Η επί σκηνής συνάντηση του Γιάννη Μπέζου με την κόρη του

Ένα από τα πιο σημαντικά έργα στην ιστορία της γαλλικής δραματουργίας, η «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ, ανεβαίνει για λίγες ακόμη παραστάσεις, σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη, στο νέο ελληνικό θέατρο του Γιώργου Αρμένη (Σπ. Τρικούπη 34 & Κουντουριώτου, Εξάρχεια). Ο Γιάννης Μπέζος συναντιέται επί σκηνής με την κόρη του Ηρώ Μπέζου, ενώ παράλληλα βάζει και την σκηνοθετική του πινελιά.

Ο Ανούιγ δανείζεται τον μύθο από την Αντιγόνη του Σοφοκλή και παρουσιάζει τον αγώνα της αθωότητας απέναντι σε μία κοινωνία παρακμής και συμβιβασμών. Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά στο Παρίσι στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής το 1944, απαγορεύτηκε σαν αντιστασιακό και ανατρεπτικό και στα μεταπολεμικά χρόνια μέχρι σήμερα θεωρήθηκε ένα από τα αριστουργήματα του γαλλικού θεάτρου.

Τους υπόλοιπους ρόλους ενσαρκώνουν οι: Γιάννης Στόλλας, Δημήτρης Κανέλλος, Ελένη Κούστα, Παναγιώτης Κατσώλης, Κωνσταντίνα Νταντάμη, Ντένια Στασινοπούλου, Κώστας Τραφαλής. Οι τιμές των εισιτηρίων ανέρχονται στα 18€ και 12€ (φοιτητικό).

Wall Street Journal: Πώς χτίζεται η στρατηγική Μέρκελ – Το άγνωστο παρασκήνιο για την Ελλάδα

H Wall Street Journal, με βάση συνεντεύξεις από 17 Ευρωπαίους αξιωματούχους, αναλύει τους μέχρι σήμερα χειρισμούς της κρίσης από την Ανγκελα Μέρκελ. Αποκαλύπτει άγνωστο παρασκήνιο Μέρκελ-Σαμαρά και εξηγεί τι σημαίνει το «μολυσμένο πόδι» της Ευρώπης που λέγεται Ελλάδα.

Γράφει αναλυτικά για το θέμα της Κύπρου η Wall Street Journal:

Όπως προκύπτει από αξιωματούχους που γνωρίζουν το θέμα, στις 19 Μαρτίου η Μέρκελ δέχθηκε τηλεφώνημα από τον απεγνωσμένο πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη. «Χρειάζομαι περισσότερη αλληλεγγύη», παρακάλεσε εκείνος, λίγο πριν από την απόρριψη της συμφωνίας διάσωσης της Κύπρου από το κυπριακό κοινοβούλιο, σύμφωνα με τους αξιωματούχους.

«Δεν θα διαπραγματευτώ μαζί σου», του απάντησε η Μέρκελ. «Πρέπει να μιλήσεις με την τρόικα».

Αυτή ήταν μια τυπική κίνησή της, σχολιάζει η WSJ, να προσπαθήσει δηλαδή να υποβαθμίσει τον ηγετικό ρόλο της Γερμανίας στην ευρωζώνη. Ελάχιστοι όμως είναι αυτοί στην Ευρώπη που την πιστεύουν.

Οσο προσεκτικά και αν κινείται η Γερμανίδα καγκελάριος, η ισχύς της Γερμανίας στην Ευρώπη προκαλεί εντάσεις. Πολλοί Ελληνες και Ισπανοί κατηγορούν την εντολή του Βερολίνου για λιτότητα, για τη μετατροπή των οικονομικών κρίσεων που αντιμετώπιζαν οι χώρες τους σε οικονομικές υφέσεις.

Τον Σεπτέμβριο, η Μέρκελ αναμένεται να επανεκλεγεί στην καγκελαρία, και αυτό σημαίνει ότι η δική της ατζέντα θα είναι αυτή που θα κυριαρχήσει για πολλά χρόνια ακόμα στην αντίδραση της Ευρώπης στην κρίση, αναφέρει η WSJ. Μάλιστα, η επιβίωση του ευρώ εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από το αν η στρατηγική της θα είναι αποτελεσματική ή όχι.

Η προσέγγιση της Μέρκελ είναι να υποχρεώσει τα προβληματικά κράτη να σώσουν το ευρώ, μειώνοντας τα ελλείμματα των προϋπολογισμών τους, τα κόστη εργασίας και τις κοινωνικές δαπάνες. Και μπορεί η στρατηγική αυτή να είναι δημοφιλής στη Γερμανία, για τα πιο αδύναμα κράτη της Ε.Ε. όμως όχι.

Οι Γερμανοί ψηφοφόροι

Οι επικριτές θεωρούν πως αν συνεχιστούν αυτές οι περικοπές η ζημιά στις οικονομίες, στον κοινωνικό ιστό και στην πολιτική σταθερότητα των αδύναμων κρατών θα διαρκέσει πολύ. Οι Γερμανοί φορολογούμενοι, από την πλευρά τους, εμπιστεύονται τη Μέρκελ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον πολιτικό για τη διάσωση του ευρώ και την προστασία των χρημάτων τους.

Ωστόσο, αν η ύφεση στην ευρωζώνη αρχίσει να πλήττει τη Γερμανία, τότε η Μέρκελ θα μπορούσε να δεχθεί πιέσεις για επανεξέταση της στρατηγικής της. Ορισμένοι παρατηρητές θεωρούν ότι το Βερολίνο μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο τόνωσης της ανάπτυξης μέσω ενός δημόσιου προγράμματος επενδύσεων, μετά τις εκλογές. Οι αναλυτές όμως λένε πως δεν θα πρέπει να περιμένουμε.

Οδηγεί την Ευρώπη προς τη λύτρωση

Η Μέρκελ πιστεύει ότι οδηγεί την Ευρώπη προς τη λύτρωση, κατά τη WSJ. Ομως, ακόμα και οι Νοτιοευρωπαίοι πολιτικοί που συμφωνούν με την άποψή της ότι οι χώρες τους πρέπει να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις τονίζουν πως η Γερμανία πρέπει να κάνει περισσότερα για να τονώσει την ανάπτυξη. «Χρειαζόμαστε μια σύγκλιση. Το Βερολίνο πρέπει να καταλάβει περισσότερο τα επιχειρήματα του Νότου και ο Νότος πρέπει να καταλάβει περισσότερο τα επιχειρήματα της Γερμανίας», δηλώνει ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας Γιάννης Στουρνάρας.

Ομως, από τη διάσωση της Ελλάδας το 2010 η Μέρκελ προσπαθεί να αποτρέψει το ενδεχόμενο οι χώρες της ευρωζώνης να μετατραπούν σε παθητικό για τη Γερμανία. Η αρχική ιδέα της, οι επενδυτές ομολόγων να χάνουν χρήματα στις μελλοντικές διασώσεις -με το σκεπτικό ότι αυτό θα τους ενθάρρυνε να δανείζουν χρήματα πιο προσεκτικά και να πιέσουν τις χρεωμένες χώρες να διορθώσουν μόνες τους τα προβλήματά τους- γύρισε μπούμερανγκ. Η ΕΚΤ προειδοποίησε ότι τέτοιου είδους κινήσεις μπορεί να τρομάξουν τους επενδυτές, όπως και έγινε.

Και ενώ μέχρι τα τέλη του 2011 η φυγή κεφαλαίων απείλησε το σύνολο της Νότιας Ευρώπης, η Γερμανία παρέμεινε παράδεισος ηρεμίας και η Μέρκελ δεν αντιμετώπισε καμία πίεση στο εσωτερικό για να αλλάξει πορεία.

Αντιθέτως, άρχισε να δουλεύει πάνω σε μια νέα αρχιτεκτονική για την ευρωζώνη, με την ελπίδα ότι θα προλάβει τα γεγονότα και θα επιτεθεί στη ρίζα του προβλήματος. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τις αγορές να μας οδηγούν», δήλωσε σε αξιωματούχους στην καγκελαρία στα μέσα του 2011.

Η νέα στρατηγική

Εν ολίγοις, οι σκέψεις της για τις πολιτικές της ευρωζώνης χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες: στην πρώτη, περιλαμβάνονταν αυτές που λαμβάνονται από τις εθνικές κυβερνήσεις -όπως σε θέματα φορολογίας, εργασιακών νόμων και συνταξιοδοτικών συστημάτων- και στη δεύτερη οι πολιτικές που χρησιμοποιούν τα υπερεθνικά κεντρικά σώματα της Ε.Ε. - συμπεριλαμβανομένων των κανόνων για το εμπόριο και τον ανταγωνισμό. Και, σύμφωνα με το σκεπτικό της, τα προβλήματα της Ε.Ε. προκύπτουν από τις πολιτικές που ελέγχονται από τις εθνικές κυβερνήσεις.

