                Σόνια Ζαχαράτου

Σκηνοθεσία:                          Δημήτρης Καντιώτης

Ερμηνεύουν:                         Γεωργία Ζώη, Βαγγέλης Στρατηγάκος

Μπαγιάν παίζει η μουσικός:  Ξένια Τσέλιγκα

Σκηνικά – κοστούμια:            Ηλίας Λόης

Φωτισμοί:                               Χριστίνα Θανάσουλα

Μακιγιάζ:                               Μαίρη Κασούμη

Φωτογραφίες:                         Κώστας Λυκαβηττός

Παραγωγή:                             Linos Pro.

«Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ»

17, 18, 19 και 24, 25, 26 Μαΐου, ώρα 9:30 μ.μ..

Γενική είσοδος: 10 ευρώ.

Πληροφορίες για  την αγορά εισιτηρίων:

Ταμεία Ιδρύματος Μιχάλης  Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος), Δευ-Παρ11:00 - 14:00 και πριν την παράσταση. Με πιστωτική κάρτα, τηλεφωνικά στο 210 3418579 τις ίδιες ώρες και ημέρες. Από την ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr και από τα καταστήματα Public (Σύνταγμα, Πειραιά, Γλυφάδας, Αγ. Δημητρίου Metro Mall, Athens Mall Μαρούσι), Δευτέρα ως Παρασκευή, 09:00 - 21:00 και Σάββατο 09:00 – 20:00.