Έτσι, ενώ η κεντροποίηση των εθνικών πολιτικών ήταν κάτι πολιτικά μη ρεαλιστικό -παρόμοιο με τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης-, υπήρχε ένας άλλος δρόμος που μπορούσε να ακολουθηθεί, ο οποίος ήταν να συνεχιστεί η λήψη αποφάσεων από τις εθνικές κυβερνήσεις, όμως ο συντονισμός τους να γίνεται από νέους δεσμευτικούς κανόνες και σύμφωνα.

Η Γερμανία θεωρούσε πως για όλα φταίνε οι δανειολήπτριες χώρες, ενώ αντιθέτως οι περισσότεροι παρατηρητές έβλεπαν πως το πρόβλημα είναι πιο συλλογικό και χρειαζόταν περισσότερο συλλογική λύση: μια βαθύτερη τραπεζική ένωση, με κοινούς πανευρωπαϊκούς προϋπολογισμούς, στήριξη προβληματικών τραπεζών, κάποιον βαθμό κοινού δανεισμού καθώς και ισχυρότερη κεντρική τράπεζα.

Το 2012, όμως, η Ευρώπη αντέδρασε στα γερμανικά σχέδια: η Ισπανία, η Γαλλία και η Ιταλία τον Ιούνιο πίεσαν τη Μέρκελ να αποδεχθεί μια τραπεζική ένωση - χρησιμοποιώντας τη συλλογική χρηματοοικονομική δύναμη της Ευρώπης για να απαλλαγούν οι πιο αδύναμες χώρες από το βάρος της διάσωσης των τραπεζών τους. Υπό την πίεση αυτή, η Μέρκελ συμφώνησε ο μηχανισμός διάσωσης της ευρωζώνης, ο ESM, να μπορεί να έχει τη δυνατότητα να ανακεφαλαιοποιεί άμεσα τις τράπεζες, όταν η ευρωζώνη δημιουργήσει μια κοινή τραπεζική εποπτεία.

Η τακτική με την Ελλάδα

Την ίδια περίπου περίοδο, στα μέσα του 2012, η Ευρώπη είχε επίσης να αντιμετωπίσει το πολιτικό χάος στην Ελλάδα. Αρκετοί Γερμανοί βουλευτές από τον κυβερνών συνασπισμό αμφέβαλλαν για την ικανότητα της Ελλάδας να παραμείνει στο ευρώ, κάνοντας λόγο για τη θεωρία του μολυσμένου ποδιού - το ελληνικό πόδι που έπασχε από γάγγραινα έπρεπε να ακρωτηριαστεί για να σωθεί το σώμα του ευρώ.

Οι προηγούμενες λανθασμένες κινήσεις, όμως, δίδαξαν τη Μέρκελ να σκέφτεται την αλυσιδωτή αντίδραση που θα μπορούσαν να έχουν οι κινήσεις της στις αγορές. Έτσι, κάλεσε ξεχωριστά τον πρόεδρο της Bundesbank, Γενς Βάιντμαν, και το μέλος της ΕΚΤ, Γιοργκ Ασμουσεν, για να τους ρωτήσει τι θα γινόταν αν η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ. Και οι δύο δήλωσαν πως πιθανότατα θα έφευγε και η Κύπρος.

Και τι θα γίνει στη συνέχεια, ήθελε να μάθει η Μέρκελ. Πόσα ντόμινο θα πέσουν; Ο Ασμουσεν δήλωσε πως δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε, απάντηση που η Μέρκελ θεώρησε πολύ αβέβαιη. Ο Βάιντμαν συμφώνησε, όμως πρόσθεσε ότι επικίνδυνη θα ήταν και η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, εάν δεν τηρούσε τις δεσμεύσεις της για μεταρρυθμίσεις.

Η Μέρκελ, όμως, χρειαζόταν έναν αξιόπιστο εταίρο στην Αθήνα.

Ο Σαμαράς πρόβαρε την προσέγγισή του επί ώρες στο ξενοδοχείο

O πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επισκέφθηκε το Βερολίνο τον Αύγουστο και προσπάθησε σκληρά να πείσει την Α. Μέρκελ ότι μπορεί να γυρίσει την κατάσταση στην Ελλάδα. Είχε προβάρει την προσέγγισή του επί ώρες στο ξενοδοχείο, γράφει η WSJ. «Μπορώ να σου εγγυηθώ, θα δουλέψουμε μέρα και νύχτα», είχε πει ο Σαμαράς.

Η Α. Μέρκελ αποφάσισε ότι άξιζε τη στήριξη, υπό την προϋπόθεση ότι θα δρούσε αναλόγως. «Αν υπάρξει καλή πρόοδος θα σκεφτώ να επισκεφτώ την Αθήνα», του απάντησε. Το ταξίδι της μερικές εβδομάδες αργότερα έδειξε δημόσια ότι στοιχημάτισε πάνω του, γράφει η WSJ.

Τα οικονομικά της Ελλάδας όμως ήταν εκτός στόχου. Το ΔΝΤ δήλωσε ότι θα συνέχιζε να δανείζει μόνο αν η Ευρώπη συγχωρούσε κάποια από τα δάνεια προς την Ελλάδα. Αυτό ήταν πολιτικά τοξικό για τη Μέρκελ.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε προσπάθησε να βρει μια λύση. Σε μυστική συνάντηση στο Παρίσι στις 19 Νοεμβρίου μεταξύ του ΔΝΤ και Ευρωπαίων αξιωματούχων προσφέρθηκε να πετσοκόψει τα επιτόκια για τα ελληνικά δάνεια. Είπε ότι η Ευρώπη θα διαγράψει κάποιο από το ελληνικό χρέος μετά το 2014 αν ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις.

Η Α. Μέρκελ τον επέπληξε το επόμενο πρωί. Είχε προχωρήσει πολύ μακριά, είπε. Μέχρι εκείνη τη στιγμή μπορούσε να υποστηρίζει ότι η Γερμανία δεν είχε χάσει καθόλου χρήματα από τις διασώσεις. «Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει απώλειες για τους Γερμανούς φορολογούμενους. Δεν μπορώ να το πουλήσω αυτό», υποστήριξε. Τα επιτόκια στα ελληνικά δάνεια μπορούν να μειωθούν, αλλά όχι κάτω από το επίπεδο με το οποίο δανείζεται η Γερμανία.

Το βέτο οδήγησε την Ευρώπη και το ΔΝΤ πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Σχεδίασαν μαζί ένα πλάνο να σταθεροποιηθεί το ελληνικό χρέος έως το 2022. Οι αριθμοί βγαίνουν μόνο επειδή στις ασαφείς υποσημειώσεις αναφέρεται η φράση «επιπλέον μέτρα». Η Γερμανία διαψεύδει ότι αυτό σημαίνει «συγχώρεση χρέους».

Οι χειρισμοί της καγκελαρίου για την Ελλάδα και την τραπεζική ένωση υποδηλώνουν τις γερμανικές θέσεις, γράφει η WSJ. Οι χώρες που διασώζονται πρέπει να ξεπληρώσουν τη βοήθεια. Και πρέπει να στηρίξουν τις τράπεζές τους.

Η Κύπρος δεν μπορούσε να κάνει και τα δύο

Η Γερμανία αρνήθηκε να δανείσει την Κύπρο περισσότερα απ' όσα το ΔΝΤ πιστεύει ότι μπορεί η χώρα να αποπληρώσει. Και επέμεινε ότι οι απευθείας επενδύσεις του ESM σε τράπεζες δεν είναι δυνατές ακόμα.

Αυτό σήμαινε ότι η Κύπρος μπορούσε να επιζήσει μόνο βάζοντας χέρι στις τραπεζικές καταθέσεις. Μετά την απόρριψη του σχεδίου από το κυπριακό κοινοβούλιο ο πρόεδρος Αναστασιάδης αναζήτησε τρόπους να σώσει τις τράπεζες. Η κυβέρνησή του εξέτασε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια που υπήρχαν στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η Α. Μέρκελ το απέρριψε στις 22 Μαρτίου σε συνάντηση με βουλευτές της Bundestag. Η Κύπρος προσπαθεί να δοκιμάσει την Ευρώπη και αρνείται να δει ότι το τραπεζικό επιχειρηματικό μοντέλο της έχει τελειώσει, είπε σύμφωνα με ανθρώπους που ήταν παρόντες. Δύο μέρες μετά η Κύπρος ενέδωσε στις απαιτήσεις της Γερμανίας και του ΔΝΤ να συρρικνώσει δραματικά τον τραπεζικό της τομέα επιβάλλοντας τεράστιες απώλειες σε μεγαλοκαταθέτες.

Η καγκελάριος δεν ήθελε τόσο μεγάλη επικυριαρχία στην Ευρώπη, υποστηρίζει η WSJ. Ηξερε πόσο δύσκολο θα είναι για τη Γερμανία αλλά και για την Ευρώπη. «Η Γερμανία είναι σε δύσκολη θέση», είπε η Α. Μέρκελ στη WSJ σε μια σπάνια στιγμή ειλικρίνειας το 2009, όταν η κρίση χρέους ξεκινούσε. «Αν κάνουμε πολλά, κυριαρχούμε. Αν κάνουμε λίγα δεχόμαστε κριτική ότι δεν ηγούμαστε», είπε. «Θα διασφαλίζω πάντα ότι μια μεγάλη χώρα δεν εκδίδει ντιρεκτίβες». Μετάφραση Euro2day

Λυρική: Το θέατρο Ολύμπια στην Ακαδημίας γίνεται ...Νίσυρος το Πάσχα και φέρνει πάθη και εκπλήξεις

Τα στερεότυπα υπάρχουν για να καταρρίπτονται: Αυτό θα μπορούσε να είναι το μότο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που αντί για καθιερωμένη θρησκευτική μουσική θα παρουσιάσει για το Πάσχα μια φλεγόμενη και ερωτική όπερα, μεταφερμένη όμως σε μια πλατεία ελληνικού νησιού και με σκηνικά ψηφιακά και μόνο!

Στις 25,26,27,28 Απριλίου στο θέατρο Ολύμπια, η σκηνή θα θυμίζει πλατεία ελληνικού νησιού, τα σκηνικά θα είναι ψηφιακά και μόνο ενώ θα συμμαχήσουν δυο από τους πιο ταλαντούχους και νέους δημιουργούς του χώρου με διεθνή καριέρα μάλιστα: Ο Αλέξανδρος Ευκλείδης στη σκηνοθεσία και ο Βασίλης Χριστόπουλος (που οδηγεί την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών κυριολεκτικά σε μια νέα εποχή) θα έχει τη διεύθυνση της ορχήστρας. Ταυτόχρονα η παραγωγή παρουσιάζει αυξημένο ενδιαφέρον καθώς πέρα από τη δημιουργική συνάντηση των Ευκλείδη και Χριστόπουλο φέρνει στην Ελλάδα και τη Εβίτα Γαλανού η οποία έκανε τα εντυπωσιακά ψηφιακά σκηνικά για την παράσταση.

Το έργο δεν είναι άλλο από τη δημοφιλέστατη Καβαλερία Ρουστικάνα (Αγροτικός Ιπποτισμός) του Πιέτρο Μασκάνι που φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννησή του.
 

Η υπόθεση του έργου
Κυριακή του Πάσχα, πρωί, σε έναν χωριό της Σικελίας. Ο Τουρίντου τραγουδά για τη Λόλα. Σταδιακά συγκεντρώνονται οι χωρικοί. Φτάνει ο Άλφιο, σύζυγος της Λόλας. Ρωτά τη Λουτσία, μητέρα του Τουρίντου, σχετικά με το γιο της. Εκείνη αποκρίνεται ότι έλειπε: είχε πάει στο Φρανκοφόντε να φέρει κρασί για το πανδοχείο της. Όταν ο Άλφιο ανταπαντά πως τον είδε κοντά στο σπίτι του, η Σαντούτσα συγκρατεί τη Λουτσία να μη αντιδράσει. Η κουβέντα διακόπτεται όταν καμπάνες αναγγέλλουν τη Λειτουργία του Πάσχα. Όλοι οι χωριανοί μπαίνουν στην εκκλησία, εκτός από τη Σαντούτσα, την οποία έχει αφορίσει η εκκλησία. Ο Τουρίντου, με τον οποίο είναι ερωτευμένη, την άφησε για τη Λόλα. Η Σαντούτσα μιλά για όλα στην μητέρα του. Μόνη, περιμένει τον αγαπημένο της.

Ο Τουρίντου φτάνει, η Σαντούτσα τον παρακαλεί να επιστρέψει κοντά της και τον προειδοποιεί πως τον είδαν κοντά στο σπίτι του Άλφιο. Την ώρα που ο Τουρίντου την κατηγορεί για ζήλια φθάνει η Λόλα: ανταλλάσσει μερικές κουβέντες με τη Σαντούτσα και μπαίνει στην εκκλησία. Όταν οι παρακλήσεις της Σαντούτσας προς τον Τουρίντου γίνονται ακόμα πιο έντονες εκείνος αντιδρά βίαια. Οργή και ο φθόνος κυριεύουν την Σαντούτσα. Έτσι, όταν βλέπει τον Άλφιο του αποκαλύπτει το ένοχο μυστικό. Εκείνος ορκίζεται εκδίκηση. Κατά την διάρκεια πρόποσης, ο Άλφιο προσβάλει τον Τουρίντου και τον προκαλεί σε μονομαχία. Πηγαίνοντας να τον συναντήσει, ο Τουρίντου αποχαιρετά τη μητέρα του, εμπιστευόμενός της την Σαντούτσα. Λίγα λεπτά αργότερα μία γυναίκα φωνάζει πως ο Τουρίντου σκοτώθηκε. Η Λουτσία και η Σαντούτσα καταρρέουν.

Το στίγμα της παράστασης

Ο Αλέξανδρος Ευκλείδης έγραψε ο ίδιος ένα κείμενο για την παράσταση που πρόκειται να δούμε «Η Καβαλλερία ρουστικάνα είναι ένα από τα πιο πολυπαιγμένα έργα του οπερατικού ρεπερτορίου και ταυτόχρονα ένα από τα πιο μεσογειακά. Η ιστορία της, που τοποθετείται τη μέρα του Πάσχα, συνδέει με τρόπο συγκινητικό τα θέματα του έρωτα, του θανάτου και της αναγέννησης, στο φόντο μιας (στερεο)τυπικά μεσογειακής ζωής. Περισσότερο από ιταλική, η όπερα αυτή του Μασκάνι θεματοποιεί τα κοινά χαρακτηριστικά της ζωής των μεσογειακών λαών. Αν εξαιρέσει κανείς τις ευθείες αναφορές στο καθολικό δόγμα, η ιστορία αυτή θα μπορούσε να συμβεί σε οποιοδήποτε μέρος της Μεσογείου. Είναι το τοπίο και η μεσογειακή κοινωνική ζωή που υπερισχύουν των εθνικών χαρακτηριστικών.

Με την ελπίδα μιας ανανεωμένης πρόσληψης από τον Έλληνα θεατή ενός έργου τόσο γνωστού, τοποθετήσαμε την υπόθεσή του στο περιβάλλον ενός απομακρυσμένου ελληνικού νησιού, στη σύγχρονη εποχή. Εκεί, μια ομάδα επισκεπτών, που γιορτάζουν το Πάσχα, τυχαίνει να γίνουν μάρτυρες ενός εγκλήματος τιμής κάποιων ντόπιων, που μοιάζουν να ζουν σε μια άλλη εποχή. Στόχος της δραματουργικής αυτής μετατόπισης δεν είναι η ενίσχυση της αληθοφάνειας, αλλά η επαναπλαισίωση του πιο ισχυρού συστατικού της επιτυχίας της συγκεκριμένης όπερας, που πρέπει, πιστεύω, να αναζητηθεί στη μουσικοθεατρική αποτύπωση των παθών των ηρώων. Παρόλη τη ρεαλιστική και χωροχρονικά συγκεκριμένη επαναπλαισίωση, η παράσταση φιλοδοξεί, μέσα από την εκτεταμένη χρήση της εικαστικής γλώσσας του βίντεο, να προσδώσει και μια θεμελιωδώς αντι-ρεαλιστική διάσταση στην ανάγνωση του έργου αυτού, που ταυτίστηκε –ίσως λανθασμένα– με την αναζήτηση του ρεαλισμού στην όπερα.»

Η παράσταση έχει διπλή διανομή:

Σαντούτσα: Τζούλια Σουγλάκου (25, 27/4) – Μαρία Κατσούρα (26, 28/4)

Τουρίντου: Δημήτρης Πακσόγλου (25, 27/4) – Φίλιππος Μοδινός (26, 28/4)

Λουτσία: Μαρία Βλαχοπούλου (25, 27/4) – Ζωή Απειρανθίτου (26, 28/4)

Άλφιο: Κύρος Πατσαλίδης

Λόλα: Γεωργία Ηλιοπούλου (25, 27/4) – Μαρισία Παπαλεξίου (26, 28/4)

Συμμετέχουν η Ορχήστρα και η Χορωδία της ΕΛΣ

Πέθανε ο Λάζαρος Ευφραίμογλου ο ιδρυτής του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού

Υπήρξε ένας επιχειρηματίας που αφιέρωσε την τεράστια περιουσία του και τον προσωπικό του κόπο για να φτιάξει ένα Ιδρυμα διαφορετικό από τα άλλα στην Αθήνα: Το Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Ο Λάζαρος Ευφραίμογλου έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω ήδη μια τεράστια κληρονομία στην πόλη.

Δεκάδες χιλιάδες παιδιά έχουν επισκεφθεί το Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, κορυφαίες παραστάσεις έχουν δοθεί εκεί, σημαντικότατες συζητήσεις και εκδηλώσεις έγιναν εκεί. Τίποτα δεν θα υπήρχε αν δεν ήταν ψυχή του Ιδρύματος Λάζαρος Ευφραίμογλου, ο οποίος πέθανε χθες ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς. Ο Επιχειρηματίας και ευεργέτης γεννήθηκε το 1932 στην Aθήνα από γονείς πρόσφυγες από την Σπάρτη της Πισιδίας της Mικράς Aσίας. Παντρεύτηκε το 1961, την Oυρανία Aνδρ. Kλη και το 1965 απέκτησαν ένα γιο, τον Δημήτρη. Ακολουθεί το βιογραφικό του
ΛΑΖΑΡΟΣ ΕΦΡΑΙΜΟΓΛΟΥ

Γεννήθηκε το 1932 στην Aθήνα από γονείς πρόσφυγες από τη Σπάρτη Πισιδίας της Mικράς Aσίας. Παντρεύτηκε το 1961 την Oυρανία Aνδρ. Kλη και το 1965 απέκτησαν ένα γιο, τον Δημήτρη.

ΣΠΟΥΔΕΣ
Γυμνασιακές σπουδές στο Kολλέγιο Aθηνών. Πτυχιούχος (μετά Tιμών) του Πανεπιστημίου Leeds (Μεγάλη Βρετανία) στα Oικονομικά και Kλωστοϋφαντουργικά.

  ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Tο 1993 ίδρυσε, μαζί με την οικογένειά του, το Ίδρυμα Mείζονος Eλληνισμού (ΙΜΕ). Πρόκειται για έναν κοινωφελή, μη κερδοσκοπικό οργανισμό, που στόχο έχει τη διάσωση και παρουσίαση, μέσω των νέων τεχνολογιών, της ιστορίας και του πολιτισμού του Eλληνισμού, εκτός και εντός Eλλάδας. Το Ίδρυμα έχει δημιουργήσει ένα Πολιτιστικό Kέντρο, τον «Ελληνικό Κόσμο», στο οποίο υπάρχουν μουσειακοί χώροι όπου παρουσιάζεται η ιστορία του Eλληνισμού στο χρόνο, στο χώρο και σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής.

EΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

• Eπιχειρηματική δραστηριότητα σε κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις, αστικές κατασκευές, στον τραπεζικό τομέα και σε εταιρείες διαχείρισης χαρτοφυλακίου.
• Iδρυτής και τέως Πρόεδρος της «Eπενδύσεις Eργασίας A.E.», τέως Tεχνικός Διευθύνων Σύμβουλος της «Eριουργία 3A A.E.».
• Eκ των ιδρυτών (Μάρτιος 1975) και τέως Aντιπρόεδρος της Tράπεζας «Eργασίας A.E.». Στη συνέχεια Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Tράπεζας «EFG Eurobank Ergasias S.A.» έως τον Ιούνιο του 2010.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΖΩΗ

• Πρόεδρος του «Συνδέσμου Eπιστημόνων Kλωστοϋφαντουργών» από το 1961 έως το 1964.
• Tο 1963 εξελέγη στο Δ.Σ. του «Eμπορικού και Bιομηχανικού Eπιμελητηρίου Aθηνών», το 1974 εξελέγη Γενικός Γραμματεύς, το 1977 Aντιπρόεδρος, το 1978 Πρόεδρος. Επανεκλεγόταν από το 1983 έως το 1988.
• Iδρυτής και Πρόεδρος της «Kεντρικής Ένωσης Eπιμελητηρίων Eλλάδος» το 1981. Επανεξελέγη το 1983 και  το 1985, έως το 1988.
• Aντιπρόεδρος της «Ένωσης Eυρωπαϊκών Eπιμελητηρίων» το 1985. Επανεξελέγη το 1986 και το 1987.
• Hγήθηκε άνω των 35 Oικονομικών και Eμπορικών Aποστολών στην Eυρώπη, Bόρεια και Nότια Aμερική, Aσία και Aφρική.
• Διατέλεσε Mέλος της «Eπιτροπής Kεφαλαιαγοράς, της Eπιτροπής Eξαλείψεως Aντικινήτρων» και άλλων γνωμοδοτικών επιτροπών, από το 1976 έως το 1981.
• Eξελέγη Bουλευτής A’ Aθηνών στο «Eλληνικό Kοινοβούλιο» το Nοέμβριο του 1989, επανεξελέγη τον Aπρίλιο του 1990.Mετά τη διάλυση της Bουλής τον Σεπτέμβριο του 1993 απεχώρησε οριστικώς από την Kοινοβουλευτική δραστηριότητα.
• Mέλος των Kοινοβουλευτικών Eπιτροπών Oικονομικών και Παραγωγής-Eμπορίου.
• Πρόεδρος της Eλληνοβρετανικής Kοινοβουλευτικής Oμάδας.
• Aντιπρόεδρος του Kοινοβουλίου του «Συμβουλίου της Eυρώπης», Aρχηγός της Eλληνικής Aντιπροσωπείας & Mέλος των Eπιτροπών Oικονομικών και Περιβάλλοντος-Περιφερειακής Aνάπτυξης-Tοπικής Aυτοδιοίκησης.
• Eκπρόσωπος της Eλλάδας στην «Eπιτροπή Δράσης για την Eυρωπαϊκή Ένωση» που εδρεύει στο Παρίσι.
• Με νομοθετική ρύθμιση, εξελέγη στα τέλη του 2005 μέλος της Επιτροπής Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.

TΙΤΛΟΙ

• Eπίτιμο Mέλος του «Συμβουλίου της Eυρώπης».
• Mέλος της  «Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών» της Αυστρίας.
• Αντεπιστέλλον μέλος της «Ρουμανικής Ακαδημίας» στον τομέα των Οικονομικών Επιστημών.
• Eπίτιμος Πρόεδρος της «Kεντρικής Ένωσης Eπιμελητηρίων».
• Eπίτιμος Πρόεδρος του «Eμπορικού και Bιομηχανικού Eπιμελητηρίου Aθηνών».
• Eπίτιμος Πρόεδρος του «Eλληνοϊσραηλινού Eπιμελητηρίου Eμπορίου & Tεχνολογίας».

 ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

• Βραβείο «Τιμής Ένεκεν» από την Ένωση Σμυρναίων Νίκαιας-Πειραιώς, για την πολιτιστική προσφορά του, 2013.
• Τιμητική πλακέτα από το Φιλανθρωπικό Σωματείο Κοινωνικής Μέριμνας Μοσχάτου «Ακαδημία Αγάπης», σε αναγνώριση του έργου και της προσφοράς του προς το κοινωνικό σύνολο, 2011.
• Τιμητική διάκριση XENIA, 2008.
• Τιμητική διάκριση από τη Ρουμανική Ακαδημία με το Ακαδημαϊκό Δίπλωμα Αρετής, ως αναγνώριση για τη συμβολή του στην ανάδειξη της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς μέσω της χρήσης των νέων τεχνολογιών, 2008.
• Βραβείο «ΣΟΦΙΗΣ» από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών «εις ένδειξη  Μέγιστης Τιμής στο Ίδρυμα  Μείζονος Ελληνισμού», 2008.
• Βραβείο «Τιμής Ένεκεν» από το Σύλλογο Φίλων Πόρτο Χελίου, για την προσφορά του στην πατρίδα, 2008.
• Βράβευση από την Ένωση Σπάρτης Μικράς Ασίας για την προσφορά του στον ελληνικό πολιτισμό, 2008.
• Βραβείο ΠΟΣΕΙΔΩΝ από την Ελληνική Ομοσπονδία Σωματείων Φίλων των Μουσείων (ΕΟΣΦΙΜ) για τη διεθνώς αναγνωρισμένη δράση και συνεισφορά του στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού μέσω των σύγχρονων τεχνολογιών, 2008.
• Τιμητική διάκριση από την Εταιρεία Πολιτισμού-Επιστημών και Κοινωνικής Παρέμβασης, για τη σημαντική προσφορά του στην ανάδειξη και προβολή του Ελληνισμού, 2008.
• Τιμητική διάκριση από τον οργανισμό HAPCO (Hellenic Association of Professional Congress Organisers), για το έργο του και την πολύχρονη προσφορά του στην προβολή και διάδοση του ελληνικού πολιτισμού, 2008.
• Βράβευση από το Ροταριανό Σύλλογο Κηφισιάς, για το πολυετές κοινωνικό έργο του και για την πολύχρονη προσφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας, 2007.
• Βραβείο Κοινωνικής Προσφοράς από τη Λέσχη Επιχειρηματικότητας, στο πλαίσιο των Βραβείων «Κούρος 2007», για το τεράστιο έργο που επιτελεί και για την πολυετή προσφορά του στο κοινωνικό γίγνεσθαι, 2007.
• Βραβείο"AHI Hellenic Heritage Public Service" από το "American Hellenic Institute", 2007.
• Βράβευση από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Tρικολώνων, για το κοινωνικό και πολιτιστικό του έργο και ανακήρυξή του σε «Mεγάλο Eυεργέτη», 2003.
• «Mετάλλιο Tιμής και Eυποιίας» της Πόλεως των Aθηνών, Δήμος Aθηναίων, 2001.
• Τιμητική Διάκριση από το Σύλλογο Αποφοίτων «Αμερικανικού Κολεγίου Ελλάδος», 2001.
• Xρυσό Μετάλλιο «Ροταριανού Ομίλου Πειραιώς», 2001.
• Μετάλλιο «Διεθνούς Κέντρου Κώστας Κυριαζής», 2001.
• Mετάλλιο Tιμής και Eυποιίας του Δήμου Φιλοθέης, 2001.
• Bραβείο «Eπιχείρηση και Παράδοση 2001» από το «Eμπορικό & Bιομηχανικό Eπιμελητήριο Aθηνών», τιμώντας την οικογένεια Eφραίμογλου για την επιχειρηματική της παρουσία επί τέσσερις γενιές (παρά την Καταστροφή και την προσφυγιά του 1922 και τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους).
• «Aργυρό Mετάλλιο της Tάξης των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών», «Aκαδημία Aθηνών», 2000.
• Παράσημο «Tαξιάρχου του Tάγματος Φοίνικος », 1999.
• Mετάλλιο «Eστίας Nέας Iωνίας», 1999.
• Eιδικό Bραβείο Mediterranean ECS, Eκπαιδευτικός Όμιλος Ξυνή, 1998.
• Tιμητικό Δίπλωμα «Ένωσης Σμυρναίων», 1998.
• Tιμητικό Δίπλωμα «Πολιτιστικής Ένωσης Eλληνίδων», 1997.
• Mετάλλιο «Ένωσης Σπάρτης Mικράς Aσίας», 1989 και 1995.
• Mετάλλιο «Συμβουλίου της Eυρώπης», 1994.
• Mετάλλιο Πόλης της Iερουσαλήμ, 1993.
• Mετάλλιο «Eμπορικού και Bιομηχανικού Eπιμελητηρίου Aθηνών», 1988.
• Mετάλλιο «Kεντρικής Ένωσης Eπιμελητηρίων», 1987.
• Mετάλλιο «Eλληνικής Eταιρείας Διοίκησης Eπιχειρήσεων», 1987.

ΑΛΛΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

• Aντεπιστέλλον μέλος του «Διεθνούς Kλωστοϋφαντουργικού Iνστιτούτου».
• Iδρυτικό μέλος δύο Oρφανοτροφείων στην Aθήνα, ένα για κορίτσια και ένα για αγόρια.
• Xρηματοδότησε την πλήρη συντήρηση βυζαντινού μοναστηριού (κτήριο και αγιογραφίες) στη Στεμνίτσα Πελοποννήσου.
• Iδρυτικό μέλος της «Eταιρείας Προγραμματισμού και Aνάπτυξης της Eκκλησιαστικής Περιουσίας».
• Tέως μέλος του Δ.Σ. του «Kέντρου Mικρασιατικών Σπουδών».
• Tέως μέλος του Δ.Σ. του «Nοσοκομείου K.A.T.».
• Tέως μέλος του Δ.Σ. του «Eμπειρίκειου Iδρύματος».
• Iδρυτής και Πρόεδρος του «Iδρύματος Mείζονος Eλληνισμού» (1993).
• Iσόβιος εταίρος της «Aρχαιολογικής Eταιρείας» και τέως Tαμίας του Διοικητικού Συμβουλίου.
• Τέως μέλος και Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του «Iδρύματος Θρακικής Tέχνης και Παράδοσης».
• Μέλος του Δ.Σ. του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος από το 2006.

Spiegel: Οι Ελληνες δεν είναι φτωχοί, λένε ψέματα

Τα βέλη του εναντίον της Ελλάδας στρέφει για άλλη μια φορά το Der Spiegel. Το γερμανικό περιοδικό κυκλοφορεί με τίτλο «Το ψέμα της φτώχειας. Πώς οι ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκονται σε κρίση καμουφλάρουν τον πλούτο τους» και κάνει επίθεση τόσο στους Ελληνες όσο και στους Κύπριους. Χαρακτηριστικό είναι το εξώφυλλο που απεικονίζει έναν Ελληνα -κάτω από την ομπρέλα της Ευρωπαϊκής Ενωσης- να μεταφέρει χρήματα σε σακιά πάνω σε έναν γάιδαρο.

Το δημοσίευμα του Der Spiegel βασίζεται σε μια έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τα στοιχεία της οποίας παρουσιάζουν τα γερμανικά νοικοκυριά φτωχότερα από αυτά των Ελλήνων και των Κυπρίων, που οι πρώτοι καλούνται να «σώσουν».

Το θέμα αυτό πουλάει πολύ στη Γερμανία, της οποίας οι κάτοικοι εκνευρίζονται όταν βλέπουν πως οι λαοί που πλήττονται από την κρίση είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από εκείνους. Τα στοιχεία που παρουσιάζει το περιοδικό έρχονται ως συνέχεια έρευνας της Unicef που έδειχνε ότι τα παιδιά στην Ελλάδα είναι πιο ευτυχισμένα από εκείνα στη Γερμανία. Δεν ήθελαν και πολύ, λοιπόν, οι Γερμανοί για να... κιτρινίσουν την υπόθεση.

Ελληνες και Κύπριοι κρύβουν τον πλούτο τους

Πώς έχει προκύψει το συμπέρασμα ότι Ελληνες και Κύπριοι κρύβουν τον πλούτο τους; Η ΕΚΤ στο πλαίσιο μελέτης κατέθεσε ερωτηματολόγια για τον πλούτο των κατοίκων σε 15 κεντρικές τράπεζες χωρών - μελών της Ευρωζώνης. Στην έρευνα πήραν μέρος 62.000 νοικοκυριά και τα στοιχεία αφορούν την περίοδο 2007 - 2011.

Το πόρισμα δείχνει ότι η Κύπρος είναι η δεύτερη πλουσιότερη χώρα της Ευρωζώνης με μέση περιουσία πολιτών 266.900 ευρώ. Πιο πλούσιοι σύμφωνα με την ΕΚΤ είναι μόνο οι κάτοικοι του Λουξεμβούργου με 397.800 μέση περιουσία, ενώ στην τρίτη θέση ήταν η Μάλτα με 215.900 ευρώ.

Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσό ήταν 101.900 ευρώ, σχεδόν διπλάσιο από τη μέση περιουσία των Γερμανών που φέρεται να είναι 51.000 ευρώ.

Από εκεί... πιάστηκαν οι δημοσιογράφοι του Spiegel και έστησαν το θέμα, στο οποίο αναρωτιούνται: «Υπάρχει πράγματι κρυμμένος πλούτος σε ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκονται σε κρίση;» και «Θα μπορούσαν άραγε τα ίδια τα κράτη ''σκλάβοι'' να βοηθήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό;».

Το δημοσίευμα διαπιστώνει ότι η γνώση από τη μελέτη αυτή έρχεται μέσα από το γεγονός ότι οι πλούσιες χώρες του ευρώ δεν είναι και τόσο πλούσιες όσο νομίζαμε. Με αυτόν τον τρόπο πλασάρεται το νέο δόγμα της Γερμανίδας καγκελαρίου που θα καλεί το Νότο να πληρώσει για τους φτωχούς Γερμανούς.

Μέρκελ, αγχόνη, κ.λπ. φαντασιώσεις

Στην ηλεκτρονική του έκδοση δε, το περιοδικό φιλοξενεί μία φωτογραφία της Ανγκελα Μέρκελ έξω από την ελληνική Βουλή, κρεμασμένη σε μία αγχόνη. Ο τίτλος είναι «Φτωχή Γερμανία!» και η λεζάντα: «Πώς ακριβώς θα επιτευχθεί μία ευρω - διάσωση, πώς μπορούμε να μιλάμε για ευρω - διάσωση όταν οι χώρες που χρωστούν είναι πλουσιότερες από τη χώρα των δανειστών τους;».

Αξίζει να αναφέρουμε πως στη μελέτη της ΕΚΤ επισημαίνεται ότι οι σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης μπορούν να αποδοθούν στις αξίες των ακινήτων και στα ποσοστά ιδιοκτησίας τους. Η μελέτη δημοσιεύτηκε σε αρκετά μέσα ενημέρωσης της Ευρώπης με το ενδιαφέρον να εστιάζεται στο συμπέρασμα ότι κράτη του ευρωπαϊκού νότου, όπως η Κύπρος, η Ισπανία και η Ιταλία, εμφανίζονται να διαθέτουν πλουσιότερα νοικοκυριά από τη Γερμανία.

Ο αντίλογος στο πόρισμα της μελέτης της ΕΚΤ, σύμφωνα με οικονομολόγους είναι πως δεν έχουν ληφθεί υπόψιν αρκετοί κρίσιμοι παράγοντες - που εν πολλοίς καθορίζουν το πόσο πλούσιο θεωρείται ένα νοικοκυριό.

Τα διεθνή ΜΜΕ διασύρουν την Ελλάδα για τις ματωμένες φράουλες

Τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία στον κόσμο αφιερώνουν εκτενή ρεπορτάζ στην επίθεση και τον τραυματισμό των 28 αλλοδαπών εργατών στη Βουπρασία από επιστάτες καλλιεργειών φράουλας.

Το Associated Press, το CNN, το BBC, το Al Jazeera και όλα σχεδόν τα διεθνή μέσα διασύρουν την Ηλεία του Ολυμπισμού περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

To BBC κάνει λόγο για συνθήκες σκλαβιάς στις καλλιέργειες φράουλας και αναφέρει πως οι μετανάστες πληρώνονται με μισθούς πολύ κατώτερους από αυτούς των ντόπιων εργατών. Στον αντίποδα, σύμφωνα με το δημοσίευμα είναι αναγκασμένοι να ζουν σε «παράγκες» και να πληρώνουν σχεδόν το μισό τους εισόδημα για ενοίκιο. Παραθέτει μάλιστα μαρτυρίες αλλοδαπών εργατών που υποστηρίζουν πως ενώ ήρθαν στην Ελλάδα για να στείλουν χρήματα στις οικογένειές τους, πλέον φαντάζει αδύνατο να επιβιώσουν.

Στους ίδιους τόνους κινείται και το δημοσίευμα του Fox News, που κάνει λόγο για 20 εργάτες από το Μπαγκλαντές που πυροβολήθηκαν επειδή ζήτησαν τα δεδουλευμένα έξι μηνών.

Σύμφωνα με το Al Jazeera, ο υπεύθυνος των καλλιεργειών άρχισε να πυροβολεί όταν οι περίπου 200 εργάτες απαίτησαν τα χρήματα που τους όφειλε και «κινήθηκαν απειλητικά» προς το μέρος του.

Φαρ Ουέστ η Νέα Μανωλάδα

Σκηνές άγριας Δύσης εκτυλίχθηκαν στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας όταν μετανάστες από το Μπαγκλαντές και Πακιστάν που εργάζονταν σε θερμοκήπια φράουλας ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους. Τότε αντί για να εισπράξουν τα χρήματά τους, οι επιστάτες των θερμοκηπίων έβγαλαν καραμπίνες και πυροβόλησαν εναντίον των εργατών σκορπώντας τον τρόμο. Από τα σκάγια των τριών επιστατών τραυματίστηκαν 28 άτομα, τα οποία μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. Μάλιστα οκτώ από τους μετανάστες νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση.

Στα φραουλοχώραφα της Βουπρασίας

Η συμπλοκή σημειώθηκε στα φραουλοχώραφα της Βουπρασίας, στη Νέα Μανωλάδα μετά από συμπλοκή σε καλλιέργειες φράουλας δίπλα στην Εθνική Οδό Πατρών - Πύργου στο τμήμα ανάμεσα στη Βάρδα και τη Νέα Μανωλάδα στις έξι το απόγευμα της Τετάρτης.

Αρχικά οι τρεις δράστες πυροβόλησαν πρώτα στον αέρα για εκφοβισμό. Στη συνέχεια όμως πυροβόλησαν αδιακρίτως προς την ομάδα των εργατών με αποτέλεσμα να γεμίσουν τα χωράφια με αιμόφυρτους άντρες, ενώ οι δράστες τράπηκαν σε φυγή και ακόμα αναζητούνται.

Χρωστούσαν 150.000 ευρώ οι ιδιοκτήτες

Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Κέντρο Υγείας Βάρδας και στη συνέχεια ξεκίνησαν οι διακομιδές στο νοσοκομείο Πύργου και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου.

Μάλιστα σύμφωνα με τους τραυματίες το συνολικό ποσό που τους χρωστούσαν οι ιδιοκτήτες των καλλιεργειών ξεπερνούσε τις 150.000 ευρώ.

Σφοδρή αντίδραση από τα κόμματα

Την αντίδραση των κομμάτων της αριστεράς προκάλεσε το περιστατικό βίας στη Μανωλάδα με τους επιστάτες καλλιεργειών να πυροβολούν κατά μεταναστών εργατών που ζητούσαν τα δεδουλευμένα τους. ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και ΚΚΕ με ανακοινώσεις καταδίκασαν το περιστατικό. Συγκεκριμένα η Κουμουνδούρου στην ανακοίνωση της κάνει λόγο για εγκληματική, ρατσιστική πράξη.

«Οι πυροβολισμοί που δέχθηκαν εργαζόμενοι μετανάστες στη Μανωλάδα, που διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους, είναι μια εγκληματική, ρατσιστική πράξη. Είναι η πολλοστή φορά που παρόμοια γεγονότα λαμβάνουν χώρα στην περιοχή της Μανωλάδας εις βάρος μεταναστών εργαζομένων, που εκτός από την ακραία εκμετάλλευση, υφίστανται και τη βία» σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζοντας πως «είναι άμεσο και επιτακτικό να αποδοθεί δικαιοσύνη».

ΔΗΜΑΡ: Εγκληματική πράξη, να παρέμβει η δικαιοσύνη

Και η ΔΗΜΑΡ χαρακτήρισε εγκληματική πράξη τα χθεσινά γεγονότα. «Η επίθεση εναντίον των εργαζομένων μεταναστών στη Μανωλάδα, οι οποίοι διεκδίκησαν την καταβολή δεδουλευμένων για την εργασία τους, είναι εγκληματική πράξη για την οποία η δικαιοσύνη άμεσα και χωρίς καθυστέρηση πρέπει να επιληφθεί. Αποτελεί ύβρι για τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του αυτό που συνέβη. Η απόκρουση της βίας και του ρατσισμού είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας».

ΚΚΕ: Η κυβέρνηση έχει βαρύτατες ευθύνες

Ανακοίνωση εξέδωσε και το ΚΚΕ, με την οποία καταδικάζει τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκαν μετανάστες, εργάτες γης, από μεγαλοϊδιοκτήτες γης και επιστάτες, στη Μανωλάδα Ηλείας.

«Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα τέτοιο γεγονός συμβαίνει στη συγκεκριμένη περιοχή. Η κυβέρνηση και οι αρχές της περιοχής έχουν βαρύτατες ευθύνες για το σύγχρονο δουλεμπόριο και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των μεταναστών εργατών που οδηγεί σε φαινόμενα όπως η σημερινή εγκληματική επίθεση σε βάρος τους.

Το συγκεκριμένο γεγονός, όπου μεγαλοαφεντικά με τους μπράβους τους επιτίθενται σε εργάτες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, παραπέμπει σε άλλες εποχές και επιβεβαιώνει ότι η βαρβαρότητα είναι συνώνυμο του σημερινού συστήματος, του καπιταλισμού. Έλληνες και ξένοι εργάτες, ενωμένοι σαν μια γροθιά, πρέπει να αντιπαλέψουν αυτή τη βαρβαρότητα και το σύστημα που τη γεννά».

Εγκαίνια της έκθεσης για τους Ελληνες Εβραίους στην Εθνική Αντίσταση

Ούτε μία φορά δεν ανέφερε το όνομα της Χρυσής Αυγής, (και καλά έκανε) ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης στην ομιλία του την Τρίτη κατά τα εγκαίνια της έκθεσης «Συναγωνιστής: Ελληνες Εβραίοι στην Εθνική Αντίσταση» στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος στο Σύνταγμα. Κι αυτό παρά το γεγονός πως ήταν φανερή η πρόθεσή του να δώσει έμφαση με ζωηρό τρόπο στο μέτωπο που πρέπει να συγκροτηθεί κατά του ναζισμού, της μισαλλοδοξίας και του αντισημιτισμού. 

«Η άρση των προκαταλήψεων είναι ζήτημα της πάλης ιδεών μέσα στην κοινωνία, μια πάλη την οποία πρέπει να διεξάγουμε σταθερά και με συνέπεια, καθημερινά και σε κάθε επίπεδο όλοι μαζί, ως μια νέα αντίσταση απέναντι σε φαινόμενα ρατσισμού και αντισημιτισμού, απέναντι στον επιθετικό λόγο ναζιστικών μορφωμάτων, για να μη ζήσουμε ποτέ ξανά διώξεις, εκτοπίσεις, ξεριζωμό», τόνισε ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος συνοδευόταν από τον εκπρόσωπο Τύπου της ΔΗΜΑΡ, Ανδρέα Παπαδόπουλο, σε μια λαμπρή εκδήλωση που χαιρέτισε επίσης ο πρεσβευτής της Γερμανίας στη χώρα μας, Βόλφγκαντ Ντολτ και ο Μάκης Μάτσας, πρόεδρος του Εβραϊκού Μουσείου της Αθήνας.

Το «παρών» επίσης έδωσαν πολλά μέλη της Εβραϊκής Κοινότητας στην Αθήνα, ο Γιώργος Ρωμαίος αλλά και ο τελευταίος επιζών εβραίος αντιστασιακός, ο Μωΰς Γιουσουρούμ, 93 ετών σήμερα.

Η έκθεση που περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό υλικό, τρισδιάστατα αντικείμενα και καταγεγραμμένες μαρτυρίες εβραίων αντιστασιακών –την επιμέλεια της έρευνας και την καταγραφή είχε ο νεαρός ιστορικός Ιάσονας Χανδρινός - είναι το αποτέλεσμα μιας ενδελοεχούς έρευνας που διήρκεσε παραπάνω από πέντε χρόνια ενώ ο γερμανός πρεσβευτής υπέγραψε με τον κ. Μάτσα ένα Σύμφωνο Συνεργασίας της γερμανικής Πρεσβείας και του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών με το Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος.

«Στήνετε, κύριοι, ένα μνημείο στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Είναι σημαντικό για εμάς να κρατάμε άσβεστη την μνήμη για εγκλήματα που διαπράχθηκαν εξ ονόματι της Γερμανίας», τόνισε ο Βόγκαντ Ντολτ.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ ΕΔΩ

Εκθεση με ντοκουμέντα για τους «Ελληνες Εβραίους στην Εθνική Αντίσταση»

Ιστορίες ανδρών και γυναικών από εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδας οι οποίοι πήραν τα όπλα στις μέρες της Κατοχής, αφηγούνται τα εκθέματα της έκθεσης «Συναγωνιστής: Ελληνες Εβραίοι στην Εθνική Αντίσταση» που φιλοξενείται στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος από τις 16 Απριλίου.

Η έρευνα του ΕΜΕ η οποία διήρκεσε πέντε χρόνια, οδήγησε στη συγκέντρωση 24 προσωπικών ιστοριών ανθρώπων της εποχής εκείνης. Νέοι οι περισσότεροι, ξεσπιτωμένοι από τον διωγμό, συχνά μόνοι και ορφανεμένοι, υπηρέτησαν τον ένοπλο αγώνα με θάρρος.

«Η μνημόνευση και απόδοση τιμής στους εβραίους αγωνιστές είναι το κύριο μέλημα. Με την έκθεση αυτή το ΕΜΕ τιμά στο πρόσωπό τους όλους τους Έλληνες που πολέμησαν τον κατακτητή, με το όραμα της ελευθερίας και ενός καλύτερου κόσμου» σημειώνουν οι διοργανωτές της έκθεσης που πραγματοποιείται στo πλαίσιo προγραμματικής συμφωνίας συνεργασίας με την πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα.

Την πρώτη φορά που το ΕΜΕ ασχολήθηκε με το θέμα των Ελληνοεβραίων μαχητών της Αντίστασης, για την περιοδεύουσα έκθεσή του «Το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων, 1941 – 1944» (2001), ακούστηκε μέσα στον χώρο του μουσείου το παράπονο των ξεχασμένων πολεμιστών του βουνού, που ένιωθαν ότι η πατρίδα δεν τους τίμησε όπως έπρεπε και ότι δεν υπήρχε μουσείο αφιερωμένο στην Αντίσταση στην Ελλάδα.

«Τότε τέθηκαν τα ψήγματα μιας βαθιάς υποχρέωσης και ειλικρινούς επιθυμίας να τιμηθούν αυτοί που πολέμησαν και ακύρωσαν την πεποίθηση ότι οι Εβραίοι υπέκυψαν στο Ολοκαύτωμα σαν "πρόβατα επί σφαγή"» σχολιάζουν οι διοργανωτές.

Παρουσιάζονται λοιπόν για πρώτη φορά στο κοινό πλήθος φωτογραφιών, έγγραφα, επιστολές, προκηρύξεις, αντιστασιακές εφημερίδες, αυθεντικά αντικείμενα, οπλισμός και άλλο σχετικό υλικό.

Την έκθεση συνοδεύει δίγλωσσος κατάλογος κι εκπαιδευτικά προγράμματα ενώ ο σκηνοθέτης Ντάβιντ Γαβριηλίδης δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ που θα προβάλλεται στον χώρο.

* Εκθεση «Συναγωνιστής: Έλληνες Εβραίοι στην Εθνική Αντίσταση» στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος (Νίκης 39, τηλ. 210-3225.582) από 16 Απριλίου 2013 έως 25 Απριλίου 2014 (καθημερινά: 09.00 - 14.30, Κυριακή 10.00 -14.00, το Σάββατο το μουσείο είναι κλειστό).

Θέατρα παγίδες

Φωτό αρχείου

Γράφει η Κέζα Λώρη στο ΒΗΜΑ

Σε ρεσιτάλ απερισκεψίας έχουν επιδοθεί οι θεατρόφιλοι με αφορμή τους  ελέγχους που έγιναν για την ασφάλεια των χώρων που φιλοξενούν πολιτιστικές  εκδηλώσεις. Η επιπολαιότητα συμπυκνώνεται σε σχόλια του τύπου «όταν μπαίνω σε ναό της τέχνης νιώθω ασφαλής κι ας μην υπάρχει έξοδος κινδύνου».

Να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε να προβεί σε ελέγχους και να διαπιστώσει αν τηρείται η νομιμότητα. Κι επειδή η πρόληψη δεν είναι το φόρτε αυτής της χώρας, οι αντιδράσεις ξεκίνησαν με αυτοματισμό. Ο νόμος, λένε οι αντιδρώντες, είναι του Μεταξά και μεταξύ άλλων ορίζει την τοποθέτηση πτυελοδοχείου. Κι επειδή ο νόμος είναι παρωχημένος, φτάνουν στο άλλο άκρο: όχι μόνο να ανέχονται αλλά να επικροτούν τη λειτουργία χώρων που δεν παρέχουν καμία ασφάλεια, δηλαδή θέτουν σε κίνδυνο ζωές.

Αναλωνόμαστε στις λεπτομέρειες, δηλαδή αν οι έλεγχοι αφορούν χώρους με πάνω ή με κάτω από 200 θέσεις, αν είναι κανονικά θέατρα ή πολιτιστικά κέντρα, αν οι καταγγελίες έγιναν από πολίτες ή από συνδικαλιστές τεχνικούς. Η ουσία δεν συζητείται. Η ουσία μπορεί να συζητηθεί ξεκινώντας από ένα βασικό ερώτημα: τι θα γίνει αν από κακοτυχία πάρει φωτιά μια αίθουσα τη λάθος στιγμή; Ας φανταστούμε τη σκηνή. Να προσπαθούν να βγουν από ένα πορτάκι ή να κατέβουν μια σκαλίτσα κάπου 80 άτομα. Να προσπαθούν οι εγκλωβισμένοι να ανοίξουν μια πόρτα που ανοίγει προς τα μέσα. Να χρησιμοποιούν πυροσβεστήρες που έχουν μπαγιατέψει.

Να μην ξεχάσουμε ως παράμετρο στο βασικό ερώτημα ότι  η πλειονότητα των θεατών αγνοεί τους κανόνες εκκένωσης ενός κτηρίου. Αυτά δεν τα μαθαίνουν οι Ελληνες ούτε στο σχολείο ούτε από την κρατική τηλεόραση. Μπορεί λοιπόν κάποιος να απαντήσει με σιγουριά ότι σε περίπτωση ατυχήματος όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα καούν ζωντανοί; Μπορεί κάποιος να υπερασπιστεί μια ανθρωποθυσία στον βωμό της τέχνης, στην περίπτωση που πάθουν ασφυξία κανά δυο τρεις;

Οι έλεγχοι συνετέλεσαν σε κάτι μαγικό από πολιτικής άποψης: όλοι στοχοποίησαν τον Γ. Καμίνη. Τα κόμματα ομονοούν και δηλώνουν ότι όλα τούτα τα κάνει ο δήμαρχος από τυπολατρία. Κανείς δεν επεκτείνει την ιδέα των ελέγχων. Κανείς δεν λέει ότι πρέπει όλοι οι χώροι συναθροίσεων να παρέχουν ασφάλεια στους πολίτες. Τα νυχτερινά κλαμπ, τα γήπεδα, τα πολυκαταστήματα, τα υπουργεία, τα νοσοκομεία.

Αυτοί είναι οι πολιτικοί μας. Προτιμούν να παριστάνουν τους καλούς ασχολούμενοι με την επιφάνεια των πραγμάτων. Να μην κλείσουν, λένε, φορείς πολιτισμού που σε περίοδο κρίσης μπλα μπλα μπλα. Η εμβάθυνση απαιτεί ρήξη, απαιτεί χρήμα, απαιτεί χρόνο για να συνταχθεί νέος νόμος και χρόνο για να εφαρμοστούν οι διατάξεις. Στην περίπτωση ατυχήματος θα εκδώσουν πολύ συγκινητικές ανακοινώσεις.

BBC:«Πεινάς; Φάε τον Πασόκο της γειτονιάς» - Εκτενές αφιέρωμα στο ΠΑΣΟΚ

Φιλοξενώντας ένα σύνθημα σε τοίχο της Αθήνας που αναφέρει χαρακτηριστικά «Πεινάς; Φάε τον Πασόκο της γειτονίας!»,το BBC «σκιαγραφεί» το προφίλ του ΠΑΣΟΚ.

Όπως τονίζεται στο δημοσίευμα, για ένα κόμμα που παλεύει για την επιβίωση, η απόφαση να διεξάγει το συνέδριο σε ένα μεγάλο στάδιο ήταν πιθανότατα κακή. «Μερικές χιλιάδες υποστηρικτές συγκεντρώθηκαν, αλλά και οι δεκάδες χιλιάδες των κενών θέσεων ‘μίλησαν’ για ένα κόμμα που πλησιάζει στη λήθη».

Ο ανταποκριτής του BBC αναφέρεται στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ σημειώνοντας ότι κυριάρχησε για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες. «Το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε ένα κράτος πρόνοιας, μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή χώρα», τονίζεται. «Αλλά σήμερα μαραζώνει έχοντας μόλις 6% στις δημοσκοπήσεις…».

Δε λείπει μάλιστα και η αναφορά στον ιδρυτή Ανδρέα Παπανδρέου, με τον Σήφη Βαλυράκη να δηλώνει στο ΒBC: «Ηταν ιδιοφυία. Το ΠΑΣΟΚ είναι μια ερωτική σχέση. Είχε σχέση με το όνειρο της ελευθερίας, της δημοκρατίας και ενός καλύτερου μέλλοντος». Ο πρώην υπουργός συνεχίζει αναφέροντας ότι «αισθάνομαι λίγο απογοητευμένος γιατί το όνειρο αυτό δεν υλοποιήθηκε όπως περιμέναμε. Εχουμε μια χώρα χρεοκοπημένη και διεφθαρμένη».

Στο άρθρο φιλοξενείται και η άποψη του δημοσιογράφου Παύλου Τσίμα ο οποίος  σημειώνει πως «δεν ευθύνεται το ΠΑΣΟΚ για οτιδήποτε πήγε λάθος στον τόπο, αλλά επειδή υπήρξε το κόμμα διακυβέρνησης για σχεδόν 3 δεκαετίες, τώρα τιμωρείται».

«Το ΠΑΣΟΚ ονειρευόταν μια διαφορετική κληρονομιά, ήθελε να το θυμούνται για τα σημαντικά επιτεύγματα που έκανε στην αρχή της ιστορίας του. Αλλά αντί για αυτό, έχει γίνει το πολιτικό θύμα της κρίσης που το ίδιο βοήθησε να δημιουργηθεί. Και η οποία μπορεί να το ρίξει οριστικά», καταλήγει το δημοσίευμα.

Σκίτσα του Μποστ -Η ρακένδυτη Ελλάς, ο Πειναλέων και η Ανεργίτσα- επίκαιρα όσο ποτέ

Tο 1958 ο Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός Μποστ, σχεδίασε μια σειρά γραμματοσήμων για να σχολιάσει την επικαιρότητα της εποχής εκείνης. Η Ανεργίτσα και ο Πειναλέων ήταν τα δύο παιδιά της μετεμφυλιακής ρακένδυτης Ελλάδας.

Μια μεγάλη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη φωτίζει τον Μποστ και 42 γελοιογραφίες του μοιάζει να μιλούν για το σήμερα της κρίσης και της φτώχειας.

Η Ανεργίτσα με την αξιοθρήνητη περικεφαλαία, τον φιόγκο και το βιβλιάριο απόρου κορασίδος και ο Πειναλέων με το ναυτικό πηλήκιο και τη σφεντόνα δίπλα στην φτωχή γερασμένη, ξεδοντιασμένη και κατάκοπη μητέρα τους, την μαμά Ελλάδα, ρίχνουν τα σαρκαστικά βέλη τους κατά της εξουσίας με τα χαμογελαστά αλλά ξεψυχισμένα πρόσωπά τους. Ποιος όμως θα φανταζόταν ότι εκείνοι οι αντιήρωες της μετεμφυλιακής Ελλάδας θα είχαν, δυστυχώς για την έννοιά τους, ευτυχώς για την καλλιτεχνική τους αξία, τόση απήχηση μέχρι σήμερα.

Σε ένα από αυτά τα γραμματόσημα ο Μποστ είχε ζωγραφίσει τον κυβερνήτη του ιστιοφόρου «Ζάλονγκον»- τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου να ταξιδεύει στη Γερμανία για να ζητήσει δάνειο. Στο περιθώριο του γραμματοσήμου αναγράφονταν οι εξής στίχοι, πάντα γραμμένοι εντελώς ανορθόγραφα, μια συμβολική γραφή που ο Μποστ εισήγαγε: «Πάμε στο άγνωστο για μάρκα με ελπίδα – να ζητιανέψουμε σε τόπους μακρυνούς – να ορθοποδήσουμε πριν έρθη καταιγίδα – και αμνηστέβουμαι κε άλλους Γερμανούς – Σκίσον πλοίον τας θαλάσας – εις την Μπον να είμε φτάσας – Σκίσον τα νερά προπέλαι – Αραχνιάσαν αι μασέλε». Πόσο σημερινό!

Από καιρού εις καιρόν η αλήθεια είναι ότι αυτοί οι χαρακτήρες του Μποστ επανέρχονται στην επικαιρότητα και πολλοί τους θυμούνται μάλλον με λύπηση ενώ άλλοι με σαρκασμό. Τότε τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας ήταν η ανεργία, η φτώχεια που επέλαυνε με περικοπές στους μισθούς και πληθωρισμό, οι πελατειακές σχέσεις και το άρρωστο διεφθαρμένο κράτος ενώ η κοινωνία βίωνε απελπισία και απόγνωση. Σας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά; Βγαλμένα από το σήμερά μας, η Ελλάδα δυστυχώς δεν έχει βελτιωθεί και πάρα πολύ από τότε, αν και υπήρξαν ανά περιόδους ψήγματα ανάπτυξης και προόδου που είτε κάλυπταν τις μόνιμες αδυναμίες ενός κράτους που δημιουργήθηκε πάνω σε σαθρές υποδομές ή διεφθαρμένες νοοτροπίες που μας τραβάνε πίσω και εμποδίζουν την δημιουργικότητα και τον ενθουσιασμό κάποιων από μας, ίσως των πιο αδύναμων.

Τα συνήθη θύματα της κρίσης βρήκαν τον εαυτό τους στους χαρακτήρες της Ανεργίτσας και του Πειναλέοντα.

Ο μικροαστός ή μικρομεσαίος αλλά και μεσοαστός Ελληνας του σήμερα όπως και την δεκαετία του '60 συναντά τους δυο απογόνους της ψωροκώσταινας στην διπλανή του πόρτα, στον δρόμο για τη δουλειά του, στη στάση του λεωφορείου, στην παρέα του, στην οικογένειά του.

Η εξάρτηση της Ελλάδας από τον ξένο παράγοντα, η μόνιμη δανειοδότηση του κράτους μας από τους συμμάχους- εταίρους μας, τα κακώς κείμενα της πολιτικής ζωής στη χώρα μας, οι πελατειακές σχέσεις πολιτών και πολιτικών, η διαφθορά και η κακή πλευρά του Ελληνα που σατιρίζονταν τότε υφίστανται ακόμα.